Sabiduría 9
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | VULGATA |
---|---|
1 «Dios de los Padres, Señor de la misericordia, que hiciste el universo con tu palabra, | 1 Deus patrum meorum, et Domine misericordiæ, qui fecisti omnia verbo tuo, |
2 y con tu Sabiduría formaste al hombre para que dominase sobre los seres por ti creados, | 2 et sapientia tua constituisti hominem, ut dominaretur creaturæ quæ a te facta est, |
3 administrase el mundo con santidad y justicia y juzgase con rectitud de espíritu, | 3 ut disponat orbem terrarum in æquitate et justitia, et in directione cordis judicium judicet : |
4 dame la Sabiduría, que se sienta junto a tu trono, y no me excluyas del número de tus hijos. | 4 da mihi sedium tuarum assistricem sapientiam, et noli me reprobare a pueris tuis : |
5 Que soy un siervo tuyo, hijo de tu sierva, un hombre débil y de vida efímera, poco apto para entender la justicia y las leyes. | 5 quoniam servus tuus sum ego, et filius ancillæ tuæ ; homo infirmus, et exigui temporis, et minor ad intellectum judicii et legum. |
6 Pues, aunque uno sea perfecto entre los hijos de los hombres, si le falta la Sabiduría que de ti procede, en nada será tenido. | 6 Nam etsi quis erit consummatus inter filios hominum, si ab illo abfuerit sapientia tua, in nihilum computabitur. |
7 Tú me elegiste como rey de tu pueblo, como juez de tus hijos y tus hijas; | 7 Tu elegisti me regem populo tuo, et judicem filiorum tuorum et filiarum : |
8 tú me ordenaste edificar un santuario en tu monte santo y un altar en la ciudad donde habitas, imitación de la Tienda santa que habías preparado desde el principio. | 8 et dixisti me ædificare templum in monte sancto tuo, et in civitate habitationis tuæ altare : similitudinem tabernaculi sancti tui quod præparasti ab initio. |
9 Contigo está la Sabiduría que conoce tus obras, que estaba presente cuando hacías el mundo, que sabe lo que es agradable a tus ojos, y lo que es conforme a tus mandamientos. | 9 Et tecum sapientia tua, quæ novit opera tua, quæ et affuit tunc cum orbem terrarum faceres, et sciebat quid esset placitum oculis tuis, et quid directum in præceptis tuis. |
10 Envíala de los cielos santos, mándala de tu trono de gloria para que a mi lado participe en mis trabajos y sepa yo lo que te es agradable, | 10 Mitte illam de cælis sanctis tuis, et a sede magnitudinis tuæ, ut mecum sit et mecum laboret, ut sciam quid acceptum sit apud te : |
11 pues ella todo lo sabe y entiende. Ella me guiará prudentemente en mis empresas y me protegerá con su gloria. | 11 scit enim illa omnia, et intelligit, et deducet me in operibus meis sobrie, et custodiet me in sua potentia. |
12 Entonces mis obras serán aceptables, juzgaré a tu pueblo con justicia y seré digno del trono de mi padre. | 12 Et erunt accepta opera mea, et disponam populum tuum juste, et ero dignus sedium patris mei. |
13 ¿Qué hombre, en efecto, podrá conocer la voluntad de Dios? ¿Quién hacerse idea de lo que el Señor quiere? | 13 Quis enim hominum poterit scire consilium Dei ? aut quis poterit cogitare quid velit Deus ? |
14 Los pensamientos de los mortales son tímidos e inseguras nuestras ideas, | 14 Cogitationes enim mortalium timidæ, et incertæ providentiæ nostræ ; |
15 pues un cuerpo corruptible agobia el alma y esta tienda de tierra abruma el espíritu lleno de preocupaciones. | 15 corpus enim quod corrumpitur aggravat animam, et terrena inhabitatio deprimit sensum multa cogitantem. |
16 Trabajosamente conjeturamos lo que hay sobre la tierra y con fatiga hallamos lo que está a nuestro alcance; ¿quién, entonces, ha rastreado lo que está en los cielos? | 16 Et difficile æstimamus quæ in terra sunt, et quæ in prospectu sunt invenimus cum labore : quæ autem in cælis sunt, quis investigabit ? |
17 Y ¿quién habría conocido tu voluntad, si tú no le hubieses dado la Sabiduría y no le hubieses enviado de lo alto tu espíritu santo? | 17 Sensum autem tuum, quis sciet, nisi tu dederis sapientiam, et miseris spiritum sanctum tuum de altissimis, |
18 Sólo así se enderezaron los caminos de los moradores de la tierra, así aprendieron los hombres lo que a ti te agrada y gracias a la Sabiduría se salvaron». | 18 et sic correctæ sint semitæ eorum qui sunt in terris, et quæ tibi placent didicerint homines ? |
19 Nam per sapientiam sanati sunt quicumque placuerunt tibi, Domine, a principio. |