1 David dirigió al Señor las palabras de este canto, cuando el Señor lo libró de todos sus enemigos y de la mano de Saúl. | 1 και ελαλησεν δαυιδ τω κυριω τους λογους της ωδης ταυτης εν η ημερα εξειλατο αυτον κυριος εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος σαουλ |
2 El dijo: Yo te amo, Señor, mi fuerza | 2 και ειπεν κυριε πετρα μου και οχυρωμα μου και εξαιρουμενος με εμοι |
3 Señor, mi Roca, mi fortaleza y mi libertador, mi Dios, el peñasco en que me refugio, mi escudo, mi fuerza salvadora, mi baluarte, mi salvador, que me libras de la violencia. | 3 ο θεος μου φυλαξ εσται μου πεποιθως εσομαι επ' αυτω υπερασπιστης μου και κερας σωτηριας μου αντιλημπτωρ μου και καταφυγη μου σωτηριας μου εξ αδικου σωσεις με |
4 Yo invoco al Señor, que es digno de alabanza, y quedo a salvo de mis enemigos. | 4 αινετον επικαλεσομαι κυριον και εκ των εχθρων μου σωθησομαι |
5 Las olas de la Muerte me envolvieron, me aterraron los torrentes devastadores, | 5 οτι περιεσχον με συντριμμοι θανατου χειμαρροι ανομιας εθαμβησαν με |
6 me cercaron los lazos del Abismo, las redes de la Muerte llegaron hasta mí. | 6 ωδινες θανατου εκυκλωσαν με προεφθασαν με σκληροτητες θανατου |
7 Pero en mi angustia invoqué al Señor, grité a mi Dios pidiendo auxilio, y él escuchó mi voz desde su Templo, mi grito llegó hasta sus oídos. | 7 εν τω θλιβεσθαι με επικαλεσομαι κυριον και προς τον θεον μου βοησομαι και επακουσεται εκ ναου αυτου φωνης μου και η κραυγη μου εν τοις ωσιν αυτου |
8 Entonces tembló y se tambaleó la tierra: vacilaron los fundamentos de las montañas, y se conmovieron a causa de su furor; | 8 και εταραχθη και εσεισθη η γη και τα θεμελια του ουρανου συνεταραχθησαν και εσπαραχθησαν οτι εθυμωθη κυριος αυτοις |
9 de su nariz se alzó una humareda, de su boca, un fuego abrasador, y arrojaba carbones encendidos. | 9 ανεβη καπνος εν τη οργη αυτου και πυρ εκ στοματος αυτου κατεδεται ανθρακες εξεκαυθησαν απ' αυτου |
10 El Señor inclinó el cielo, y descendió con un espeso nubarrón bajo sus pies; | 10 και εκλινεν ουρανους και κατεβη και γνοφος υποκατω των ποδων αυτου |
11 montó en el Querubín y emprendió vuelo, planeando sobre las alas del viento. | 11 και επεκαθισεν επι χερουβιν και επετασθη και ωφθη επι πτερυγων ανεμου |
12 Se envolvió en un manto de tinieblas; un oscuro aguacero y espesas nubes lo cubrían como un toldo; | 12 και εθετο σκοτος αποκρυφην αυτου κυκλω αυτου η σκηνη αυτου σκοτος υδατων επαχυνεν εν νεφελαις αερος |
13 las nubes se deshicieron en granizo y centellas al fulgor de su presencia. | 13 απο του φεγγους εναντιον αυτου εξεκαυθησαν ανθρακες πυρος |
14 El Señor tronaba desde el cielo, el Altísimo hacía oír su voz; | 14 εβροντησεν εξ ουρανου κυριος και ο υψιστος εδωκεν φωνην αυτου |
15 arrojó flechas y los dispersó, lanzó rayos y sembró la confusión. | 15 και απεστειλεν βελη και εσκορπισεν αυτους αστραπην και εξεστησεν αυτους |
