Jób könyve 30

KÁLDI-NEOVULGÁTA	SMITH VAN DYKE
1 Most pedig olyanok űznek belőlem csúfot, akik korban utánam vannak, akiknek atyáit nem tartottam arra érdemesnek, hogy nyájam kutyái közé állítsam!	1 واما الآن فقد ضحك علي اصاغري اياما الذين كنت استنكف من ان اجعل آبائهم مع كلاب غنمي.
2 Semmire sem mennék kezük erejével, még az életre sem látszanak méltóknak,	2 قوة ايديهم ايضا ما هي لي. فيهم عجزت الشيخوخة.
3 ínségtől és éhségtől aszottak és a sivatagon tengődnek, mocskosok az ínségtől s a nyomorúságtól,	3 في العوز والمحل مهزولون عارقون اليابسة التي هي منذ امس خراب وخربة.
4 füveket és fakérget rágcsálnak, és borókagyökér a kenyerük,	4 الذين يقطفون الملاح عند الشيح واصول الرّتم خبزهم.
5 a völgyekben tépik őket, és ha egyre ráakadnak, odafutnak nagy hűhóval.	5 من الوسط يطردون. يصيحون عليهم كما على لص.
6 A hegyi folyók vadonjaiban laknak, a föld üregeiben és kavicsokon;	6 للسكن في اودية مرعبة وثقب التراب والصخور.
7 még örömet is találnak ebben, és élvezetnek veszik, hogy tövisek alatt laknak;	7 بين الشيح ينهقون. تحت العوسج ينكبّون.
8 balgák, senkik fiai, akik számba sem jönnek a földön.	8 ابناء الحماقة بل ابناء اناس بلا اسم سيطوا من الارض
9 Most, íme, ezek faragnak rám nótákat és vesznek a nyelvükre engem.	9 اما الآن فصرت اغنيتهم واصبحت لهم مثلا.
10 Irtóznak, messze húzódnak el tőlem, nem átallják, hogy képembe köpjenek,	10 يكرهونني. يبتعدون عني وامام وجهي لم يمسكوا عن البسق.
11 mert Isten megnyitotta a tegezét és rám lőtt, számba zabolát vetett.	11 لانه اطلق العنان وقهرني فنزعوا الزمام قدامي.
12 Jobbom felől hirtelen rám szakadtak csapásaim, s elgáncsolták lábamat; elnyomtak útjaikkal, mint valami árvízzel,	12 عن اليمين الفروخ يقومون يزيحون رجلي ويعدّون عليّ طرقهم للبوار.
13 széthányták ösvényeimet, leselkedtek utánam és legyűrtek, és nem volt, aki segítsen.	13 افسدوا سبلي. اعانوا على سقوطي. لا مساعد عليهم.
14 Rám rohantak, úgy mint a faltörésen és a megnyitott ajtón át, ide hömpölyögtek, hogy nyomorgassanak.	14 ياتون كصدع عريض. تحت الهدّة يتدحرجون.
15 Semmivé lettem; elragadtad kívánságomat, mint a szél, boldogságom elvonult, mint a felhő.	15 انقلبت عليّ اهوال. طردت كالريح نعمتي فعبرت كالسحاب سعادتي
16 Most pedig önmagát emészti a lelkem, és megragadnak az ínség napjai.	16 فالآن انهالت نفسي عليّ واخذتني ايام المذلّة.
17 Fájdalom járja át csontjaimat éjjel, s akik rágódnak rajtam, nem pihennek.	17 الليل ينخر عظامي فيّ وعارقيّ لا تهجع.
18 Sokaságuk miatt tönkremegy a ruhám, körülvettek engem, mint a ruha fejnyílása.	18 بكثرة الشدة تنكّر لبسي. مثل جيب قميصي حزمتني.
19 Sárhoz lettem hasonló, olyan vagyok, mint a por és hamu.	19 قد طرحني في الوحل فاشبهت التراب والرماد.
20 Kiáltok hozzád, de nem hallgatsz meg engem, állok előtted, de nem vetsz ügyet rám.	20 اليك اصرخ فما تستجيب لي. اقوم فما تنتبه اليّ.
21 Kegyetlen lettél hozzám, és kemény kézzel fordulsz ellenem.	21 تحولت الى جاف من نحوي. بقدرة يدك تضطهدني.
22 Felemeltél, szél hátára kaptál, azután levágtál erővel.	22 حملتني اركبتني الريح وذوبتني تشوها.
23 Tudom, hogy átadsz a halálnak, hol hajlék van minden élő részére.	23 لاني اعلم انك الى الموت تعيدني والى بيت ميعاد كل حيّ.
24 Te azonban nem az ő megrontásukra nyújtod ki kezedet és ha összeroskadnak, te leszel a megmentő!	24 ولكن في الخراب ألا يمد يدا. في البليّة ألا يستغيث عليها
25 Sirattam hajdan azt, akinek kemény volt a napja, és sajnálta lelkem a szegényt.	25 ألم ابك لمن عسر يومه. ألم تكتئب نفسي على المسكين.
26 Jót reméltem, de rossz jött rám, fényt vártam, de sötétség tört elő.	26 حينما ترجيت الخير جاء الشر. وانتظرت النور فجاء الدجى.
27 Forr a bensőm és nem tud megnyugodni, nyomor napjai törtek rám.	27 امعائي تغلي ولا تكف. تقدمتني ايام المذلة.
28 Szomorúan járok, napfény nélkül, felkelek a gyülekezetben és kiáltok.	28 اسوددت لكن بلا شمس. قمت في الجماعة اصرخ.
29 Testvére lettem a sakáloknak és társa a struccmadaraknak.	29 صرت اخا للذئاب وصاحبا لرئال النعام.
30 Megfeketült rajtam a bőröm, és láztól kiégtek csontjaim.	30 حرش جلدي عليّ وعظامي احترّت من الحرارة فيّ.
31 Zokogásra fordult a lantom, és sírásra fuvolám szava!	31 صار عودي للنوح ومزماري لصوت الباكين