Livre de Job 36

JERUSALEM	LXX
1 Elihu continua et dit:	1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει
2 Patiente un peu et laisse-moi t'instruire, car je n'ai pas tout dit en faveur de Dieu.	2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις
3 Je veux tirer mon savoir de très loin, pour justifier mon Créateur.	3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω
4 En vérité, mes paroles ignorent le mensonge, et un homme d'une science accomplie est près de toi.	4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις
5 Dieu ne rejette pas l'homme au coeur pur,	5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας
6 il ne laisse pas vivre le méchant en pleine force. Il rend justice aux pauvres,	6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει
7 fait prévaloir les droits du juste. Lorsqu'il élève des rois au trône et que s'exaltent ceux qui siègent pourtoujours,	7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται
8 alors il les lie avec des chaînes, ils sont pris dans les liens de l'affliction.	8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας
9 Il les éclaire sur leurs actes, sur les fautes d'orgueil qu'ils ont commises.	9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν
10 A leurs oreilles il fait entendre un avertissement, leur ordonne de se détourner du mal.	10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας
11 S'ils écoutent et se montrent dociles, leurs jours s'achèvent dans le bonheur et leurs années dans lesdélices.	11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις
12 Sinon, ils passent par le Canal et ils périssent en insensés.	12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν
13 Oui, les endurcis, qui gardent leur colère et ne crient pas à l'aide quand il les enchaîne,	13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους
14 meurent en pleine jeunesse et leur vie est méprisée.	14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων
15 Mais il sauve le pauvre par sa pauvreté, il l'avertit dans sa misère.	15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει
16 Toi aussi, il veut t'arracher à l'angoisse. Tandis que tu jouissais d'une abondance sans restriction etque la graisse débordait sur ta table,	16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος
17 tu n'instruisais pas le procès des méchants, et ne faisais pas droit à l'orphelin.	17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα
18 Prends garde d'être séduit par l'abondance, corrompu par de riches présents.	18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις
19 Fais comparaître le grand comme l'homme sans or, l'homme au bras puissant comme le faible.	19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν
20 N'écrase pas ceux qui te sont étrangers pour mettre à leur place ta parenté.	20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων
21 Garde-toi de te porter vers l'injustice, car c'est pour cela que l'affliction t'éprouve.	21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας
22 Vois, Dieu est sublime par sa force et quel maître lui comparer?	22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης
23 Qui lui a indiqué la voie à suivre, qui oserait lui dire: "Tu as commis l'injustice?"	23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα
24 Songe plutôt à magnifier son oeuvre, que l'homme a célébrée par des cantiques.	24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες
25 C'est un spectacle offert à tous, à distance l'homme la regarde.	25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι
26 Oui, Dieu est si grand qu'il dépasse notre science, et le nombre de ses ans reste incalculable.	26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος
27 C'est lui qui réduit les gouttes d'eau, pulvérise la pluie en brouillard.	27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην
28 Et les nuages déversent celle-ci, la font ruisseler sur la foule humaine.	28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος
29 Qui comprendra encore les déploiements de sa nuée, le grondement menaçant de sa tente?	29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου
30 Il répand un brouillard devant lui, couvre les sommets des montagnes.	30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν
31 Par eux il sustente les peuples, leur donne la nourriture en abondance.	31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι
32 A pleines mains, il soulève l'éclair et lui fixe le but à atteindre.	32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι
33 Son fracas en annonce la venue, la colère s'enflamme contre l'iniquité.	33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας