ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 26

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 οι εμοι λογοι ειρηνται υπο θεου βασιλεως χρηματισμος ον επαιδευσεν η μητηρ αυτου	1 De la neige en été, de la pluie à la moisson: il est tout aussi déplacé de rendre honneur à un sot.
2 τι τεκνον τηρησεις τι ρησεις θεου πρωτογενες σοι λεγω υιε τι τεκνον εμης κοιλιας τι τεκνον εμων ευχων	2 Comme un moineau s’échappe, comme l’hirondelle prend son vol, de même quand on a maudit sans raison: cela ne sera pas.
3 μη δως γυναιξι σον πλουτον και τον σον νουν και βιον εις υστεροβουλιαν	3 Le fouet pour le cheval, la bride pour l’âne, et le bâton pour le dos des imbéciles!
4 μετα βουλης παντα ποιει μετα βουλης οινοποτει οι δυνασται θυμωδεις εισιν οινον δε μη πινετωσαν	4 Ne réponds pas aux sottises d’un imbécile: tu deviendrais comme lui.
5 ινα μη πιοντες επιλαθωνται της σοφιας και ορθα κριναι ου μη δυνωνται τους ασθενεις	5 Réponds aux sottises d’un imbécile: autrement il se prendrait pour un sage.
6 διδοτε μεθην τοις εν λυπαις και οινον πινειν τοις εν οδυναις	6 Il se coupe le pied, il devra avaler la pilule, celui qui confie ses messages à un imbécile.
7 ινα επιλαθωνται της πενιας και των πονων μη μνησθωσιν ετι	7 Des jambes de boiteux, mal assurées, telle est la parole sage dans la bouche d’un sot.
8 ανοιγε σον στομα λογω θεου και κρινε παντας υγιως	8 Donner de l’importance à un sot, ce n’est pas mieux que d’attacher la pierre à la fronde.
9 ανοιγε σον στομα και κρινε δικαιως διακρινε δε πενητα και ασθενη	9 Une branche d’épines dans la main d’un ivrogne, telle est la parole sage dans la bouche d’un sot.
10 γυναικα ανδρειαν τις ευρησει τιμιωτερα δε εστιν λιθων πολυτελων η τοιαυτη	10 Un tireur à l’arc qui blesse les passants: ce sera pareil si tu emploies un imbécile.
11 θαρσει επ' αυτη η καρδια του ανδρος αυτης η τοιαυτη καλων σκυλων ουκ απορησει	11 Le chien revient à son vomissement, et l’insensé retourne à sa folie.
12 ενεργει γαρ τω ανδρι αγαθα παντα τον βιον	12 Vois-tu un homme qui se prend pour un sage? Il y a plus à espérer d’un sot que de lui.
13 μηρυομενη ερια και λινον εποιησεν ευχρηστον ταις χερσιν αυτης	13 Le paresseux dit: “Il y a une bête féroce sur le chemin! Il y a un lion dans la rue!”
14 εγενετο ωσει ναυς εμπορευομενη μακροθεν συναγει δε αυτη τον βιον	14 La porte tourne sur ses gonds, et le paresseux sur son lit.
15 και ανισταται εκ νυκτων και εδωκεν βρωματα τω οικω και εργα ταις θεραπαιναις	15 Quand le paresseux tend la main vers le plat, il est trop fatigué pour la ramener à la bouche.
16 θεωρησασα γεωργιον επριατο απο δε καρπων χειρων αυτης κατεφυτευσεν κτημα	16 Le paresseux se croit plus sage que sept personnes qui répondent bien.
17 αναζωσαμενη ισχυρως την οσφυν αυτης ηρεισεν τους βραχιονας αυτης εις εργον	17 Se mêler des querelles d’autrui? Autant attraper par les oreilles un chien qui passe!
18 εγευσατο οτι καλον εστιν το εργαζεσθαι και ουκ αποσβεννυται ολην την νυκτα ο λυχνος αυτης	18 Un fou qui lance des braises ou des flèches meurtrières:
19 τους πηχεις αυτης εκτεινει επι τα συμφεροντα τας δε χειρας αυτης ερειδει εις ατρακτον	19 tel est celui qui ment à son prochain avant de lui dire: “C’était pour rire!”
20 χειρας δε αυτης διηνοιξεν πενητι καρπον δε εξετεινεν πτωχω	20 Plus de bois: le feu s’éteint; plus de médisant: la querelle s’apaise.
21 ου φροντιζει των εν οικω ο ανηρ αυτης οταν που χρονιζη παντες γαρ οι παρ' αυτης ενδιδυσκονται	21 Le charbon et le bois activent le feu, et l’homme querelleur enflamme les disputes.
22 δισσας χλαινας εποιησεν τω ανδρι αυτης εκ δε βυσσου και πορφυρας εαυτη ενδυματα	22 Les paroles du médisant sont comme des friandises; elles glissent doucement jusqu’au fond des entrailles.
23 περιβλεπτος δε γινεται εν πυλαις ο ανηρ αυτης ηνικα αν καθιση εν συνεδριω μετα των γεροντων κατοικων της γης	23 Une garniture d’argent sur un pot de terre: telles sont les bonnes paroles d’un mauvais cœur.
24 σινδονας εποιησεν και απεδοτο περιζωματα δε τοις χαναναιοις	24 Celui qui a de la haine déguise son langage et cache en lui sa méchanceté.
25 στομα αυτης διηνοιξεν προσεχοντως και εννομως και ταξιν εστειλατο τη γλωσση αυτης	25 S’il exprime de bons sentiments, ne t’y fie pas: sept méchancetés occupent son cœur.
26 ισχυν και ευπρεπειαν ενεδυσατο και ευφρανθη εν ημεραις εσχαταις	26 Mais il a beau cacher sa haine sous des airs rusés, sa malice ressortira en public.
27 στεγναι διατριβαι οικων αυτης σιτα δε οκνηρα ουκ εφαγεν	27 Qui creuse une fosse y tombera; qui roule une pierre, elle reviendra sur lui.
28 το στομα δε ανοιγει σοφως και νομοθεσμως η δε ελεημοσυνη αυτης ανεστησεν τα τεκνα αυτης και επλουτησαν και ο ανηρ αυτης ηνεσεν αυτην	28 Celui qui ment hait celui qu’il blesse; il parle gentiment, mais c’est pour ruiner.
29 πολλαι θυγατερες εκτησαντο πλουτον πολλαι εποιησαν δυνατα συ δε υπερκεισαι και υπερηρας πασας
30 ψευδεις αρεσκειαι και ματαιον καλλος γυναικος γυνη γαρ συνετη ευλογειται φοβον δε κυριου αυτη αινειτω
31 δοτε αυτη απο καρπων χειρων αυτης και αινεισθω εν πυλαις ο ανηρ αυτης .