Livre de Job 41

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Tu te trompes si tu crois l’avoir, son seul aspect te fera reculer!	1 ουχ εορακας αυτον ουδε επι τοις λεγομενοις τεθαυμακας
2 N’est-il pas cruel dès qu’on l’éveille? Qui lui fera face sans céder le terrain,	2 ου δεδοικας οτι ητοιμασται μοι τις γαρ εστιν ο εμοι αντιστας
3 qui l’attaquera et sera le plus fort? Personne sous les cieux.	3 η τις αντιστησεται μοι και υπομενει ει πασα η υπ' ουρανον εμη εστιν
4 Je devrais parler de ses membres, il me faut rappeler sa force incomparable.	4 ου σιωπησομαι δι' αυτον και λογον δυναμεως ελεησει τον ισον αυτου
5 Qui a soulevé le devant de sa tunique, et regardé sous sa carapace?	5 τις αποκαλυψει προσωπον ενδυσεως αυτου εις δε πτυξιν θωρακος αυτου τις αν εισελθοι
6 Qui a ouvert les battants de sa mâchoire? et quelle frayeur à voir cette couronne de dents!	6 πυλας προσωπου αυτου τις ανοιξει κυκλω οδοντων αυτου φοβος
7 Son dos n’est qu’un tissu de plaques qui se recouvrent sans laisser d’espace;	7 τα εγκατα αυτου ασπιδες χαλκειαι συνδεσμος δε αυτου ωσπερ σμιριτης λιθος
8 la jointure est si bonne que pas un souffle n’y passerait.	8 εις του ενος κολλωνται πνευμα δε ου μη διελθη αυτον
9 Chacune est soudée à sa voisine, leur assemblage ne se démonte pas.	9 ανηρ τω αδελφω αυτου προσκολληθησεται συνεχονται και ου μη αποσπασθωσιν
10 S’il éternue, ce sont des étincelles, ses paupières laissent jaillir une lumière.	10 εν πταρμω αυτου επιφαυσκεται φεγγος οι δε οφθαλμοι αυτου ειδος εωσφορου
11 De sa gueule se dégagent des flammes, des étincelles de feu s’en échappent.	11 εκ στοματος αυτου εκπορευονται λαμπαδες καιομεναι και διαρριπτουνται εσχαραι πυρος
12 Une vapeur sort de ses narines, des projections, comme d’un chaudron qui bouillonne.	12 εκ μυκτηρων αυτου εκπορευεται καπνος καμινου καιομενης πυρι ανθρακων
13 À son souffle les charbons s’enflamment, une langue de feu sort de sa gueule!	13 η ψυχη αυτου ανθρακες φλοξ δε εκ στοματος αυτου εκπορευεται
14 Toute sa force est dans son cou, l’effroi passe devant lui!	14 εν δε τραχηλω αυτου αυλιζεται δυναμις εμπροσθεν αυτου τρεχει απωλεια
15 Sa carcasse ne fait qu’un tout, partout elle résiste et rien ne bouge.	15 σαρκες δε σωματος αυτου κεκολληνται καταχεει επ' αυτον ου σαλευθησεται
16 Son cœur est dur comme le roc, comme une pierre à broyer.	16 η καρδια αυτου πεπηγεν ως λιθος εστηκεν δε ωσπερ ακμων ανηλατος
17 S’il se redresse, les flots refluent, les ondes s’effraient.	17 στραφεντος δε αυτου φοβος θηριοις τετραποσιν επι γης αλλομενοις
18 L’épée le frappe sans pénétrer, la lance et la flèche rebondissent.	18 εαν συναντησωσιν αυτω λογχαι ουδεν μη ποιησωσιν δορυ επηρμενον και θωρακα
19 Pour lui le fer n’est que paille, et le bronze comme le bois s’émousse.	19 ηγηται μεν γαρ σιδηρον αχυρα χαλκον δε ωσπερ ξυλον σαθρον
20 Les traits de l’arc ne le font pas fuir, les pierres de fronde lui semblent brins de paille.	20 ου μη τρωση αυτον τοξον χαλκειον ηγηται μεν πετροβολον χορτον
21 La massue n’est pour lui qu’une baguette, le javelot résonne sur lui: il s’en moque.	21 ως καλαμη ελογισθησαν σφυραι καταγελα δε σεισμου πυρφορου
22 Tout son dessous est garni de pointes, il herse la vase, y laissant des sillons.	22 η στρωμνη αυτου οβελισκοι οξεις πας δε χρυσος θαλασσης υπ' αυτον ωσπερ πηλος αμυθητος
23 Puis c’est un bouillonnement dans les ondes, des bulles sur l’eau, comme sur des charbons d’encens.	23 αναζει την αβυσσον ωσπερ χαλκειον ηγηται δε την θαλασσαν ωσπερ εξαλειπτρον
24 Il laisse derrière lui un sillage de lumière, une mer d’écume blanche.	24 τον δε ταρταρον της αβυσσου ωσπερ αιχμαλωτον ελογισατο αβυσσον εις περιπατον
25 Nulle bête sur terre ne saurait le vaincre: il a été fait rebelle à la peur.	25 ουκ εστιν ουδεν επι της γης ομοιον αυτω πεποιημενον εγκαταπαιζεσθαι υπο των αγγελων μου
26 Il brave en face les plus fières, il est le roi de tous les carnassiers!	26 παν υψηλον ορα αυτος δε βασιλευς παντων των εν τοις υδασιν