Livro de Jó 32
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
SAGRADA BIBLIA | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Como Jó persistisse em considerar-se como um justo, estes três homens cessaram de lhe responder. | 1 Omiserunt autem tres viri isti respondere Iob, eo quod iustus sibivideretur. |
2 Então se inflamou a cólera de Eliú, filho de Baraquel, de Buz, da família de Rão; sua cólera inflamou-se contra Jó, por este pretender justificar-se perante Deus. | 2 Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites decognatione Ram; iratus est autem adversum Iob, eo quod iustum se esse diceretcoram Deo. |
3 Inflamou-se também contra seus três amigos, por não terem achado resposta conveniente, dando assim culpa a Deus. | 3 Porro adversum amicos eius indignatus est, eo quod non invenissentresponsionem, sed tantummodo condemnassent Iob. |
4 Como fossem mais velhos do que ele, Eliú tinha se abstido de responder a Jó. | 4 Igitur Eliu exspectavit Iobloquentem, eo quod seniores essent, qui loquebantur; |
5 Mas, quando viu que não tinham mais nada para responder, encolerizou-se. | 5 cum autem vidisset Eliuquod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer. |
6 Então Eliú, filho de Baraquel, de Buz, tomou a palavra nestes termos: Sou jovem em anos, e vós sois velhos; é por isso que minha timidez me impediu de manifestar-vos o meu saber. | 6 Respondensque Eliufilius Barachel Buzites dixit: “ Iunior sum tempore, vos autem antiquiores; idcirco veritus sum et timui vobis indicare meam sententiam. |
7 Dizia comigo: A idade vai falar; os muitos anos farão conhecer a sabedoria, | 7 Dixi: Aetas loquetur, et annorum multitudo docebit sapientiam. |
8 mas é o Espírito de Deus no homem, e um sopro do Todo-poderoso que torna inteligente. | 8 Sed, ut video, spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intellegentiam. |
9 Não são os mais velhos que são sábios, nem os anciãos que discernem o que é justo; | 9 Non sunt longaevi sapientes, nec senes intellegunt iudicium. |
10 é por isso que digo: Escutai-me, vou mostrar-vos o que sei. | 10 Ideo dicam: Audite me, ostendam vobis etiam ego meam sapientiam. |
11 Esperei enquanto faláveis, prestei atenção em vossos raciocínios. Enquanto discutíeis, | 11 Exspectavi enim sermones vestros, intendi aurem in prudentiam vestram, donec investigaretis, |
12 segui-vos atentamente. Mas ninguém refutou Jó, ninguém respondeu aos seus argumentos. | 12 et ut vos intellegerem nitebar. Sed, ut video, non est qui possit arguere Iob et respondere ex vobis sermonibus eius. |
13 Não digais: Encontramos a sabedoria; é Deus e não um homem quem nos instrui. | 13 Ne forte dicatis: “Invenimus sapientiam; Deus proiecit eum, non homo”. |
14 Não foi a mim que dirigiu seus discursos, mas encontrarei outras respostas diferentes das vossas. | 14 Non parabo mihi verba, et ego non secundum sermones vestros respondebo illi. |
15 Ei-los calados, já não dizem mais nada; faltam-lhes as palavras. | 15 Extimuerunt nec responderunt ultra; abstuleruntque a se eloquia. |
16 Esperei que se calassem, que parassem e cessassem de responder. | 16 Quoniam igitur exspectavi, et non sunt locuti, steterunt, nec ultra responderunt, |
17 É a minha vez de responder: vou também mostrar o que sei. | 17 respondebo et ego partem meam et ostendam scientiam meam. |
18 Pois estou cheio de palavras, o espírito que está em meu peito me oprime. | 18 Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus pectoris mei; |
19 Meu peito é como o vinho arrolhado, como um barril pronto para estourar. | 19 en venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit. |
20 Vou falar, isto me aliviará, abrirei meus lábios para responder. | 20 Loquar et respirabo paululum, aperiam labia mea et respondebo. |
21 Não farei acepção de ninguém, não adularei este ou aquele. | 21 Non accipiam personam viri et nulli homini blandiar. |
22 Pois não sei bajular; do contrário, meu Criador logo me levaria. | 22 Nescio enim blandiri, quia in brevi tolleret me Factor meus. |