Livre des Psaumes 71

JERUSALEM	LXX
1 En toi, Yahvé, j'ai mon abri, sur moi pas de honte à jamais!	1 εις σαλωμων ο θεος το κριμα σου τω βασιλει δος και την δικαιοσυνην σου τω υιω του βασιλεως
2 En ta justice défends-moi, délivre-moi, tends vers moi l'oreille et sauve-moi.	2 κρινειν τον λαον σου εν δικαιοσυνη και τους πτωχους σου εν κρισει
3 Sois pour moi un roc hospitalier, toujours accessible; tu as décidé de me sauver, car mon rocher,mon rempart, c'est toi.	3 αναλαβετω τα ορη ειρηνην τω λαω σου και οι βουνοι εν δικαιοσυνη
4 Mon Dieu, délivre-moi de la main de l'impie, de la poigne du fourbe et du violent.	4 κρινει τους πτωχους του λαου και σωσει τους υιους των πενητων και ταπεινωσει συκοφαντην
5 Car c'est toi mon espoir, Seigneur, Yahvé, ma foi dès ma jeunesse.	5 και συμπαραμενει τω ηλιω και προ της σεληνης γενεας γενεων
6 Sur toi j'ai mon appui dès le sein, toi ma part dès les entrailles de ma mère, en toi ma louange sansrelâche.	6 και καταβησεται ως υετος επι ποκον και ωσει σταγονες σταζουσαι επι την γην
7 Pour beaucoup je tenais du prodige, mais toi, tu es mon sûr abri.	7 ανατελει εν ταις ημεραις αυτου δικαιοσυνη και πληθος ειρηνης εως ου ανταναιρεθη η σεληνη
8 Ma bouche est remplie de ta louange, tout le jour, de ta splendeur.	8 και κατακυριευσει απο θαλασσης εως θαλασσης και απο ποταμου εως περατων της οικουμενης
9 Ne me rejette pas au temps de ma vieillesse, quand décline ma vigueur, ne m'abandonne pas.	9 ενωπιον αυτου προπεσουνται αιθιοπες και οι εχθροι αυτου χουν λειξουσιν
10 Car mes ennemis parlent de moi, ceux qui guettent mon âme se concertent:	10 βασιλεις θαρσις και αι νησοι δωρα προσοισουσιν βασιλεις αραβων και σαβα δωρα προσαξουσιν
11 "Dieu l'a abandonné, pourchassez-le, empoignez-le, il n'a personne pour le défendre."	11 και προσκυνησουσιν αυτω παντες οι βασιλεις παντα τα εθνη δουλευσουσιν αυτω
12 Dieu, ne sois pas loin de moi, mon Dieu, vite à mon aide.	12 οτι ερρυσατο πτωχον εκ χειρος δυναστου και πενητα ω ουχ υπηρχεν βοηθος
13 Honte et ruine sur ceux-là qui attaquent mon âme; que l'insulte et l'infamie les couvrent, ceux quicherchent mon malheur!	13 φεισεται πτωχου και πενητος και ψυχας πενητων σωσει
14 Et moi, sans relâche espérant, j'ajouterai à ta louange;	14 εκ τοκου και εξ αδικιας λυτρωσεται τας ψυχας αυτων και εντιμον το ονομα αυτων ενωπιον αυτου
15 ma bouche racontera ta justice, tout le jour, ton salut.	15 και ζησεται και δοθησεται αυτω εκ του χρυσιου της αραβιας και προσευξονται περι αυτου δια παντος ολην την ημεραν ευλογησουσιν αυτον
16 Je viendrai dans la puissance de Yahvé, pour rappeler ta justice, la seule.	16 εσται στηριγμα εν τη γη επ' ακρων των ορεων υπεραρθησεται υπερ τον λιβανον ο καρπος αυτου και εξανθησουσιν εκ πολεως ωσει χορτος της γης
17 O Dieu, tu m'as instruit dès ma jeunesse, et jusqu'ici j'annonce tes merveilles.	17 εστω το ονομα αυτου ευλογημενον εις τους αιωνας προ του ηλιου διαμενει το ονομα αυτου και ευλογηθησονται εν αυτω πασαι αι φυλαι της γης παντα τα εθνη μακαριουσιν αυτον
18 Or, vieilli, chargé d'années, ô Dieu, ne m'abandonne pas, que j'annonce ton bras aux âges à venir,ta puissance	18 ευλογητος κυριος ο θεος ο θεος ισραηλ ο ποιων θαυμασια μονος
19 et ta justice, ô Dieu, jusqu'aux nues! Toi qui as fait de grandes choses, ô Dieu, qui est comme toi?	19 και ευλογητον το ονομα της δοξης αυτου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος και πληρωθησεται της δοξης αυτου πασα η γη γενοιτο γενοιτο
20 Toi qui m'as fait tant voir de maux et de détresses, tu reviendras me faire vivre. Tu reviendras metirer des abîmes de la terre,	20 εξελιπον οι υμνοι δαυιδ του υιου ιεσσαι
21 tu nourriras mon grand âge, tu viendras me consoler.
22 Or moi, je te rendrai grâce sur la lyre, en ta vérité, mon Dieu, je jouerai pour toi sur la harpe, Saintd'Israël.
23 Que jubilent mes lèvres, quand je jouerai pour toi, et mon âme que tu as rachetée!
24 Or ma langue tout le jour murmure ta justice: honte et déshonneur sur ceux-là qui cherchent monmalheur!