ΙΩΒ - Giobbe - Job 38

GREEK BIBLE	BIBBIA RICCIOTTI
1 Τοτε απεκριθη ο Κυριος προς τον Ιωβ εκ του ανεμοστροβιλου και ειπε?	1 - Prese allora a parlare il Signore a Giobbe dalla procella e disse:
2 Τις ουτος, οστις σκοτιζει την βουλην μου δια λογων ασυνετων;	2 «Chi è costui che intreccia sentenze in discorsi da ignorante?
3 Ζωσον ηδη την οσφυν σου ως ανηρ? διοτι θελω σε ερωτησει, και φανερωσον μοι.	3 Ricingi pur da uomo [prode] i tuoi fianchi, io t'interrogherò e tu rispondimi.
4 Που ησο οτε εθεμελιονον την γην; απαγγειλον, εαν εχης συνεσιν.	4 Ov'eri tu quando io gettavo le fondamenta della terra? Dimmelo se hai intelligenza.
5 Τις εθεσε τα μετρα αυτης, εαν εξευρης; η τις ηπλωσε σταθμην επ' αυτην;	5 Chi fissò le sue dimensioni, che tu sappia? ovvero chi stese sovr'essa la livella?
6 Επι τινος ειναι εστηριγμενα τα θεμελια αυτης; η τις εθεσε τον ακρογωνιαιον λιθον αυτης,	6 Su che cosa stanno infisse le sue basi, o chi gettò la sua pietra angolare,
7 οτε τα αστρα της αυγης εψαλλον ομου και παντες οι υιοι του Θεου ηλαλαζον;	7 mentre m'innalzavano lodi in coro gli astri del mattino, ed esultavano tutti i figli di Dio?
8 η τις συνεκλεισε την θαλασσαν με θυρας, οτε εξορμωσα εξηλθεν εκ μητρας;	8 Chi rinchiuse con porte il mare, quando eruppe come uscendo dall'utero?
9 οτε περιεβαλον αυτην με νεφελην και με ομιχλην εσπαργανωσα αυτην,	9 quando io gli posi una nube come manto, e di caligine l'avvolsi come in fasce:
10 και περιωρισα αυτην δια προσταγματος μου, και εβαλον μοχλους και πυλας,	10 e lo circondai con i miei confini, mettendovi sbarra ed usci,
11 και ειπα, Εως αυτου θελεις ερχεσθαι και δεν θελεις υπερβη? και εδω θελει συντριβεσθαι η υπερηφανια των κυματων σου;	11 e dissi: - Fin qui verrai, ma non passerai oltre, e qui infrangerai i tuoi orgogliosi flutti? -
12 Προσεταξας συ την πρωιαν επι των ημερων σου; εδειξας εις την αυγην τον τοπον αυτης,	12 Hai tu forse, dacchè sei nato, dato legge al mattino, e insegnato all'aurora il posto suo?
13 δια να πιαση τα εσχατα της γης, ωστε οι κακουργοι να εκτιναχθωσιν απ' αυτης;	13 sì che tu afferri e scuota i lembi della terra, e faccia sbalzare gli empii da essa:
14 Αυτη μεταμορφουται ως πηλος σφραγιζομενος? και τα παντα παρουσιαζονται ως στολη.	14 trasformandosi ella qual creta d'un sigillo, e diventi [rossa] come un vestimento,
15 Και το φως των ασεβων αφαιρειται απ' αυτων, ο δε βραχιων των υπερηφανων συντριβεται.	15 venendo sottratta agli empii la loro luce, e il braccio del violento sia spezzato.
16 Εισηλθες εως των πηγων της θαλασσης; η περιεπατησας εις εξιχνιασιν της αβυσσου;	16 Sei tu forse entrato nelle profondità del mare, e nel più recondito abisso ti sei tu aggirato?
17 Ηνοιχθησαν εις σε του θανατου αι πυλαι; η ειδες τας θυρας της σκιας του θανατου;	17 Si sono forse dischiuse per te le porte della morte, e le porte tenebrose hai tu vedute?
18 Εγνωρισας το πλατος της γης; απαγγειλον, εαν ενοησας παντα ταυτα.	18 Hai tu considerato la latitudine della terra? Dimmi, se sai tutto questo.
19 Που ειναι η οδος της κατοικιας του φωτος; και του σκοτους, που ειναι ο τοπος αυτου,	19 Qual è la strada per ove dimora la luce, e la tenebra dove sta di posto?
20 δια να συλλαβης αυτο εις το οριον αυτου και να γνωρισης τας τριβους της οικιας αυτου;	20 onde tu conduca ciascuna ai suoi confini, essendo esperto dei sentieri di sua dimora.
21 Γνωριζεις αυτο, διοτι τοτε εγεννηθης; η διοτι ο αριθμος των ημερων σου ειναι πολυς;	21 Sapevi tu allora che dovevi nascere? e conoscevi tu il numero dei giorni tuoi?
