Scrutatio

Martedi, 14 maggio 2024 - San Mattia ( Letture di oggi)

ΙΩΒ - Giobbe - Job 19


font
LXXSAGRADA BIBLIA
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει1 Jó respondeu então nestes termos:
2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις2 Até quando afligireis a minha alma e me atormentareis com vossos discursos?
3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι3 Eis que já por dez vezes me ultrajastes, e não vos envergonhais de me insultar.
4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου4 Mesmo que eu tivesse verdadeiramente pecado, minha culpa só diria respeito a mim mesmo.
5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει5 Se vos quiserdes levantar contra mim, e convencer-me de ignomínia,
6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν6 sabei que foi Deus quem me afligiu e me cercou com suas redes.
7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα7 Clamo contra a violência, e ninguém me responde; levanto minha voz, e não há quem me faça justiça.
8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο8 Fechou meu caminho para que eu não possa passar, e espalha trevas pelo meu caminho;
9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου9 despojou-me de minha glória, e tirou-me a coroa da cabeça.
10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου10 Demoliu-me por inteiro, e pereço, desenraizou minha esperança como uma árvore,
11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον11 acendeu a sua cólera contra mim, tratou-me como um inimigo.
12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι12 Suas milícias se concentraram, construíram aterros para me assaltarem, acamparam em volta de minha tenda.
13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν13 Meus irmãos foram para longe de mim, meus amigos de mim se afastaram.
14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου14 Meus parentes e meus íntimos desapareceram, os hóspedes de minha casa esqueceram-se de mim.
15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων15 Minhas servas olham-me como um estranho, sou um desconhecido para elas.
16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο16 Chamo meu escravo, ele não responde, preciso suplicar-lhe com a boca.
17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου17 Minha mulher tem horror de meu hálito, sou pesado aos meus próprios filhos.
18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν18 Até as crianças caçoam de mim; quando me levanto, troçam de mim.
19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι19 Meus íntimos me abominam, aqueles que eu amava voltam-se contra mim.
20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται20 Meus ossos estão colados à minha pele, à minha carne, e fujo com a pele de meus dentes.
21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν21 Compadecei-vos de mim, compadecei-vos de mim, ao menos vós, que sois meus amigos, pois a mão de Deus me feriu.
22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε22 Por que me perseguis como Deus, e vos mostrais insaciáveis de minha carne?
23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα23 Oh!, se minhas palavras pudessem ser escritas, consignadas num livro,
24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι24 gravadas por estilete de ferro em chumbo, esculpidas para sempre numa rocha!
25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης25 Eu o sei: meu vingador está vivo, e aparecerá, finalmente, sobre a terra.
26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη26 Por detrás de minha pele, que envolverá isso, na minha própria carne, verei Deus.
27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω27 Eu mesmo o contemplarei, meus olhos o verão, e não os olhos de outro; meus rins se consomem dentro de mim.
28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω28 Pois, se dizes: Por que o perseguimos, e como encontraremos nele uma razão para condená-lo?
29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη29 Temei o gume da espada, pois a cólera de Deus persegue os maus, e sabereis que há uma justiça.