Job 29

NEW AMERICAN BIBLE	GREEK BIBLE
1 Job took up his theme anew and said;	1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπεν?
2 Oh, that I were as in the months past! as in the days when God watched over me,	2 Ω να ημην ως εις τους παρελθοντας μηνας, ως εν ταις ημεραις οτε ο Θεος με εφυλαττεν?
3 While he kept his lamp shining above my head, and by his light I walked through darkness;	3 οτε ο λυχνος αυτου εφεγγεν επι της κεφαλης μου, και δια του φωτος αυτου περιεπατουν εν τω σκοτει?
4 As I was in my flourishing days, when God sheltered my tent;	4 καθως ημην εν ταις ημεραις της ακμης μου, οτε η ευνοια του Θεου ητο επι την σκηνην μου?
5 When the Almighty was yet with me, and my children were round about me;	5 οτε ο Παντοδυναμος ητο μετ' εμου, και τα παιδια μου κυκλω μου?
6 When my footsteps were bathed in milk, and the rock flowed with streams of oil;	6 οτε επλυνον τα βηματα μου με βουτυρον, και ο βραχος εξεχεε δι' εμε ποταμους ελαιου?
7 When I went forth to the gate of the city and set up my seat in the square-	7 οτε δια της πολεως εξηρχομην εις την πυλην, ητοιμαζον την καθεδραν μου εν τη πλατεια
8 Then the young men saw me and withdrew, while the elders rose up and stood;	8 Οι νεοι με εβλεπον και εκρυπτοντο? και οι γεροντες εγειρομενοι ισταντο.
9 The chief men refrained from speaking and covered their mouths with their hands;	9 Οι αρχοντες επαυον ομιλουντες και εβαλλον χειρα επι το στομα αυτων.
10 The voice of the princes was silenced, and their tongues stuck to the roofs of their mouths.	10 Η φωνη των εγκριτων εκρατειτο, και η γλωσσα αυτων εκολλατο εις τον ουρανισκον αυτων.
11 Whoever heard of me blessed me; those who saw me commended me.	11 Οτε το ωτιον ηκουε και με εμακαριζε, και ο οφθαλμος εβλεπε και εμαρτυρει υπερ εμου?
12 For I rescued the poor who cried out for help, the orphans, and the unassisted;	12 διοτι ηλευθερουν τον πτωχον βοωντα και τον ορφανον τον μη εχοντα βοηθον.
13 The blessing of those in extremity came upon me, and the heart of the widow I made joyful.	13 Η ευλογια του απολλυμενου ηρχετο επ' εμε? και την καρδιαν της χηρας ευφραινον.
14 I wore my honesty like a garment; justice was my robe and my turban.	14 Εφορουν δικαιοσυνην και ενεδυομην την ευθυτητα μου ως επενδυτην και διαδημα.
15 I was eyes to the blind, and feet to the lame was I;	15 Ημην οφθαλμος εις τον τυφλον και πους εις τον χωλον εγω.
16 I was a father to the needy; the rights of the stranger I studied,	16 Ημην πατηρ εις τους πτωχους, και την δικην την οποιαν δεν εγνωριζον εξιχνιαζον.
17 And I broke the jaws of the wicked man; from his teeth I forced the prey.	17 Και συνετριβον τους κυνοδοντας του αδικου και απεσπων το θηραμα απο των οδοντων αυτου.
18 Then I said: "In my own nest I shall grow old; I shall multiply years like the phoenix.	18 Τοτε ελεγον, θελω αποθανει εν τη φωλεα μου και ως την αμμον θελω πολλαπλασιασει τας ημερας μου.
19 My root is spread out to the waters; the dew rests by night on my branches.	19 Η ριζα μου ητο ανοικτη προς τα υδατα, και η δροσος διενυκτερευεν επι των κλαδων μου.
20 My glory is fresh within me, and my bow is renewed in my hand!"	20 Η δοξα μου ανενεουτο εν εμοι, και το τοξον μου εκρατυνετο εν τη χειρι μου.
21 For me they listened and waited; they were silent for my counsel.	21 Με ηκροαζοντο προσεχοντες και εις την συμβουλην μου εσιωπων.
22 Once I spoke, they said no more, but received my pronouncement drop by drop.	22 Μετα τους λογους μου δεν προσεθετον ουδεν, και η ομιλια μου εσταλαζεν επ' αυτους.
23 They waited for me as for the rain; they drank in my words like the spring rains.	23 Και με περιεμενον ως την βροχην? και ησαν κεχηνοτες ως δια την οψιμον βροχην.
24 When I smiled on them they were reassured;	24 Εγελων προς αυτους, και δεν επιστευον? και την φαιδροτητα του προσωπου μου δεν αφινον να πεση.
25 mourners took comfort from my cheerful glance. I chose out their way and presided; I took a king's place in the armed forces.	25 Εαν ηρεσκομην εις την οδον αυτων, εκαθημην πρωτος, και κατεσκηνουν ως βασιλευς εν τω στρατευματι, ως ο παρηγορων τους τεθλιμμενους.