1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Jó respondeu então nestes termos: |
2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις | 2 Até quando afligireis a minha alma e me atormentareis com vossos discursos? |
3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι | 3 Eis que já por dez vezes me ultrajastes, e não vos envergonhais de me insultar. |
4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου | 4 Mesmo que eu tivesse verdadeiramente pecado, minha culpa só diria respeito a mim mesmo. |
5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει | 5 Se vos quiserdes levantar contra mim, e convencer-me de ignomínia, |
6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν | 6 sabei que foi Deus quem me afligiu e me cercou com suas redes. |
7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα | 7 Clamo contra a violência, e ninguém me responde; levanto minha voz, e não há quem me faça justiça. |
8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο | 8 Fechou meu caminho para que eu não possa passar, e espalha trevas pelo meu caminho; |
9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου | 9 despojou-me de minha glória, e tirou-me a coroa da cabeça. |
10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου | 10 Demoliu-me por inteiro, e pereço, desenraizou minha esperança como uma árvore, |
11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον | 11 acendeu a sua cólera contra mim, tratou-me como um inimigo. |
12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι | 12 Suas milícias se concentraram, construíram aterros para me assaltarem, acamparam em volta de minha tenda. |
13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν | 13 Meus irmãos foram para longe de mim, meus amigos de mim se afastaram. |
14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου | 14 Meus parentes e meus íntimos desapareceram, os hóspedes de minha casa esqueceram-se de mim. |
15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων | 15 Minhas servas olham-me como um estranho, sou um desconhecido para elas. |
16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο | 16 Chamo meu escravo, ele não responde, preciso suplicar-lhe com a boca. |
17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου | 17 Minha mulher tem horror de meu hálito, sou pesado aos meus próprios filhos. |
18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν | 18 Até as crianças caçoam de mim; quando me levanto, troçam de mim. |
19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι | 19 Meus íntimos me abominam, aqueles que eu amava voltam-se contra mim. |
20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται | 20 Meus ossos estão colados à minha pele, à minha carne, e fujo com a pele de meus dentes. |
21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν | 21 Compadecei-vos de mim, compadecei-vos de mim, ao menos vós, que sois meus amigos, pois a mão de Deus me feriu. |
22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε | 22 Por que me perseguis como Deus, e vos mostrais insaciáveis de minha carne? |
23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα | 23 Oh!, se minhas palavras pudessem ser escritas, consignadas num livro, |
24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι | 24 gravadas por estilete de ferro em chumbo, esculpidas para sempre numa rocha! |
25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης | 25 Eu o sei: meu vingador está vivo, e aparecerá, finalmente, sobre a terra. |
26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη | 26 Por detrás de minha pele, que envolverá isso, na minha própria carne, verei Deus. |
27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω | 27 Eu mesmo o contemplarei, meus olhos o verão, e não os olhos de outro; meus rins se consomem dentro de mim. |
28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω | 28 Pois, se dizes: Por que o perseguimos, e como encontraremos nele uma razão para condená-lo? |
29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη | 29 Temei o gume da espada, pois a cólera de Deus persegue os maus, e sabereis que há uma justiça. |