ΙΩΒ - Giobbe - Job 19

LXX	JERUSALEM
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Job prit la parole et dit:
2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις	2 Jusqu'à quand allez-vous me tourmenter et m'écraser par vos discours?
3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι	3 Voilà dix fois que vous m'insultez et me malmenez sans vergogne.
4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου	4 Même si je m'étais égaré, mon égarement resterait en moi seul.
5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει	5 Mais, en vérité, quand vous pensez triompher de moi et m'imputer mon opprobre,
6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν	6 sachez que Dieu lui-même m'a fait du tort et enveloppé de son filet.
7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα	7 Si je crie à la violence, pas de réponse; si j'en appelle, point de jugement.
8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο	8 Il a dressé sur ma route un mur infranchissable, mis des ténèbres sur mes sentiers.
9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου	9 Il m'a dépouillé de ma gloire, ôté la couronne de ma tête.
10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου	10 Il me sape de toutes parts pour me faire disparaître; il déracine comme un arbre mon espérance.
11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον	11 Enflammé de colère contre moi, il me considère comme son adversaire.
12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι	12 Ensemble ses troupes sont arrivées; elles ont frayé vers moi leur chemin d'approche, campé autour dema tente.
13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν	13 Mes frères, il les a écartés de moi, mes relations s'appliquent à m'éviter.
14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου	14 Mes proches et mes familiers ont disparu, les hôtes de ma maison m'ont oublié.
15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων	15 Mes servantes me tiennent pour un intrus, je suis un étranger à leurs yeux.
16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο	16 Si j'appelle mon serviteur, il ne répond pas, et je dois moi-même le supplier.
17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου	17 Mon haleine répugne à ma femme, ma puanteur à mes propres frères.
18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν	18 Même les gamins me témoignent du mépris: si je me lève, ils se mettent à dauber sur moi.
19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι	19 Tous mes intimes m'ont en horreur, mes préférés se sont retournés contre moi.
20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται	20 Sous ma peau, ma chair tombe en pourriture et mes os se dénudent comme des dents.
21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν	21 Pitié, pitié pour moi, ô vous mes amis! car c'est la main de Dieu qui m'a frappé.
22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε	22 Pourquoi vous acharner sur moi comme Dieu lui-même, sans vous rassasier de ma chair?
23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα	23 Oh! je voudrais qu'on écrive mes paroles, qu'elles soient gravées en une inscription,
24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι	24 avec le ciseau de fer et le stylet, sculptées dans le roc pour toujours!
25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης	25 Je sais, moi, que mon Défenseur est vivant, que lui, le dernier, se lèvera sur la poussière.
26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη	26 Après mon éveil, il me dressera près de lui et, de ma chair, je verrai Dieu.
27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω	27 Celui que je verrai sera pour moi, celui que mes yeux regarderont ne sera pas un étranger. Et mesreins en moi se consument.
28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω	28 Lorsque vous dites: "Comment l'accabler, quel prétexte trouverons-nous en lui?"
29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη	29 Craignez pour vous-mêmes l'épée, car la colère s'enflammera contre les fautes, et vous saurez qu'il y aun jugement.