Livre de Job 10

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Oui, je suis dégoûté de la vie, je veux donner libre cours à mes plaintes et laisser parler mon amertume.	1 καμνων τη ψυχη μου στενων επαφησω επ' αυτον τα ρηματα μου λαλησω πικρια ψυχης μου συνεχομενος
2 Je dirai à Dieu: “Ne me condamne pas ainsi, mais dis-moi de quoi tu m’accuses.	2 και ερω προς κυριον μη με ασεβειν διδασκε και δια τι με ουτως εκρινας
3 Est-ce bon pour toi d’agir en tyran, de piétiner l’œuvre de tes mains, de justifier les théories des méchants?	3 η καλον σοι εαν αδικησω οτι απειπω εργα χειρων σου βουλη δε ασεβων προσεσχες
4 Tes yeux sont-ils ceux du corps, vois-tu donc à la façon des hommes?	4 η ωσπερ βροτος ορα καθορας η καθως ορα ανθρωπος βλεψη
5 Ton temps est-il le même que celui des humains, tes années passent-elles comme celles d’un homme?	5 η ο βιος σου ανθρωπινος εστιν η τα ετη σου ανδρος
6 Pourquoi alors rechercher ma faute, et faire enquête sur mes dettes?	6 οτι ανεζητησας την ανομιαν μου και τας αμαρτιας μου εξιχνιασας
7 Tu sais bien que je ne suis pas coupable, et que personne ne m’arrachera de tes mains.	7 οιδας γαρ οτι ουκ ησεβησα αλλα τις εστιν ο εκ των χειρων σου εξαιρουμενος
8 Tes mains m’ont façonné, tu m’as fait, et maintenant, tu me détruirais?	8 αι χειρες σου επλασαν με και εποιησαν με μετα ταυτα μεταβαλων με επαισας
9 Souviens-toi que tu m’as pétri comme l’argile: veux-tu me renvoyer à la terre?	9 μνησθητι οτι πηλον με επλασας εις δε γην με παλιν αποστρεφεις
10 Ne m’as-tu pas versé comme le lait, et laissé cailler comme le fromage?	10 η ουχ ωσπερ γαλα με ημελξας ετυρωσας δε με ισα τυρω
11 Tu m’as revêtu de peau et de chair, prenant dans le tissu mes os et mes nerfs.	11 δερμα και κρεας με ενεδυσας οστεοις δε και νευροις με ενειρας
12 Tu as fait en moi œuvre de vie et de grâce, tes attentions ont maintenu mon souffle,	12 ζωην δε και ελεος εθου παρ' εμοι η δε επισκοπη σου εφυλαξεν μου το πνευμα
13 mais quelle était ton intention secrète? Je sais ce qu’il y avait chez toi!	13 ταυτα εχων εν σεαυτω οιδα οτι παντα δυνασαι αδυνατει δε σοι ουθεν
14 Tu voulais voir si j’allais pécher, et si je fautais, ne rien me passer.	14 εαν τε γαρ αμαρτω φυλασσεις με απο δε ανομιας ουκ αθωον με πεποιηκας
15 Si j’ai eu tort, malheur à moi! même innocent, je n’ose pas lever la tête. Rassasié d’humiliations, saturé de peines,	15 εαν τε γαρ ασεβης ω οιμμοι εαν τε ω δικαιος ου δυναμαι ανακυψαι πληρης γαρ ατιμιας ειμι
16 épuisé, tu me poursuis comme un lion; toujours tu veux montrer ta supériorité.	16 αγρευομαι γαρ ωσπερ λεων εις σφαγην παλιν δε μεταβαλων δεινως με ολεκεις
17 Tu reprends tes assauts, ta fureur se ranime, et de nouveau tu lances tes attaques contre moi.	17 επανακαινιζων επ' εμε την ετασιν μου οργη δε μεγαλη μοι εχρησω επηγαγες δε επ' εμε πειρατηρια
18 Mais pourquoi m’as-tu fait sortir du sein? J’y serais mort, aucun œil ne m’aurait vu:	18 ινα τι ουν εκ κοιλιας με εξηγαγες και ουκ απεθανον οφθαλμος δε με ουκ ειδεν
19 porté du ventre à la tombe, je serais comme si je n’avais pas été.	19 και ωσπερ ουκ ων εγενομην δια τι γαρ εκ γαστρος εις μνημα ουκ απηλλαγην
20 Puisqu’il me reste si peu à vivre, éloigne-toi, que j’aie un peu de joie	20 η ουκ ολιγος εστιν ο χρονος του βιου μου εασον με αναπαυσασθαι μικρον
21 avant que je m’en aille, pour ne pas revenir, au pays des ténèbres et de l’ombre mortelle,	21 προ του με πορευθηναι οθεν ουκ αναστρεψω εις γην σκοτεινην και γνοφεραν
22 au pays où dans la nuit tout se confond, où même la clarté est faite de ténèbres.	22 εις γην σκοτους αιωνιου ου ουκ εστιν φεγγος ουδε οραν ζωην βροτων