Giobbe (ايوب) 31

SMITH VAN DYKE	LXX
1 عهدا قطعت لعينيّ فكيف اتطلع في عذراء.	1 διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον
2 وما هي قسمة الله من فوق ونصيب القدير من الاعالي.	2 και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων
3 أليس البوار لعامل الشر والنكر لفاعلي الاثم.	3 ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν
4 أليس هو ينظر طرقي ويحصي جميع خطواتي.	4 ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται
5 ان كنت قد سلكت مع الكذب او اسرعت رجلي الى الغش.	5 ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον
6 ليزنّي في ميزان الحق فيعرف الله كمالي.	6 ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου
7 ان حادت خطواتي عن الطريق وذهب قلبي وراء عينيّ او لصق عيب بكفيّ	7 ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων
8 أزرع وغيري يأكل وفروعي تستأصل	8 σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης
9 ان غوي قلبي على امرأة او كمنت على باب قريبي	9 ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης
10 فلتطحن امرأتي لآخر ولينحن عليها آخرون.	10 αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη
11 لان هذه رذيلة وهي اثم يعرض للقضاة.	11 θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα
12 لانها نار تأكل حتى الى الهلاك وتستأصل كل محصولي	12 πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ' αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν
13 ان كنت رفضت حق عبدي وامتي في دعواهما عليّ	13 ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με
14 فماذا كنت اصنع حين يقوم الله واذا افتقد فبماذا اجيبه.	14 τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι
15 أوليس صانعي في البطن صانعه وقد صوّرنا واحد في الرحم.	15 ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια
16 ان كنت منعت المساكين عن مرادهم او افنيت عيني الارملة	16 αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ' ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα
17 او اكلت لقمتي وحدي فما اكل منها اليتيم.	17 ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα
18 بل منذ صباي كبر عندي كأب ومن بطن امي هديتها	18 οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα
19 ان كنت رأيت هالكا لعدم اللبس او فقيرا بلا كسوة	19 ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα
20 ان لم تباركني حقواه وقد استدفأ بجزّة غنمي.	20 αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων
21 ان كنت قد هززت يدي على اليتيم لما رأيت عوني في الباب	21 ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν
22 فلتسقط عضدي من كتفي ولتنكسر ذراعي من قصبتها.	22 αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη
23 لان البوار من الله رعب عليّ ومن جلاله لم استطع	23 φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω
24 ان كنت قد جعلت الذهب عمدتي او قلت للابريز انت متكلي.	24 ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα
25 ان كنت قد فرحت اذ كثرت ثروتي ولان يدي وجدت كثيرا.	25 ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ' αναριθμητοις εθεμην χειρα μου
26 ان كنت قد نظرت الى النور حين ضاء او الى القمر يسير بالبهاء	26 η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ' αυτοις εστιν
27 وغوي قلبي سرّا ولثم يدي فمي	27 και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα
28 فهذا ايضا اثم يعرض للقضاة لاني اكون قد جحدت الله من فوق	28 και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου
29 ان كنت قد فرحت ببليّة مبغضي او شمتّ حين اصابه سوء.	29 ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε
30 بل لم ادع حنكي يخطئ في طلب نفسه بلعنة.	30 ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος
31 ان كان اهل خيمتي لم يقولوا من ياتي باحد لم يشبع من طعامه.	31 ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος
32 غريب لم يبت في الخارج. فتحت للمسافر ابوابي.	32 εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο
33 ان كنت قد كتمت كالناس ذنبي لاخفاء اثمي في حضني	33 ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου
34 اذ رهبت جمهورا غفيرا وروّعتني اهانة العشائر فكففت ولم اخرج من الباب	34 ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω
35 من لي بمن يسمعني. هوذا امضائي ليجبني القدير. ومن لي بشكوى كتبها خصمي.	35 τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος
36 فكنت احملها على كتفي. كنت اعصبها تاجا لي.	36 επ' ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον
37 كنت اخبره بعدد خطواتي وادنو منه كشريف ــ	37 και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου
38 ان كانت ارضي قد صرخت عليّ وتباكت اتلامها جميعا	38 ει επ' εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον
39 ان كنت قد اكلت غلّتها بلا فضة او اطفأت انفس اصحابها	39 ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα
40 فعوض الحنطة لينبت شوك وبدل الشعير زوان تمت اقوال ايوب	40 αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν