Giobbe (ايوب) 3

SMITH VAN DYKE	KÁLDI-NEOVULGÁTA
1 بعد هذا فتح ايوب فاه وسبّ يومه	1 Ezután megnyitotta Jób a száját, elátkozta születése napját
2 واخذ ايوب يتكلم فقال	2 és mondta:
3 ليته هلك اليوم الذي ولدت فيه والليل الذي قال قد حبل برجل.	3 »Vesszen a nap, amelyen születtem, az éj, amelyen mondták: ‘Fiú fogantatott.’
4 ليكن ذلك اليوم ظلاما. لا يعتن به الله من فوق ولا يشرق عليه نهار.	4 Legyen az a nap sötétség, Isten odafenn ne törődjék vele, napfény azon ne világítson.
5 ليملكه الظلام وظل الموت. ليحل عليه سحاب. لترعبه كاسفات النهار.	5 Lepje el sötétség s a halál árnya, ülje meg sűrű felleg, és borítsa keserűség!
6 اما ذلك الليل فليمسكه الدجى ولا يفرح بين ايام السنة ولا يدخلنّ في عدد الشهور.	6 Sötét förgeteg vegye ez éjjelt birtokába; az év napjai közé be ne tudják, s a hónapokhoz ne számítsák!
7 هوذا ذلك الليل ليكن عاقرا. لا يسمع فيه هتاف.	7 Maradjon az az éjjel magtalan, vígság azon ne legyen;
8 ليلعنه لاعنو اليوم المستعدون لايقاظ التنين.	8 átkozzák el azok, akik napot átokkal illetnek, akik készek felkelteni a Leviatánt!
9 لتظلم نجوم عشائه. لينتظر النور ولا يكن ولا ير هدب الصبح.	9 Öltözzenek sötétbe hajnalának csillagai, várja a világosságot, de hiába, ne lássa hajnal hasadását,
10 لانه لم يغلق ابواب بطن امي ولم يستر الشقاوة عن عينيّ.	10 mert nem zárta el az engem hordozó méhnek kapuját, mert nem tartotta távol szememtől a nyomorúságot!
11 لم لم امت من الرحم. عندما خرجت من البطن لم لم اسلم الروح.	11 Miért nem haltam meg a méhben? Miért nem pusztultam el mindjárt, amikor kijöttem a méhből?
12 لماذا اعانتني الركب ولم الثدي حتى ارضع.	12 Térd engem miért fogadott, miért tápláltak emlők?
13 لاني قد كنت الآن مضطجعا ساكنا. حينئذ كنت نمت مستريحا	13 Így most csendben aludnék, békességben szenderegnék együtt
14 مع ملوك ومشيري الارض الذين بنوا اهراما لانفسهم	14 királyokkal, országok tanácsosaival, akik pusztaságot építettek maguknak,
15 او مع رؤساء لهم ذهب المالئين بيوتهم فضة	15 vagy fejedelmekkel, akik aranyban bővelkedtek, akik ezüsttel töltötték meg házaikat.
16 او كسقط مطمور فلم اكن. كأجنّة لم يروا نورا.	16 Vagy mint az elásott idétlen gyermek, nem lennék többé, mint a magzat, amely nem látott napvilágot.
17 هناك يكف المنافقون عن الشغب وهناك يستريح المتعبون.	17 Ott felhagynak a gonoszok a tombolással, és pihennek az erőben megfogyottak;
18 الاسرى يطمئنون جميعا. لا يسمعون صوت المسخّر	18 együtt vannak bántódás nélkül, akik hajdan foglyok voltak, nem hallják többé a börtönőr szavát.
19 الصغير كما الكبير هناك العبد حر من سيده	19 Együtt van ott kicsiny és nagy egyaránt, s a szolga már nem függ urától.
20 لم يعطى لشقي نور وحياة لمري النفس	20 Mire való világosság a nyomorultnak és élet a keseredett léleknek?
21 الذين ينتظرون الموت وليس هو ويحفرون عليه اكثر من الكنوز	21 Azoknak, akik várják a halált, de nem jő, és ásva keresik, jobban mint a kincset;
22 المسرورين الى ان يبتهجوا الفرحين عندما يجدون قبرا.	22 akik örülnének mérték nélkül, ha a sírt végre megtalálnák?
23 لرجل قد خفي عليه طريقه وقد سيج الله حوله.	23 Mire való az élet a férfinak, akinek útja el van rejtve, akit Isten homályba burkolt?
24 لانه مثل خبزي ياتي انيني ومثل المياه تنسكب زفرتي	24 Sóhajjal kezdem étkezésemet, mint víz árja ömlik hangos zokogásom;
25 لاني ارتعابا ارتعبت فأتاني والذي فزعت منه جاء عليّ.	25 mert amitől félve féltem, az elért engem, s amitől rettegtem, eljött reám.
26 لم اطمئن ولم اسكن ولم استرح وقد جاء الرجز	26 Nem voltam álnok, nem hallgattam, nem nyugodtam, mégis rámborult a harag!«