1 قد كرهت نفسي حياتي. اسيب شكواي. اتكلم في مرارة نفسي | 1 καμνων τη ψυχη μου στενων επαφησω επ' αυτον τα ρηματα μου λαλησω πικρια ψυχης μου συνεχομενος |
2 قائلا لله لا تستذنبني. فهمني لماذا تخاصمني. | 2 και ερω προς κυριον μη με ασεβειν διδασκε και δια τι με ουτως εκρινας |
3 احسن عندك ان تظلم ان ترذل عمل يديك وتشرق على مشورة الاشرار. | 3 η καλον σοι εαν αδικησω οτι απειπω εργα χειρων σου βουλη δε ασεβων προσεσχες |
4 ألك عينا بشر ام كنظر الانسان تنظر. | 4 η ωσπερ βροτος ορα καθορας η καθως ορα ανθρωπος βλεψη |
5 أأيامك كايام الانسان ام سنوك كايام الرجل | 5 η ο βιος σου ανθρωπινος εστιν η τα ετη σου ανδρος |
6 حتى تبحث عن اثمي وتفتش على خطيتي. | 6 οτι ανεζητησας την ανομιαν μου και τας αμαρτιας μου εξιχνιασας |
7 في علمك اني لست مذنبا ولا منقذ من يدك | 7 οιδας γαρ οτι ουκ ησεβησα αλλα τις εστιν ο εκ των χειρων σου εξαιρουμενος |
8 يداك كوّنتاني وصنعتاني كلي جميعا. أفتبتلعني. | 8 αι χειρες σου επλασαν με και εποιησαν με μετα ταυτα μεταβαλων με επαισας |
9 اذكر انك جبلتني كالطين. أفتعيدني الى التراب. | 9 μνησθητι οτι πηλον με επλασας εις δε γην με παλιν αποστρεφεις |
10 ألم تصبّني كاللبن وخثّرتني كالجبن. | 10 η ουχ ωσπερ γαλα με ημελξας ετυρωσας δε με ισα τυρω |
11 كسوتني جلدا ولحما فنسجتني بعظام وعصب. | 11 δερμα και κρεας με ενεδυσας οστεοις δε και νευροις με ενειρας |
12 منحتني حياة ورحمة وحفظت عنايتك روحي. | 12 ζωην δε και ελεος εθου παρ' εμοι η δε επισκοπη σου εφυλαξεν μου το πνευμα |
13 لكنك كتمت هذه في قلبك. علمت ان هذا عندك. | 13 ταυτα εχων εν σεαυτω οιδα οτι παντα δυνασαι αδυνατει δε σοι ουθεν |
14 ان اخطأت تلاحظني ولا تبرئني من اثمي. | 14 εαν τε γαρ αμαρτω φυλασσεις με απο δε ανομιας ουκ αθωον με πεποιηκας |
15 ان اذنبت فويل لي. وان تبررت لا ارفع راسي. اني شبعان هوانا وناظر مذلتي. | 15 εαν τε γαρ ασεβης ω οιμμοι εαν τε ω δικαιος ου δυναμαι ανακυψαι πληρης γαρ ατιμιας ειμι |
16 وان ارتفع تصطادني كاسد ثم تعود وتتجبر عليّ. | 16 αγρευομαι γαρ ωσπερ λεων εις σφαγην παλιν δε μεταβαλων δεινως με ολεκεις |
17 تجدد شهودك تجاهي وتزيد غضبك عليّ. نوب وجيش ضدي | 17 επανακαινιζων επ' εμε την ετασιν μου οργη δε μεγαλη μοι εχρησω επηγαγες δε επ' εμε πειρατηρια |
18 فلماذا اخرجتني من الرحم. كنت قد اسلمت الروح ولم ترني عين | 18 ινα τι ουν εκ κοιλιας με εξηγαγες και ουκ απεθανον οφθαλμος δε με ουκ ειδεν |
19 فكنت كاني لم اكن فأقاد من الرحم الى القبر. | 19 και ωσπερ ουκ ων εγενομην δια τι γαρ εκ γαστρος εις μνημα ουκ απηλλαγην |
20 أليست ايامي قليلة. اترك. كف عني فاتبلج قليلا | 20 η ουκ ολιγος εστιν ο χρονος του βιου μου εασον με αναπαυσασθαι μικρον |
21 قبل ان اذهب ولا اعود. الى ارض ظلمة وظل الموت | 21 προ του με πορευθηναι οθεν ουκ αναστρεψω εις γην σκοτεινην και γνοφεραν |
22 ارض ظلام مثل دجى ظل الموت وبلا ترتيب واشراقها كالدجى | 22 εις γην σκοτους αιωνιου ου ουκ εστιν φεγγος ουδε οραν ζωην βροτων |