1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Then Job answered and said: |
2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις | 2 How long will you vex my soul, grind me down with words? |
3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι | 3 These ten times you have reviled me, have assailed me without shame! |
4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου | 4 Be it indeed that I am at fault and that my fault remains with me, |
5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει | 5 Even so, if you would vaunt yourselves against me and cast up to me any reproach, |
6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν | 6 Know then that God has dealt unfairly with me, and compassed me round with his net. |
7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα | 7 If I cry out "Injustice!" I am not heard. I cry for help, but there is no redress. |
8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο | 8 He has barred my way and I cannot pass; he has veiled my path in darkness; |
9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου | 9 He has stripped me of my glory, and taken the diadem from my brow. |
10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου | 10 He breaks me down on every side, and I am gone; my hope he has uprooted like a tree. |
11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον | 11 His wrath he has kindled against me; he counts me among his enemies. |
12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι | 12 His troops advance as one man; they build up their road to attack me, and they encamp around my tent. |
13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν | 13 My brethren have withdrawn from me, and my friends are wholly estranged. |
14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου | 14 My kinsfolk and companions neglect me, and my guests have forgotten me. |
15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων | 15 Even my handmaids treat me as a stranger; I am an alien in their sight. |
16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο | 16 I call my servant, but he gives no answer, though in my speech I plead with him. |
17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου | 17 My breath is abhorred by my wife; I am loathsome to the men of my family. |
18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν | 18 The young children, too, despise me; when I appear, they speak against me. |
19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι | 19 All my intimate friends hold me in horror; those whom I loved have turned against me! |
20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται | 20 My bones cleave to my skin, and I have escaped with my flesh between my teeth. |
21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν | 21 Pity me, pity me, O you my friends, for the hand of God has struck me! |
22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε | 22 Why do you hound me as though you were divine, and insatiably prey upon me? |
23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα | 23 Oh, would that my words were written down! Would that they were inscribed in a record: |
24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι | 24 That with an iron chisel and with lead they were cut in the rock forever! |
25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης | 25 But as for me, I know that my Vindicator lives, and that he will at last stand forth upon the dust; |
26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη | 26 And from my flesh I shall see God; my inmost being is consumed with longing. |
27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω | 27 Whom I myself shall see: my own eyes, not another's, shall behold him, |
28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω | 28 But you who say, "How shall we persecute him, seeing that the root of the matter is found in him?" |
29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη | 29 Be afraid of the sword for yourselves, for these crimes deserve the sword; that you may know that there is a judgment. |