ΙΩΒ - Giobbe - Job 19

LXX	VULGATA
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Respondens autem Job, dixit :
2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις	2 Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus ?
3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι	3 En decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου	4 Nempe etsi ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει	5 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν	6 Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo judicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα	7 Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet ; vociferabor, et non est qui judicet.
8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο	8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum : et in calle meo tenebras posuit.
9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου	9 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου	10 Destruxit me undique, et pereo : et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον	11 Iratus est contra me furor ejus, et sic me habuit quasi hostem suum.
12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι	12 Simul venerunt latrones ejus, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν	13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου	14 Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.
15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων	15 Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο	16 Servum meum vocavi, et non respondit : ore proprio deprecabar illum.
17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου	17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν	18 Stulti quoque despiciebant me : et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι	19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.
20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται	20 Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν	21 Miseremini mei, miseremini mei saltem vos, amici mei, quia manus Domini tetigit me.
22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε	22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini ?
23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα	23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei ? quis mihi det ut exarentur in libro
24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι	24 stylo ferreo et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice ?
25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης	25 Scio enim quod redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum :
26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη	26 et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum :
27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω	27 quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius : reposita est hæc spes mea in sinu meo.
28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω	28 Quare ergo nunc dicitis : Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum ?
29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη	29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est : et scitote esse judicium.