16 Al proferir tus amenazas, Señor, al soplar el vendaval de tu ira, aparecieron los cauces del mar y quedaron a la vista los cimientos del mundo. | 16 και ωφθησαν αφεσεις θαλασσης και απεκαλυφθη θεμελια της οικουμενης εν τη επιτιμησει κυριου απο πνοης πνευματος θυμου αυτου |
17 El tendió su mano desde lo alto y me tomó, me sacó de las aguas caudalosas; | 17 απεστειλεν εξ υψους και ελαβεν με ειλκυσεν με εξ υδατων πολλων |
18 me libró de mi enemigo poderoso, de adversarios más fuertes que yo. | 18 ερρυσατο με εξ εχθρων μου ισχυος εκ των μισουντων με οτι εκραταιωθησαν υπερ εμε |
19 Ellos me enfrentaron en un día nefasto, pero el Señor fue mi apoyo: | 19 προεφθασαν με εν ημερα θλιψεως μου και εγενετο κυριος επιστηριγμα μου |
20 me sacó a un lugar espacioso, me libró, porque me ama. | 20 και εξηγαγεν με εις πλατυσμον και εξειλατο με οτι ευδοκησεν εν εμοι |
21 El Señor me recompensó de mis manos: | 21 και ανταπεδωκεν μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν μοι |
22 porque seguí fielmente los caminos del Señor, y no me aparté de mi Dios, haciendo el mal; | 22 οτι εφυλαξα οδους κυριου και ουκ ησεβησα απο του θεου μου |
23 porque tengo presente todas sus decisiones y nunca me alejé de sus preceptos. | 23 οτι παντα τα κριματα αυτου κατεναντιον μου και τα δικαιωματα αυτου ουκ απεστην απ' αυτων |
24 Tuve ante él una conducta irreprochable y me esforcé por no ofenderlo. | 24 και εσομαι αμωμος αυτω και προφυλαξομαι απο της ανομιας μου |
25 El Señor me premió, porque yo era justo y era inocente ante sus ojos. | 25 και αποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ενωπιον των οφθαλμων αυτου |
26 Tú eres bondadoso con los buenos y eres íntegro con el hombre intachable; | 26 μετα οσιου οσιωθηση και μετα ανδρος τελειου τελειωθηση |
27 eres sincero con los que son sinceros y te muestras astuto con los falsos. | 27 και μετα εκλεκτου εκλεκτος εση και μετα στρεβλου στρεβλωθηση |
28 Porque tú salvas al pueblo oprimido y humillas los ojos altaneros: | 28 και τον λαον τον πτωχον σωσεις και οφθαλμους επι μετεωρων ταπεινωσεις |
29 tú eres mi lámpara, Señor; Dios mío, tú iluminas mis tinieblas | 29 οτι συ ο λυχνος μου κυριε και κυριος εκλαμψει μοι το σκοτος μου |
30 Contigo puedo atacar a un tropel; con mi Dios, puedo asaltar una muralla. | 30 οτι εν σοι δραμουμαι μονοζωνος και εν τω θεω μου υπερβησομαι τειχος |
31 El camino de Dios es perfecto, la promesa del Señor es digna de confianza. El Señor es un escudo para los que se refugian en él, | 31 ο ισχυρος αμωμος η οδος αυτου το ρημα κυριου κραταιον πεπυρωμενον υπερασπιστης εστιν πασιν τοις πεποιθοσιν επ' αυτω |
32 porque ¿Quién es Dios fuera del Señor? ¿y quién es la Roca fuera de nuestro Dios? | 32 τις ισχυρος πλην κυριου και τις κτιστης εσται πλην του θεου ημων |
33 El es el Dios que me ciñe de valor y hace intachable mi camino; | 33 ο ισχυρος ο κραταιων με δυναμει και εξετιναξεν αμωμον την οδον μου |
34 el que me da la rapidez de un ciervo y me afianza en las alturas; | 34 τιθεις τους ποδας μου ως ελαφων και επι τα υψη ιστων με |
