ΘΡΗΝΟΙ - Lamentazioni - Lamentations 5

LXX	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 μνησθητι κυριε ο τι εγενηθη ημιν επιβλεψον και ιδε τον ονειδισμον ημων	1 Herr, denk daran, was uns geschehen, blick her und sieh unsre Schmach!
2 κληρονομια ημων μετεστραφη αλλοτριοις οι οικοι ημων ξενοις	2 An Ausländer fiel unser Erbe, unsre Häuser kamen an Fremde.
3 ορφανοι εγενηθημεν ουχ υπαρχει πατηρ μητερες ημων ως αι χηραι	3 Wir wurden Waisen, Kinder ohne Vater, unsere Mütter wurden Witwen.
4 εξ ημερων ημων ξυλα ημων εν αλλαγματι ηλθεν	4 Unser Wasser trinken wir für Geld, unser Holz müssen wir bezahlen.
5 επι τον τραχηλον ημων εδιωχθημεν εκοπιασαμεν ουκ ανεπαυθημεν	5 Wir werden getrieben, das Joch auf dem Nacken, wir sind müde, man versagt uns die Ruhe.
6 αιγυπτος εδωκεν χειρα ασσουρ εις πλησμονην αυτων	6 Nach Ägypten streckten wir die Hand, nach Assur, um uns mit Brot zu sättigen.
7 οι πατερες ημων ημαρτον ουχ υπαρχουσιν ημεις τα ανομηματα αυτων υπεσχομεν	7 Unsere Väter haben gesündigt; sie sind nicht mehr. Wir müssen ihre Sünden tragen.
8 δουλοι εκυριευσαν ημων λυτρουμενος ουκ εστιν εκ της χειρος αυτων	8 Sklaven herrschen über uns, niemand entreißt uns ihren Händen.
9 εν ταις ψυχαις ημων εισοισομεν αρτον ημων απο προσωπου ρομφαιας της ερημου	9 Unter Lebensgefahr holen wir unser Brot, bedroht vom Schwert der Wüste.
10 το δερμα ημων ως κλιβανος επελειωθη συνεσπασθησαν απο προσωπου καταιγιδων λιμου	10 Unsere Haut glüht wie ein Ofen von den Gluten des Hungers.
11 γυναικας εν σιων εταπεινωσαν παρθενους εν πολεσιν ιουδα	11 Frauen hat man in Zion geschändet, Jungfrauen in den Städten von Juda.
12 αρχοντες εν χερσιν αυτων εκρεμασθησαν πρεσβυτεροι ουκ εδοξασθησαν	12 Fürsten wurden von Feindeshand gehängt, den Ältesten nahm man die Ehre.
13 εκλεκτοι κλαυθμον ανελαβον και νεανισκοι εν ξυλω ησθενησαν	13 Junge Männer mussten die Handmühlen schleppen, unter der Holzlast brachen Knaben zusammen.
14 και πρεσβυται απο πυλης κατεπαυσαν εκλεκτοι εκ ψαλμων αυτων κατεπαυσαν	14 Die Alten blieben fern vom Tor, die Jungen vom Saitenspiel.
15 κατελυσεν χαρα καρδιας ημων εστραφη εις πενθος ο χορος ημων	15 Dahin ist unseres Herzens Freude, in Trauer gewandelt unser Reigen.
16 επεσεν ο στεφανος της κεφαλης ημων ουαι δη ημιν οτι ημαρτομεν	16 Die Krone ist uns vom Haupt gefallen. Weh uns, wir haben gesündigt.
17 περι τουτου εγενηθη οδυνηρα η καρδια ημων περι τουτου εσκοτασαν οι οφθαλμοι ημων	17 Darum ist krank unser Herz, darum sind trüb unsere Augen
18 επ' ορος σιων οτι ηφανισθη αλωπεκες διηλθον εν αυτη	18 über den Zionsberg, der verwüstet liegt; Füchse laufen dort umher.
19 συ δε κυριε εις τον αιωνα κατοικησεις ο θρονος σου εις γενεαν και γενεαν	19 Du aber, Herr, bleibst ewig, dein Thron von Geschlecht zu Geschlecht.
20 ινα τι εις νεικος επιληση ημων καταλειψεις ημας εις μακροτητα ημερων	20 Warum willst du uns für immer vergessen, uns verlassen fürs ganze Leben?
21 επιστρεψον ημας κυριε προς σε και επιστραφησομεθα και ανακαινισον ημερας ημων καθως εμπροσθεν	21 Kehre uns, Herr, dir zu, dann können wir uns zu dir bekehren. Erneuere unsere Tage, damit sie werden wie früher.
22 οτι απωθουμενος απωσω ημας ωργισθης εφ' ημας εως σφοδρα .	22 Oder hast du uns denn ganz verworfen, zürnst du uns über alle Maßen?