1 Propôs-lhes Jesus uma parábola para mostrar que é necessário orar sempre sem jamais deixar de fazê-lo. | 1 Dicebat autem et parabolam ad illos, quoniam oportet semper orare et non deficere, |
2 Havia em certa cidade um juiz que não temia a Deus, nem respeitava pessoa alguma. | 2 dicens : Judex quidam erat in quadam civitate, qui Deum non timebat, et hominem non reverebatur. |
3 Na mesma cidade vivia também uma viúva que vinha com freqüência à sua presença para dizer-lhe: Faze-me justiça contra o meu adversário. | 3 Vidua autem quædam erat in civitate illa, et veniebat ad eum, dicens : Vindica me de adversario meo. |
4 Ele, porém, por muito tempo não o quis. Por fim, refletiu consigo: Eu não temo a Deus nem respeito os homens; | 4 Et nolebat per multum tempus. Post hæc autem dixit intra se : Etsi Deum non timeo, nec hominem revereor : |
5 todavia, porque esta viúva me importuna, far-lhe-ei justiça, senão ela não cessará de me molestar. | 5 tamen quia molesta est mihi hæc vidua, vindicabo illam, ne in novissimo veniens sugillet me. |
6 Prosseguiu o Senhor: Ouvis o que diz este juiz injusto? | 6 Ait autem Dominus : Audite quid judex iniquitatis dicit : |
7 Por acaso não fará Deus justiça aos seus escolhidos, que estão clamando por ele dia e noite? Porventura tardará em socorrê-los? | 7 Deus autem non faciet vindictam electorum suorum clamantium ad se die ac nocte, et patientiam habebit in illis ? |
8 Digo-vos que em breve lhes fará justiça. Mas, quando vier o Filho do Homem, acaso achará fé sobre a terra? | 8 Dico vobis quia cito faciet vindictam illorum. Verumtamen Filius hominis veniens, putas, inveniet fidem in terra ?
|
9 Jesus lhes disse ainda esta parábola a respeito de alguns que se vangloriavam como se fossem justos, e desprezavam os outros: | 9 Dixit autem et ad quosdam qui in se confidebant tamquam justi, et aspernabantur ceteros, parabolam istam : |
10 Subiram dois homens ao templo para orar. Um era fariseu; o outro, publicano. | 10 Duo homines ascenderunt in templum ut orarent : unus pharisæus et alter publicanus. |
11 O fariseu, em pé, orava no seu interior desta forma: Graças te dou, ó Deus, que não sou como os demais homens: ladrões, injustos e adúlteros; nem como o publicano que está ali. | 11 Pharisæus stans, hæc apud se orabat : Deus, gratias ago tibi, quia non sum sicut ceteri hominum : raptores, injusti, adulteri, velut etiam hic publicanus : |
12 Jejuo duas vezes na semana e pago o dízimo de todos os meus lucros. | 12 jejuno bis in sabbato, decimas do omnium quæ possideo. |
13 O publicano, porém, mantendo-se à distância, não ousava sequer levantar os olhos ao céu, mas batia no peito, dizendo: Ó Deus, tem piedade de mim, que sou pecador! | 13 Et publicanus a longe stans, nolebat nec oculos ad cælum levare : sed percutiebat pectus suum, dicens : Deus propitius esto mihi peccatori. |
14 Digo-vos: este voltou para casa justificado, e não o outro. Pois todo o que se exaltar será humilhado, e quem se humilhar será exaltado. | 14 Dico vobis, descendit hic justificatus in domum suam ab illo : quia omnis qui se exaltat, humiliabitur, et qui se humiliat, exaltabitur.
|
15 Trouxeram-lhe também criancinhas, para que ele as tocasse. Vendo isto, os discípulos as repreendiam. | 15 Afferebant autem ad illum et infantes, ut eos tangeret. Quod cum viderent discipuli, increpabant illos. |
16 Jesus, porém, chamou-as e disse: Deixai vir a mim as criancinhas e não as impeçais, porque o Reino de Deus é daqueles que se parecem com elas. | 16 Jesus autem convocans illos, dixit : Sinite pueros venire ad me, et nolite vetare eos : talium est enim regnum Dei. |
17 Em verdade vos declaro: quem não receber o Reino de Deus como uma criancinha, nele não entrará. | 17 Amen dico vobis, quicumque non acceperit regnum Dei sicut puer, non intrabit in illud.
