Livre des Psaumes 74

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Méditation d’Asaf. Pourquoi, ô Dieu, ce rejet jusqu’au bout, cette colère contre les brebis de ton bercail?	1 Μασχιλ του Ασαφ.>> Δια τι, Θεε, απερριψας ημας διαπαντος; δια τι καπνιζει η οργη σου εναντιον των προβατων της βοσκης σου;
2 Souviens-toi de ta communauté, tu l’as acquise aux temps anciens, rachetée, pour qu’elle devienne ta propre tribu, avec le mont Sion où tu demeures.	2 Μνησθητι της συναγωγης σου, την οποιαν απεκτησας απ' αρχης? την ραβδον της κληρονομιας σου, την οποιαν ελυτρωσας? τουτο το ορος Σιων, εν ω κατωκησας.
3 Porte tes pas vers ces ruines sans espoir; l’ennemi a tout saccagé dans le sanctuaire.	3 Κινησον τα βηματα σου προς τας παντοτεινας ερημωσεις, προς παν κακον, το οποιον επραξεν ο εχθρος εν τω αγιαστηριω.
4 Ils ont poussé des hurlements dans ta tente, ils ont mis à l’entrée le drapeau étranger.	4 Οι εχθροι σου βρυχωνται εν τω μεσω των συναγωγων σου? εθεσαν σημαιας τας σημαιας αυτων.
5 Ils ont tout abattu, tel un bûcheron dans un fourré.	5 Γνωστον εγεινεν? ως εαν τις σηκονων πελεκυν καταφερη επι πυκνα δενδρα,
6 Ils ont manié la hache, comme en forêt, abattu les portes, martelé les boiseries,	6 ουτω τωρα αυτοι συνετριψαν δια μιας με πελεκεις και σφυρια, τα πελεκητα εργα αυτου.
7 ils ont mis le feu à ton sanctuaire et profané le lieu où ton Nom demeure.	7 Κατεκαυσαν εν πυρι το αγιαστηριον σου εως εδαφους? εβεβηλωσαν το κατοικητηριον του ονοματος σου.
8 Ils disaient: “C’est le moment d’en finir avec eux”, et par tout le pays ils détruisaient les lieux sacrés.	8 Ειπον εν τη καρδια αυτων, Ας εξολοθρευσωμεν αυτους ομου? κατεκαυσαν πασας τας συναγωγας του Θεου εν τη γη.
9 Nous ne voyons plus rien, ni signes, ni prophètes, et personne parmi nous qui sache jusqu’à quand.	9 Τα σημεια ημων δεν βλεπομεν? δεν υπαρχει πλεον προφητης ουδε γνωριζων μεταξυ ημων το εως ποτε.
10 Jusqu’à quand, ô Dieu, ces païens qui insultent? L’ennemi pourra-t-il sans fin mépriser ton nom?	10 Εως ποτε, Θεε, θελει ονειδιζει ο εναντιος; θελει βλασφημει ο εχθρος το ονομα σου διαπαντος;
11 Pourquoi retiens-tu ta main, l’as-tu prise dans ta ceinture?	11 Δια τι αποστρεφεις την χειρα σου, και την δεξιαν σου; εκβαλε αυτην εκ μεσου του κολπου σου και αφανισον αυτους.
12 N’es-tu pas depuis toujours mon Dieu, mon Roi, toi qui donnes au pays ses délivrances?	12 Αλλ' ο Θεος ειναι εξ αρχης Βασιλευς μου, εργαζομενος σωτηριαν εν μεσω της γης.
13 Tu avais eu la force pour fendre la mer et pour briser, sur les flots, les têtes des dragons;	13 Συ διεχωρισας δια της δυναμεως σου την θαλασσαν? συ συνετριψας τας κεφαλας των δρακοντων εν τοις υδασι.
14 car tu as fracassé les têtes du Monstre, tu l’as donné en pâture aux fossoyeurs des mers.	14 Συ συνετριψας τας κεφαλας τον Λευιαθαν? εδωκας αυτον βρωσιν εις τον λαον, τον κατοικουντα εν ερημοις.
15 C’est toi qui fis jaillir la source et le torrent, c’est toi qui mis à sec des fleuves intarissables.	15 Συ ηνοιξας πηγας και χειμαρρους? εξηρανας ποταμους δυνατους.
16 À toi le jour, à toi la nuit, les lois de la lumière et du soleil.	16 Σου ειναι η ημερα και σου η νυξ? συ ητοιμασας το φως και τον ηλιον.
17 C’est toi qui as fixé à la terre ses limites, et qui lui as donné un été, un hiver.	17 Συ εθεσας παντα τα ορια της γης? συ εκαμες το θερος και τον χειμωνα.
18 Pense au présent: l’ennemi insulte le Seigneur, un peuple de fous a méprisé ton Nom.	18 Μνησθητι τουτου, οτι ο εχθρος ωνειδισε τον Κυριον? και λαος αφρων εβλασφημησε το ονομα σου.
19 Ne livre pas à la bête l’âme qui te rend grâce, n’oublie pas, n’efface pas la vie de tes pauvres.	19 Μη παραδωσης εις τα θηρια την ψυχην της τρυγονος σου? την συναξιν των πενητων σου μη λησμονησης διαπαντος.
20 Vois comme ils gardent ton alliance dans leurs repaires, dans les lieux de résistance.	20 Επιβλεψον επι την διαθηκην σου? διοτι επλησθησαν οι σκοτεινοι της γης τοποι απο οικων καταδυναστειας.
21 Que les opprimés ne reviennent pas humiliés, fais que le pauvre et le petit célèbrent ton nom.	21 Ας μη στραφη ο ταλαιπωρος εις τα οπισω κατησχυμμενος? ο πτωχος και ο πενης ας επαινωσι το ονομα σου.
22 Lève-toi, ô Dieu, et prends en main ta cause; tout le jour on t’insulte, n’oublie pas ces fous.	22 Αναστα, Θεε? δικασον την δικην σου? μνησθητι του ονειδισμου, τον οποιον εις σε καμνει ο αφρων ολην την ημεραν.
23 Entends tes adversaires et n’oublie pas, les cris de ceux qui t’en veulent vont toujours grandissant.	23 Μη λησμονησης την φωνην των εχθρων σου? ο θορυβος των επανισταμενων κατα σου αυξανει διαπαντος.