35 el que adiestra mis manos para la guerra y mis brazos para tender el arco de bronce. | 35 διδασκων χειρας μου εις πολεμον και καταξας τοξον χαλκουν εν βραχιονι μου |
36 Me entregaste tu escudo victorioso y tu mano derecha me sostuvo; me engrandeciste con tu triunfo, | 36 και εδωκας μοι υπερασπισμον σωτηριας μου και η υπακοη σου επληθυνεν με |
37 me hiciste dar largos pasos, y no se doblaron mis tobillos. | 37 εις πλατυσμον εις τα διαβηματα μου υποκατω μου και ουκ εσαλευθησαν τα σκελη μου |
38 Perseguí y alcancé a mis enemigos, no me volví hasta que fueron aniquilados; | 38 διωξω εχθρους μου και αφανιω αυτους και ουκ αναστρεψω εως συντελεσω αυτους |
39 los derroté y no pudieron rehacerse, quedaron abatidos bajo mis pies. | 39 και θλασω αυτους και ουκ αναστησονται και πεσουνται υπο τους ποδας μου |
40 Tú me ceñiste de valor para la lucha, doblegaste ante mí a mis agresores; | 40 και ενισχυσεις με δυναμει εις πολεμον καμψεις τους επανιστανομενους μοι υποκατω μου |
41 pusiste en fuga a mis enemigos, y yo exterminé a mis adversarios. | 41 και τους εχθρους μου εδωκας μοι νωτον τους μισουντας με και εθανατωσας αυτους |
42 Imploraron, pero nadie los salvó; gritaban al Señor, pero no les respondía. | 42 βοησονται και ουκ εστιν βοηθος προς κυριον και ουχ υπηκουσεν αυτων |
43 Los deshice como polvo de la tierra, los pisé como el barro de las calles. | 43 και ελεανα αυτους ως χουν γης ως πηλον εξοδων ελεπτυνα αυτους |
44 Tú me libraste de un ejército incontable y me pusiste al frente de naciones: pueblos extraños son mis vasallos. | 44 και ρυση με εκ μαχης λαων φυλαξεις με εις κεφαλην εθνων λαος ον ουκ εγνων εδουλευσαν μοι |
45 Gente extranjera me rinde pleitesía; apenas me oyen nombrar, me prestan obediencia. | 45 υιοι αλλοτριοι εψευσαντο μοι εις ακοην ωτιου ηκουσαν μου |
46 Los extranjeros palidecen ante mí y, temblando, abandonan sus refugios. | 46 υιοι αλλοτριοι απορριφησονται και σφαλουσιν εκ των συγκλεισμων αυτων |
47 ¡Viva el Señor! ¡Bendita sea mi Roca! ¡Glorificado sea Dios, la Roca de mi salvación, | 47 ζη κυριος και ευλογητος ο φυλαξ μου και υψωθησεται ο θεος μου ο φυλαξ της σωτηριας μου |
48 el Dios que venga mis agravios y pone a los pueblos a mis pies! | 48 ισχυρος κυριος ο διδους εκδικησεις εμοι παιδευων λαους υποκατω μου |
49 Tú me liberas de mis enemigos, me haces triunfar de mis agresores y me libras del hombre violento. | 49 και εξαγων με εξ εχθρων μου και εκ των επεγειρομενων μοι υψωσεις με εξ ανδρος αδικηματων ρυση με |
50 Por eso te alabaré entre las naciones y cantaré, Señor, en honor de tu Nombre. | 50 δια τουτο εξομολογησομαι σοι κυριε εν τοις εθνεσιν και εν τω ονοματι σου ψαλω |
51 El concede grandes victorias a su rey y trata con fidelidad a su Ungido. a David y a su descendencia para siempre. | 51 μεγαλυνων σωτηριας βασιλεως αυτου και ποιων ελεος τω χριστω αυτου τω δαυιδ και τω σπερματι αυτου εως αιωνος |