22 Εισηλθες εις τους θησαυρους της χιονος; η ειδες τους θησαυρους της χαλαζης,	22 Sei tu entrato nei depositi della neve, e i depositi della grandine hai tu visitati?
23 τους οποιους φυλαττω δια τον καιρον της θλιψεως δια την ημεραν της μαχης και του πολεμου;	23 quelli che ho preparato per i tempi di guerra, per il giorno di mischia e di battaglia?
24 Δια τινος οδου διαδιδεται το φως, η ο ανατολικος ανεμος διαχεεται επι την γην;	24 Qual è la via per cui si diffonde la luce, e s'espande il calore sulla terra?
25 Τις ηνοιξε ρυακας δια τας ραγδαιας βροχας, η δρομον δια την αστραπην της βροντης,	25 Chi ha segnato il corso alla pioggia impetuosa, e la strada al nembo tonante,
26 δια να φερη βροχην επι γην ακατοικητον, εις ερημον, οπου ανθρωπος δεν υπαρχει,	26 sì che piova su contrada ove l'uomo non è, sul deserto ove nessun mortale dimora,
27 δια να χορταση την αβατον και ακατοικητον, και να αναβλαστηση τον βλαστον της χλοης;	27 per inondare il luogo impervio e desolatoe far germogliare erbe verdeggianti?
28 Εχει πατερα η βροχη; η τις εγεννησε τας σταγονας της δροσου;	28 Chi è mai il padre della pioggia, o chi ha generato le stille della rugiada?
29 Απο μητρας τινος εξερχεται ο παγος; και την παχνην του ουρανου, τις εγεννησε;	29 Dall'utero di chi, è uscito il ghiaccio, e la brina del cielo chi l'ha generata,
30 Τα υδατα σκληρυνονται ως λιθος, και το προσωπον της αβυσσου πηγνυεται.	30 [allorchè] come pietra le acque s'induriscono, e la superficie dell'abisso si restringe?
31 Δυνασαι να δεσμευσης τας γλυκειας επιρροας της Πλειαδος η να λυσης τα δεσμα τον Ωριωνος;	31 Puoi tu forse legare le folgoranti stelle Pleiadi, ovver disperdere il giro di Arturo?
32 Δυνασαι να εκβαλης τα Ζωδια εις τον καιρον αυτων; η δυνασαι να οδηγησης τον Αρκτουρον μετα των υιων αυτου;	32 Fai uscire forse tu la stella mattutina a suo tempo, e quella vespertina fai sorgere sui figli della terra?
33 Γνωριζεις τους νομους του ουρανου; δυνασαι να διαταξης τας επιρροας αυτου επι την γην;	33 Conosci tu forse l'ordine del cielo, e determini la sua influenza sulla terra?
34 Δυνασαι να υψωσης την φωνην σου εις τα νεφη, δια να σε σκεπαση αφθονια υδατων;	34 Alzi tu forse verso la nube la tua voce, affinchè un profluvio d'acqua ti ricopra?
35 Δυνασαι να αποστειλης αστραπας, ωστε να εξελθωσι και να ειπωσι προς σε, Ιδου, ημεις;	35 Scagli tu forse i fulmini, che partanoe ritornando ti dicano: - Eccoci -?
36 Τις εβαλε σοφιαν εντος του ανθρωπου; η τις εδωκε συνεσιν εις την καρδιαν αυτου;	36 Chi ha posto in seno all'uomo la sapienza? ovvero chi ha dato al gallo intelligenza?
37 Τις δυναται να αριθμηση τα νεφη δια σοφιας; η τις δυναται να κενονη τα δοχεια του ουρανου,	37 Chi spiegherà la relazione dei cieli, e gli otri dei cieli chi può svuotare,
38 δια να χωνευθη το χωμα εις συμπηξιν και οι βωλοι να συγκολλωνται;	38 allorchè si rassoda [per siccità] la polvere sulla terra, e le zolle si ammassano insieme?
39 Θελεις κυνηγησει θηραμα δια τον λεοντα; η χορτασει την ορεξιν των σκυμνων,	39 Prendi tu forse la preda per la leonessa, e la brama dei leoncelli tu sazii,
40 οταν κοιτωνται εν τοις σπηλαιοις και καθηνται εις τους κρυπτηρας δια να ενεδρευωσι;	40 allorchè s'accovacciano nelle tane, e da dentro alle caverne stanno ad insidiare?
41 Τις ετοιμαζει εις τον κορακα την τροφην αυτου, οταν οι νεοσσοι αυτου κραζωσι προς τον Θεον, περιπλανωμενοι δι' ελλειψιν τροφης;	41 Chi fornisce nutrimento al corvo, quando i suoi piccoli gridano verso Dio, vagolando perchè non hanno cibo?