|
18 Um homem de posição perguntou então a Jesus: Bom Mestre, que devo fazer para possuir a vida eterna? | 18 Et interrogavit eum quidam princeps, dicens : Magister bone, quid faciens vitam æternam possidebo ? |
19 Jesus respondeu-lhe: Por que me chamas bom? Ninguém é bom senão só Deus. | 19 Dixit autem ei Jesus : Quid me dicis bonum ? nemo bonus nisi solus Deus. |
20 Conheces os mandamentos: não cometerás adultério; não matarás; não furtarás; não dirás falso testemunho; honrarás pai e mãe. | 20 Mandata nosti : non occides ; non mœchaberis ; non furtum facies ; non falsum testimonium dices ; honora patrem tuum et matrem. |
21 Disse ele: Tudo isso tenho guardado desde a minha mocidade. | 21 Qui ait : Hæc omnia custodivi a juventute mea. |
22 A estas palavras, Jesus lhe falou: Ainda te falta uma coisa: vende tudo o que tens, dá-o aos pobres e terás um tesouro no céu; depois, vem e segue-me. | 22 Quo audito, Jesus ait ei : Adhuc unum tibi deest : omnia quæcumque habes vende, et da pauperibus, et habebis thesaurum in cælo : et veni, sequere me. |
23 Ouvindo isto, ele se entristeceu, pois era muito rico. | 23 His ille auditis, contristatus est : quia dives erat valde. |
24 Vendo-o entristecer-se, disse Jesus: Como é difícil aos ricos entrar no Reino de Deus! | 24 Videns autem Jesus illum tristem factum, dixit : Quam difficile, qui pecunias habent, in regnum Dei intrabunt ! |
25 É mais fácil passar o camelo pelo fundo duma agulha do que um rico entrar no Reino de Deus. | 25 facilius est enim camelum per foramen acus transire quam divitem intrare in regnum Dei. |
26 Perguntaram os ouvintes: Quem então poderá salvar-se? | 26 Et dixerunt qui audiebant : Et quis potest salvus fieri ? |
27 Respondeu Jesus: O que é impossível aos homens é possível a Deus. | 27 Ait illis : Quæ impossibilia sunt apud homines, possibilia sunt apud Deum. |
28 Pedro então disse: Vê, nós abandonamos tudo e te seguimos. | 28 Ait autem Petrus : Ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te. |
29 Jesus respondeu: Em verdade vos declaro: ninguém há que tenha abandonado, por amor do Reino de Deus, sua casa, sua mulher, seus irmãos, seus pais ou seus filhos, | 29 Qui dixit eis : Amen dico vobis, nemo est qui reliquit domum, aut parentes, aut fratres, aut uxorem, aut filios propter regnum Dei, |
30 que não receba muito mais neste mundo e no mundo vindouro a vida eterna. | 30 et non recipiat multo plura in hoc tempore, et in sæculo venturo vitam æternam.
|
31 Em seguida, Jesus tomou à parte os Doze e disse-lhes: Eis que subimos a Jerusalém. Tudo o que foi escrito pelos profetas a respeito do Filho do Homem será cumprido. | 31 Assumpsit autem Jesus duodecim, et ait illis : Ecce ascendimus Jerosolymam, et consummabuntur omnia quæ scripta sunt per prophetas de Filio hominis : |
32 Ele será entregue aos pagãos. Hão de escarnecer dele, ultrajá-lo, desprezá-lo; | 32 tradetur enim gentibus, et illudetur, et flagellabitur, et conspuetur : |
33 bater-lhe-ão com varas e o farão morrer; e ao terceiro dia ressurgirá. | 33 et postquam flagellaverint, occident eum, et tertia die resurget. |
34 Mas eles nada disto compreendiam, e estas palavras eram-lhes um enigma cujo sentido não podiam entender. | 34 Et ipsi nihil horum intellexerunt, et erat verbum istud absconditum ab eis, et non intelligebant quæ dicebantur.
|
35 Ao aproximar-se Jesus de Jericó, estava um cego sentado à beira do caminho, pedindo esmolas. | 35 Factum est autem, cum appropinquaret Jericho, cæcus quidam sedebat secus viam, mendicans. |
36 Ouvindo o ruído da multidão que passava, perguntou o que havia. | 36 Et cum audiret turbam prætereuntem, interrogabat quid hoc esset. |
37 Responderam-lhe: É Jesus de Nazaré, que passa. | 37 Dixerunt autem ei quod Jesus Nazarenus transiret. |
38 Ele então exclamou: Jesus, filho de Davi, tem piedade de mim! | 38 Et clamavit, dicens : Jesu, fili David, miserere mei. |
39 Os que vinham na frente repreendiam-no rudemente para que se calasse. Mas ele gritava ainda mais forte: Filho de Davi, tem piedade de mim! | 39 Et qui præibant, increpabant eum ut taceret. Ipse vero multo magis clamabat : Fili David, miserere mei. |
40 Jesus parou e mandou que lho trouxessem. Chegando ele perto, perguntou-lhe: | 40 Stans autem Jesus jussit illum adduci ad se. Et cum appropinquasset, interrogavit illum, |
41 Que queres que te faça? Respondeu ele: Senhor, que eu veja. | 41 dicens : Quid tibi vis faciam ? At ille dixit : Domine, ut videam. |
42 Jesus lhe disse: Vê! Tua fé te salvou. | 42 Et Jesus dixit illi : Respice, fides tua te salvum fecit. |
43 E imediatamente ficou vendo e seguia a Jesus, glorificando a Deus. Presenciando isto, todo o povo deu glória a Deus. | 43 Et confestim vidit, et sequebatur illum magnificans Deum. Et omnis plebs ut vidit, dedit laudem Deo. |