Giobbe (ايوب) 30
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
SMITH VAN DYKE | VULGATA |
---|---|
1 واما الآن فقد ضحك علي اصاغري اياما الذين كنت استنكف من ان اجعل آبائهم مع كلاب غنمي. | 1 Nunc autem derident me juniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei : |
2 قوة ايديهم ايضا ما هي لي. فيهم عجزت الشيخوخة. | 2 quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni : |
3 في العوز والمحل مهزولون عارقون اليابسة التي هي منذ امس خراب وخربة. | 3 egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate et miseria. |
4 الذين يقطفون الملاح عند الشيح واصول الرّتم خبزهم. | 4 Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix juniperorum erat cibus eorum : |
5 من الوسط يطردون. يصيحون عليهم كما على لص. | 5 qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant. |
6 للسكن في اودية مرعبة وثقب التراب والصخور. | 6 In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream : |
7 بين الشيح ينهقون. تحت العوسج ينكبّون. | 7 qui inter hujuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant : |
8 ابناء الحماقة بل ابناء اناس بلا اسم سيطوا من الارض | 8 filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes. |
9 اما الآن فصرت اغنيتهم واصبحت لهم مثلا. | 9 Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium. |
10 يكرهونني. يبتعدون عني وامام وجهي لم يمسكوا عن البسق. | 10 Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur. |
11 لانه اطلق العنان وقهرني فنزعوا الزمام قدامي. | 11 Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum. |
12 عن اليمين الفروخ يقومون يزيحون رجلي ويعدّون عليّ طرقهم للبوار. | 12 Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt : pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis. |
13 افسدوا سبلي. اعانوا على سقوطي. لا مساعد عليهم. | 13 Dissipaverunt itinera mea ; insidiati sunt mihi, et prævaluerunt : et non fuit qui ferret auxilium. |
14 ياتون كصدع عريض. تحت الهدّة يتدحرجون. | 14 Quasi rupto muro, et aperta janua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt. |
15 انقلبت عليّ اهوال. طردت كالريح نعمتي فعبرت كالسحاب سعادتي | 15 Redactus sum in nihilum : abstulisti quasi ventus desiderium meum, et velut nubes pertransiit salus mea. |
16 فالآن انهالت نفسي عليّ واخذتني ايام المذلّة. | 16 Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis. |
17 الليل ينخر عظامي فيّ وعارقيّ لا تهجع. | 17 Nocte os meum perforatur doloribus, et qui me comedunt, non dormiunt. |
18 بكثرة الشدة تنكّر لبسي. مثل جيب قميصي حزمتني. | 18 In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capitio tunicæ succinxerunt me. |
19 قد طرحني في الوحل فاشبهت التراب والرماد. | 19 Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri. |
20 اليك اصرخ فما تستجيب لي. اقوم فما تنتبه اليّ. | 20 Clamo ad te, et non exaudis me : sto, et non respicis me. |
21 تحولت الى جاف من نحوي. بقدرة يدك تضطهدني. | 21 Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi. |
22 حملتني اركبتني الريح وذوبتني تشوها. | 22 Elevasti me, et quasi super ventum ponens ; elisisti me valide. |
23 لاني اعلم انك الى الموت تعيدني والى بيت ميعاد كل حيّ. | 23 Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi. |
24 ولكن في الخراب ألا يمد يدا. في البليّة ألا يستغيث عليها | 24 Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam : et si corruerint, ipse salvabis. |
25 ألم ابك لمن عسر يومه. ألم تكتئب نفسي على المسكين. | 25 Flebam quondam super eo qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi. |
26 حينما ترجيت الخير جاء الشر. وانتظرت النور فجاء الدجى. | 26 Expectabam bona, et venerunt mihi mala : præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ. |
27 امعائي تغلي ولا تكف. تقدمتني ايام المذلة. | 27 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie : prævenerunt me dies afflictionis. |
28 اسوددت لكن بلا شمس. قمت في الجماعة اصرخ. | 28 Mœrens incedebam sine furore ; consurgens, in turba clamabam. |
29 صرت اخا للذئاب وصاحبا لرئال النعام. | 29 Frater fui draconum, et socius struthionum. |
30 حرش جلدي عليّ وعظامي احترّت من الحرارة فيّ. | 30 Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate. |
31 صار عودي للنوح ومزماري لصوت الباكين | 31 Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium. |