1 Yo establecí un pacto con mis ojos para no fijar la mirada en ninguna joven. | 1 διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον |
2 Porque ¿cuál es la porción que Dios asigna desde lo alto y la herencia que el Todopoderoso distribuye desde el cielo? | 2 και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων |
3 ¿No es la ruina para el injusto y el desastre para los que hacen el mal? | 3 ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν |
4 ¿Acaso él no ve mis caminos y cuenta todos mis pasos? | 4 ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται |
5 Si caminé al lado de la mentira y mis pies corrieron hacia el engaño, | 5 ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον |
6 ¡que Dios me pese en una balanza justa y reconocerá mi integridad! | 6 ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου |
7 Si mi paso se desvió del camino y mi corazón fue detrás de lo que veían mis ojos; si alguna mancha se adhirió a mis manos, | 7 ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων |
8 ¡que otro coma lo que yo siembro y mis retoños sean arrancados de raíz! | 8 σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης |
9 Si me dejé seducir por alguna mujer o aceché a la puerta de mi vecino, | 9 ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης |
10 ¡que mi mujer muela el grano para otro y que otros abusen de ella! | 10 αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη |
11 Porque eso sí que es una infamia, un delito reprobado por los jueces; | 11 θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα |
12 es un fuego que devora hasta la Perdición y exterminará de raíz todas mis cosechas. | 12 πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ' αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν |
13 Si desestimé el derecho de mi esclavo o el de mi servidora, cuando litigaban conmigo, | 13 ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με |
14 ¿qué haré cuando Dios se levante, qué le replicaré cuando me pida cuenta? | 14 τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι |
15 El que me hizo a mí, ¿no lo hizo también a él? ¿No es uno mismo el que nos formó en el seno materno? | 15 ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια |
16 Si rehusé a los pobres lo que ellos deseaban y dejé desfallecer los ojos de la viuda; | 16 αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ' ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα |
17 si comí yo solo mi pedazo de pan, sin que el huérfano lo compartiera | 17 ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα |
18 –yo, que desde mi juventud lo crié como un padre y lo guié desde el vientre de mi madre– | 18 οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα |
19 si vi a un miserable sin ropa o a un indigente sin nada para cubrirse, | 19 ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα |
20 y no me bendijeron en lo íntimo de su ser por haberse calentado con el vellón de mis corderos; | 20 αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων |
21 si alcé mi mano contra un huérfano, porque yo contaba con una ayuda en la Puerta, | 21 ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν |
22 ¡que mi espada se desprenda del cuello y mi brazo sea arrancado de su juntura! | 22 αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη |
23 Porque el terror de Dios me acarrearía la ruina y no podría resistir ante su majestad. | 23 φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω |
24 Si deposité mi confianza en el oro y dije al oro fino: «Tú eres mi seguridad»; | 24 ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα |
25 si me alegré de tener muchas riquezas y de haber adquirido una enorme fortuna; | 25 ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ' αναριθμητοις εθεμην χειρα μου |
26 si a la vista del sol resplandeciente y de la luna que pasaba radiante, | 26 η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ' αυτοις εστιν |
27 mi corazón se dejó seducir en secreto y le envié besos con la mano: | 27 και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα |
28 ¡también eso sería un delito reprobado por los jueces, porque yo habría renegado del Dios de lo alto! | 28 και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου |
29 ¿Acaso me alegré del infortunio de mi enemigo y me regocijé cuando le tocó una desgracia? | 29 ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε |
30 No, no dejé que mi boca pecara, pidiendo su muerte con una imprecación. | 30 ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος |
31 ¿No decían los hombres de mi carpa: «¿Hay alguien que no se sació con su carne?». | 31 ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος |
32 Ningún extranjero pasaba la noche afuera, y yo abría mi puerta al caminante. | 32 εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο |
33 Si oculté mis transgresiones como un hombre cualquiera, escondiendo mi culpa en mi pecho, | 33 ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου |
34 porque temía el murmullo de la gente o me asustaba el desprecio de mis parientes, y me quedaba en silencio, sin salir a la puerta... | 34 ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω |
35 ¡Ah, si alguien quisiera escucharme! Aquí está mi firma: ¡que el Todopoderoso me responda! En cuanto al documento que escriba mi oponente, | 35 τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος |
36 yo lo llevaré sobre mis espaldas, y me lo ceñiré como una corona. | 36 επ' ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον |
37 Sí, le manifestaré cada uno de mis pasos; como un príncipe, me acercaré hasta él. | 37 και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου |
38 Si mi tierra gritó venganza contra mí y también sus surcos derramaron lágrimas; | 38 ει επ' εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον |
39 si comí sus frutos sin pagar y extorsioné a sus propietarios, | 39 ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα |
40 ¡que en lugar de trigo salgan espinas, y en vez de cebada, ortigas punzantes! | 40 αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν |
| |