1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Job respondió, diciendo: |
2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις | 2 ¿Hasta cuándo me va a afligir y me van a torturar con sus palabras? |
3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι | 3 Ya es la décima vez que me ultrajan, que me maltratan desvergonzadamente. |
4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου | 4 Aunque fuera verdad que cometí un error, mi error me concierne sólo a mí. |
5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει | 5 Ustedes se envalentonan contra mí y me imputan mi ignominia: |
6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν | 6 pero sepan que es Dios el que me agravia y que él me ha envuelto en su red. |
7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα | 7 Si grito: «¡Violencia!», no tengo respuesta; si pido auxilio, no se hace justicia. |
8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο | 8 El cercó mi camino y no puedo pasar; cubrió de tinieblas mi sendero. |
9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου | 9 Me ha despojado de mi honor y quitó la corona de mi cabeza. |
10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου | 10 Me demolió por completo, y ya me voy; arrancó, como un árbol, mi esperanza. |
11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον | 11 Encendió su indignación contra mí y me trató como a su enemigo. |
12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι | 12 Sus escuadrones llegaron en tropel, se abrieron camino hasta mí y acamparon alrededor de mi carpa. |
13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν | 13 Mis hermanos se alejaron de mí y soy un extraño para mis amigos. |
14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου | 14 Desaparecieron mis allegados y familiares, me olvidaron |
15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων | 15 los huéspedes de mi casa. Mis servidoras me consideran un extraño, me he convertido en un intruso para ellas. |
16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο | 16 Llamo a mi servidor, y no responde, aunque se lo pida por favor. |
17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου | 17 Mi mujer siente asco de mi aliento, soy repugnante para los hijos de mis entrañas. |
18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν | 18 Hasta los niños pequeños me desprecian: cuando me levanto, se burlan de mí. |
19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι | 19 Mis amigos íntimos me abominan, los que yo amaba se vuelven contra mí. |
20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται | 20 Los huesos se me pegan a la piel y se me desprenden los dientes de las envías. |
21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν | 21 ¡Apiádense, apiádense de mí, amigos míos, porque me ha herido la mano de Dios! |
22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε | 22 ¿Por qué ustedes me persiguen como Dios y no terminan de saciarse con mi carne? |
23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα | 23 ¡Ah, si se escribieran mis palabras y se las grabara en el bronce; |
24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι | 24 si con un punzón de hierro y plomo fueran esculpidas en la roca para siempre! |
25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης | 25 Porque yo sé que mi Redentor vive y que él, el último, se alzará sobre el polvo |
26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη | 26 Y después que me arranquen esta piel, yo, con mi propia carne, veré a Dios. |
27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω | 27 Sí, yo mismo lo veré, lo contemplarán mis ojos, no los de un extraño. ¡Mi corazón se deshace en mi pecho! |
28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω | 28 Si ustedes dicen: «¿Cómo lo perseguiremos y qué pretexto encontraremos para procesarlo?», |
29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη | 29 teman que la espada los hiera a ustedes mismos, porque esas son culpas dignas de la espada: y entonces sabrán que hay un juez. |