1 μνησθητι κυριε ο τι εγενηθη ημιν επιβλεψον και ιδε τον ονειδισμον ημων | 1 Remember, O LORD, what has befallen us, look, and see our disgrace: |
2 κληρονομια ημων μετεστραφη αλλοτριοις οι οικοι ημων ξενοις | 2 Our inherited lands have been turned over to strangers, our homes to foreigners. |
3 ορφανοι εγενηθημεν ουχ υπαρχει πατηρ μητερες ημων ως αι χηραι | 3 We have become orphans, fatherless; widowed are our mothers. |
4 εξ ημερων ημων ξυλα ημων εν αλλαγματι ηλθεν | 4 The water we drink we must buy, for our own wood we must pay. |
5 επι τον τραχηλον ημων εδιωχθημεν εκοπιασαμεν ουκ ανεπαυθημεν | 5 On our necks is the yoke of those who drive us; we are worn out, but allowed no rest. |
6 αιγυπτος εδωκεν χειρα ασσουρ εις πλησμονην αυτων | 6 To Egypt we submitted, and to Assyria, to fill our need of bread. |
7 οι πατερες ημων ημαρτον ουχ υπαρχουσιν ημεις τα ανομηματα αυτων υπεσχομεν | 7 Our fathers, who sinned, are no more; but we bear their guilt. |
8 δουλοι εκυριευσαν ημων λυτρουμενος ουκ εστιν εκ της χειρος αυτων | 8 Slaves rule over us; there is no one to rescue us from their hands. |
9 εν ταις ψυχαις ημων εισοισομεν αρτον ημων απο προσωπου ρομφαιας της ερημου | 9 At the peril of our lives we bring in our sustenance, in the face of the desert heat; |
10 το δερμα ημων ως κλιβανος επελειωθη συνεσπασθησαν απο προσωπου καταιγιδων λιμου | 10 Our skin is shriveled up, as though by a furnace, with the searing blasts of famine. |
11 γυναικας εν σιων εταπεινωσαν παρθενους εν πολεσιν ιουδα | 11 The wives in Zion were ravished by the enemy, the maidens in the cities of Judah; |
12 αρχοντες εν χερσιν αυτων εκρεμασθησαν πρεσβυτεροι ουκ εδοξασθησαν | 12 Princes were gibbeted by them, elders shown no respect. |
13 εκλεκτοι κλαυθμον ανελαβον και νεανισκοι εν ξυλω ησθενησαν | 13 The youths carry the millstones, boys stagger under their loads of wood; |
14 και πρεσβυται απο πυλης κατεπαυσαν εκλεκτοι εκ ψαλμων αυτων κατεπαυσαν | 14 The old men have abandoned the gate, the young men their music. |
15 κατελυσεν χαρα καρδιας ημων εστραφη εις πενθος ο χορος ημων | 15 The joy of our hearts has ceased, our dance has turned into mourning; |
16 επεσεν ο στεφανος της κεφαλης ημων ουαι δη ημιν οτι ημαρτομεν | 16 The garlands have fallen from our heads: woe to us, for we have sinned! |
17 περι τουτου εγενηθη οδυνηρα η καρδια ημων περι τουτου εσκοτασαν οι οφθαλμοι ημων | 17 Over this our hearts are sick, at this our eyes grow dim: |
18 επ' ορος σιων οτι ηφανισθη αλωπεκες διηλθον εν αυτη | 18 That Mount Zion should be desolate, with jackals roaming there! |
19 συ δε κυριε εις τον αιωνα κατοικησεις ο θρονος σου εις γενεαν και γενεαν | 19 You, O LORD, are enthroned forever; your throne stands from age to age. |
20 ινα τι εις νεικος επιληση ημων καταλειψεις ημας εις μακροτητα ημερων | 20 Why, then, should you forget us, abandon us so long a time? |
21 επιστρεψον ημας κυριε προς σε και επιστραφησομεθα και ανακαινισον ημερας ημων καθως εμπροσθεν | 21 Lead us back to you, O LORD, that we may be restored: give us anew such days as we had of old. |
22 οτι απωθουμενος απωσω ημας ωργισθης εφ' ημας εως σφοδρα . | 22 For now you have indeed rejected us, and in full measure turned your wrath against us. |