Livre des Psaumes 38

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Psaume de David. Pour faire mémoire.	1 εις το τελος τω ιδιθουν ωδη τω δαυιδ
2 Seigneur, ne me punis pas avec emportement, ne me reprends pas si tu es en colère.	2 ειπα φυλαξω τας οδους μου του μη αμαρτανειν εν γλωσση μου εθεμην τω στοματι μου φυλακην εν τω συστηναι τον αμαρτωλον εναντιον μου
3 Car tes flèches m’ont atteint, tu as fait peser ta main sur moi.	3 εκωφωθην και εταπεινωθην και εσιγησα εξ αγαθων και το αλγημα μου ανεκαινισθη
4 Ta colère n’a rien laissé d’intact en ma chair, rien n’est sain dans mes os: c’est le prix de ma faute.	4 εθερμανθη η καρδια μου εντος μου και εν τη μελετη μου εκκαυθησεται πυρ ελαλησα εν γλωσση μου
5 Je suis enterré dans mes dettes, elles sont un fardeau trop pesant pour moi.	5 γνωρισον μοι κυριε το περας μου και τον αριθμον των ημερων μου τις εστιν ινα γνω τι υστερω εγω
6 Mes plaies sont purulentes et sentent mauvais, c’est le prix de ma folie.	6 ιδου παλαιστας εθου τας ημερας μου και η υποστασις μου ωσει ουθεν ενωπιον σου πλην τα συμπαντα ματαιοτης πας ανθρωπος ζων διαψαλμα
7 Je marche courbé, tout plié, tout le jour je vais et viens l’air sombre.	7 μεντοιγε εν εικονι διαπορευεται ανθρωπος πλην ματην ταρασσονται θησαυριζει και ου γινωσκει τινι συναξει αυτα
8 J’ai les reins congestionnés, en feu, et plus rien n’est intact en mon corps.	8 και νυν τις η υπομονη μου ουχι ο κυριος και η υποστασις μου παρα σου εστιν
9 Je suis paralysé, tout courbatu, je crie, car au fond de moi c’est un rugissement.	9 απο πασων των ανομιων μου ρυσαι με ονειδος αφρονι εδωκας με
10 Seigneur, tout mon désir est à nu devant toi, mes plaintes ne te sont pas cachées.	10 εκωφωθην και ουκ ηνοιξα το στομα μου οτι συ ει ο ποιησας με
11 Mon cœur a des arrêts, mes forces m’abandonnent, même la lumière de mes yeux me fait défaut.	11 αποστησον απ' εμου τας μαστιγας σου απο της ισχυος της χειρος σου εγω εξελιπον
12 Mes plaies tiennent à distance amis et compagnons, mes familiers se gardent d’approcher.	12 εν ελεγμοις υπερ ανομιας επαιδευσας ανθρωπον και εξετηξας ως αραχνην την ψυχην αυτου πλην ματην ταρασσεται πας ανθρωπος διαψαλμα
13 Ceux qui désirent ma mort font déjà des projets, jusque dans leurs paroles ils cherchent mon malheur, tout le jour ils arrangent leurs mensonges.	13 εισακουσον της προσευχης μου κυριε και της δεησεως μου ενωτισαι των δακρυων μου μη παρασιωπησης οτι παροικος εγω ειμι παρα σοι και παρεπιδημος καθως παντες οι πατερες μου
14 Mais moi je fais le sourd, je n’entends pas, je joue au muet et n’ouvre pas la bouche.	14 ανες μοι ινα αναψυξω προ του με απελθειν και ουκετι μη υπαρξω
15 Je fais celui qui n’entend pas et qui n’a rien à répondre.
16 Car c’est en toi que j’espère, Seigneur, réponds-moi mon Dieu!
17 Car j’ai dit: “Il ne faut pas qu’ils se réjouissent ou qu’ils gagnent sur moi quand je lâche pied.”
18 Me voilà au bord de la chute et mon tourment ne me quitte pas.
19 Je dois confesser ma faute, mon péché me tient inquiet.
20 Mes ennemis sont puissants et beaucoup me détestent sans raison,
21 ils me rendent le mal pour le bienfait, me persécutent parce que je veux le bien.
22 Ne m’abandonne pas, Seigneur, pourquoi rester si loin de moi, mon Dieu?
23 Hâte-toi de venir à mon aide, Seigneur, mon sauveur.