1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Allora Giobbe rispose: |
2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις | 2 "Fino a quando mi tormenterete e mi affliggerete con i vostri discorsi? |
3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι | 3 Sono già dieci volte che mi ingiuriate; non avete vergogna di torturarmi? |
4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου | 4 Anche se fosse vero che ho mancato, su di me ricadrebbe il mio errore. |
5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει | 5 Se realmente volete prevalere contro di me, rimproverandomi ciò di cui ho vergogna, |
6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν | 6 sappiate, dunque, che Dio mi ha fatto torto e mi ha impigliato nella sua rete. |
7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα | 7 Ecco, se grido contro la violenza, non ricevo risposta; se invoco aiuto, non mi si fa giustizia. |
8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο | 8 Mi ha sbarrato la strada perché non possa passare, sui miei sentieri ha sparso le tenebre. |
9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου | 9 Mi ha spogliato del mio onore, mi ha tolto il diadema dal capo. |
10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου | 10 Mi demolisce da ogni parte e devo andarmene, sradica come un albero la mia speranza. |
11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον | 11 La sua ira si è infiammata contro di me e mi considera come un avversario. |
12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι | 12 Giungono in massa le sue schiere, si spianano un accesso contro di me e pongono l'assedio intorno alla mia tenda. |
13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν | 13 I miei fratelli si sono allontanati da me e i miei conoscenti mi si sono fatti estranei. |
14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου | 14 Scomparsi sono i miei parenti e familiari; mi hanno dimenticato gli ospiti di casa. |
15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων | 15 Le mie ancelle mi trattano come un estraneo, sono un forestiero ai loro occhi. |
16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο | 16 Chiamo il mio servo ed egli non risponde; devo supplicarlo con la mia bocca. |
17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου | 17 Il mio fiato ripugna a mia moglie; sono diventato fetido per i figli di mia madre. |
18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν | 18 Anche i monelli mi disprezzano, mi insultano, se provo ad alzarmi. |
19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι | 19 Mi hanno in orrore tutti i miei confidenti, e quelli che amavo si sono rivoltati contro di me. |
20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται | 20 Le mie ossa si attaccano alla pelle e alla carne e sono rimasto solo con la pelle dei miei denti. |
21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν | 21 Pietà di me, pietà di me, amici miei, perché la mano di Dio mi ha colpito. |
22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε | 22 Perché mi perseguitate come fa Dio e non siete mai sazi della mia carne? |
23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα | 23 Ah, se si scrivessero le mie parole, se si fissassero in un libro; |
24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι | 24 con stilo di ferro e di piombo fossero scolpite per sempre sul sasso! |
25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης | 25 Io so che il mio Vendicatore è vivo e che, ultimo, si ergerà sulla polvere! |
26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη | 26 Dopo che questa mia pelle sarà distrutta, già senza la mia carne vedrò Dio. |
27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω | 27 Io lo vedrò, io stesso; i miei occhi lo contempleranno, e non un altro. Le mie viscere si disfanno dentro di me. |
28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω | 28 Se dite: "Come lo perseguiteremo, e quale pretesto di processo troveremo in lui?", |
29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη | 29 temete per voi la spada, perché questi sono delitti di spada, e saprete che esiste un giudizio". |