ΙΩΒ - Giobbe - Job 19

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Job prit la parole et dit:
2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις	2 Combien de temps encore allez-vous me fatiguer, et m’assommer à force de paroles?
3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι	3 Dix fois déjà vous m’avez insulté, n’avez-vous pas honte de me maltraiter?
4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου	4 Si réellement je me suis trompé, mon péché ne regarde que moi.
5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει	5 Mais vous me regardez de haut: voilà la vérité, et vous me reprochez mon malheur.
6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν	6 Sachez que Dieu me traite injustement et qu’il a jeté sur moi ses filets.
7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα	7 Je crie à la violence, pas de réponse, j’appelle au secours, personne pour me défendre!
8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο	8 Il a barré ma route, je n’ai plus de passage, il a mis sur mon chemin les ténèbres.
9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου	9 Il m’a privé de ma gloire, il a ôté de ma tête la couronne,
10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου	10 Il me descelle tout autour et me fait partir, il déracine mon espérance.
11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον	11 Il décharge sur moi sa colère, il me traite en ennemi.
12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι	12 Toutes ses troupes arrivent à la fois, elles se frayent un chemin jusqu’à moi, elles font le siège de ma demeure.
13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν	13 Il a éloigné de moi mes frères, mes connaissances cherchent à m’éviter.
14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου	14 Mes proches, mes compagnons ne me voient plus, les hôtes de ma maison m’ont oublié.
15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων	15 Mes servantes me sont devenues étrangères, comme si pour elles j’étais un inconnu.
16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο	16 J’appelle mon serviteur, il ne me répond pas lorsque je vais jusqu’à le supplier.
17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου	17 Mon haleine répugne à ma femme, mes propres frères sont dégoûtés de moi.
18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν	18 Les gamins eux-mêmes me méprisent, si je me lève ils se moquent de moi.
19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι	19 Tous mes intimes maintenant me détestent, ceux que j’aimais se sont retournés contre moi.
20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται	20 Sous ma peau ma chair a pourri, mes os se dénudent comme des dents:
21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν	21 Pitié! Pitié pour moi, ô vous, mes amis: c’est la main de Dieu qui m’a frappé!
22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε	22 Faut-il me persécuter parce que Dieu le fait? n’en avez-vous pas assez de me dévorer?
23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα	23 Ah, je voudrais qu’on écrive mes paroles, et qu’on les grave sur du bronze
24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι	24 avec un ciseau de fer, un burin, et qu’elles soient pour toujours inscrites dans la pierre.
25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης	25 Je sais que mon libérateur est vivant, et qu’à la fin il se présentera sur terre.
26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη	26 Alors je me mettrai debout derrière ma peau, et de ma chair je verrai Dieu!
27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω	27 Je le verrai, moi, le même, et c’est lui que mes yeux verront, pas un autre: mon cœur déjà s’épuise dans cette attente.
28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω	28 Mais vous en êtes à dire: “Comment l’attaquer? trouvons-lui quelque parole à reprendre”.
29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη	29 Alors craignez que l’épée ne vous frappe, car la Colère s’enflamme contre les fautes, et vous saurez qu’il y a une justice!