1 οι εμοι λογοι ειρηνται υπο θεου βασιλεως χρηματισμος ον επαιδευσεν η μητηρ αυτου | 1 Come la neve all'estate e la pioggia al tempo della messe, così l'onore non s'addice allo stolto. |
2 τι τεκνον τηρησεις τι ρησεις θεου πρωτογενες σοι λεγω υιε τι τεκνον εμης κοιλιας τι τεκνον εμων ευχων | 2 Come uccello che passa volando, come passerotto che va qua e là, così la maledizione non meritata non ha effetto. |
3 μη δως γυναιξι σον πλουτον και τον σον νουν και βιον εις υστεροβουλιαν | 3 La frusta pel cavallo, la cavezza per l'asino, il bastone sul dorso degli stolti. |
4 μετα βουλης παντα ποιει μετα βουλης οινοποτει οι δυνασται θυμωδεις εισιν οινον δε μη πινετωσαν | 4 Non rispondere allo stolto secondo la sua stoltezza, chè tu non abbia a diventar simile a lui. |
5 ινα μη πιοντες επιλαθωνται της σοφιας και ορθα κριναι ου μη δυνωνται τους ασθενεις | 5 Rispondi allo stolto secondo la sua stoltezza, perchè non si tenga saggio. |
6 διδοτε μεθην τοις εν λυπαις και οινον πινειν τοις εν οδυναις | 6 Si tronca le gambe e beve iniquità chi affida messaggi ad uno stolto. |
7 ινα επιλαθωνται της πενιας και των πονων μη μνησθωσιν ετι | 7 Come lo zoppo ha invano belle gambe, così le gravi sentenze non stan bene in bocca dello stolto. |
8 ανοιγε σον στομα λογω θεου και κρινε παντας υγιως | 8 Come chi getta la pietra nel mucchio di Mercurio, così fa chi onora lo stollo. |
9 ανοιγε σον στομα και κρινε δικαιως διακρινε δε πενητα και ασθενη | 9 Come spina capitata nella mano d'un briaco, così una massima nella bocca dello stolto. |
10 γυναικα ανδρειαν τις ευρησει τιμιωτερα δε εστιν λιθων πολυτελων η τοιαυτη | 10 La sentenza del giudice finisce le liti, e chi impone silenzio allo stolto calma gli sdegni. |
11 θαρσει επ' αυτη η καρδια του ανδρος αυτης η τοιαυτη καλων σκυλων ουκ απορησει | 11 Come cane che torna al suo vomito, così è lo stolto che ricade nella sua stoltezza. |
12 ενεργει γαρ τω ανδρι αγαθα παντα τον βιον | 12 Hai tu veduto un uomo che si crede sapiente? Più di lui può sperare uno stolto. |
13 μηρυομενη ερια και λινον εποιησεν ευχρηστον ταις χερσιν αυτης | 13 Dice il pigro: « C'è un leone nella via, c'è una leonessa nel cammino ». |
14 εγενετο ωσει ναυς εμπορευομενη μακροθεν συναγει δε αυτη τον βιον | 14 Come la porta gira sui gangheri, così il pigro nel suo letto. |
15 και ανισταται εκ νυκτων και εδωκεν βρωματα τω οικω και εργα ταις θεραπαιναις | 15 Il pigro nasconde la mano sotto l'ascella, gli par gran fatica portarla alla bocca. |
16 θεωρησασα γεωργιον επριατο απο δε καρπων χειρων αυτης κατεφυτευσεν κτημα | 16 Il pigro si crede più sapiente di sette uomini che pronunziano sentenze. |
17 αναζωσαμενη ισχυρως την οσφυν αυτης ηρεισεν τους βραχιονας αυτης εις εργον | 17 E' come chi piglia un cane per le orecchie colui che, passando, s'irrita e s'immischia nella lite d'un altro. |
18 εγευσατο οτι καλον εστιν το εργαζεσθαι και ουκ αποσβεννυται ολην την νυκτα ο λυχνος αυτης | 18 Come è reo chi scaglia saette e dardi mortali, |
19 τους πηχεις αυτης εκτεινει επι τα συμφεροντα τας δε χειρας αυτης ερειδει εις ατρακτον | 19 così è colui che danneggia con frode l'amico, e, scoperto, dice: « L'ho fatto per scherzo ». |
20 χειρας δε αυτης διηνοιξεν πενητι καρπον δε εξετεινεν πτωχω | 20 Al mancar della legna si spegne il fuoco, tolto via il sussurrone, cessan le contese. |
21 ου φροντιζει των εν οικω ο ανηρ αυτης οταν που χρονιζη παντες γαρ οι παρ' αυτης ενδιδυσκονται | 21 Come i carboni dàn la brace e le legna il fuoco, così l'iracondo accende le risse. |
22 δισσας χλαινας εποιησεν τω ανδρι αυτης εκ δε βυσσου και πορφυρας εαυτη ενδυματα | 22 Le parole del sussurrone sembran semplici, ma penetrano nell'intimo delle viscere. |
23 περιβλεπτος δε γινεται εν πυλαις ο ανηρ αυτης ηνικα αν καθιση εν συνεδριω μετα των γεροντων κατοικων της γης | 23 Come scoria d'argento a vernice di vaso di terra cotta, così le labbra gonfie unite a cuore malvagio. |
24 σινδονας εποιησεν και απεδοτο περιζωματα δε τοις χαναναιοις | 24 Il nemico si riconosce al suo parlare, quando nel cuore cova tradimenti. |
25 στομα αυτης διηνοιξεν προσεχοντως και εννομως και ταξιν εστειλατο τη γλωσση αυτης | 25 Quando parla con voce sommessa, non te ne fidare, perchè porta nel cuore sette malizie. |
26 ισχυν και ευπρεπειαν ενεδυσατο και ευφρανθη εν ημεραις εσχαταις | 26 Egli con finzione nasconde il suo odio, ma la sua malizia sarà rivelata nell'assemblea. |
27 στεγναι διατριβαι οικων αυτης σιτα δε οκνηρα ουκ εφαγεν | 27 Chi scava la fossa vi cadrà, e la pietra cadrà addosso a chi la rotola. |
28 το στομα δε ανοιγει σοφως και νομοθεσμως η δε ελεημοσυνη αυτης ανεστησεν τα τεκνα αυτης και επλουτησαν και ο ανηρ αυτης ηνεσεν αυτην | 28 La lingua ingannatrice non ama la verità, la bocca che adula è causa di rovine. |
29 πολλαι θυγατερες εκτησαντο πλουτον πολλαι εποιησαν δυνατα συ δε υπερκεισαι και υπερηρας πασας | |
30 ψευδεις αρεσκειαι και ματαιον καλλος γυναικος γυνη γαρ συνετη ευλογειται φοβον δε κυριου αυτη αινειτω | |
31 δοτε αυτη απο καρπων χειρων αυτης και αινεισθω εν πυλαις ο ανηρ αυτης . | |