ΙΩΒ - Giobbe - Job 9

LXX	VULGATA
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Et respondens Job, ait :
2 επ' αληθειας οιδα οτι ουτως εστιν πως γαρ εσται δικαιος βροτος παρα κυριω	2 Vere scio quod ita sit, et quod non justificetur homo compositus Deo.
3 εαν γαρ βουληται κριθηναι αυτω ου μη υπακουση αυτω ινα μη αντειπη προς ενα λογον αυτου εκ χιλιων	3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
4 σοφος γαρ εστιν διανοια κραταιος τε και μεγας τις σκληρος γενομενος εναντιον αυτου υπεμεινεν	4 Sapiens corde est, et fortis robore : quis restitit ei, et pacem habuit ?
5 ο παλαιων ορη και ουκ οιδασιν ο καταστρεφων αυτα οργη	5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
6 ο σειων την υπ' ουρανον εκ θεμελιων οι δε στυλοι αυτης σαλευονται	6 Qui commovet terram de loco suo, et columnæ ejus concutiuntur.
7 ο λεγων τω ηλιω και ουκ ανατελλει κατα δε αστρων κατασφραγιζει	7 Qui præcipit soli, et non oritur, et stellas claudit quasi sub signaculo.
8 ο τανυσας τον ουρανον μονος και περιπατων ως επ' εδαφους επι θαλασσης	8 Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
9 ο ποιων πλειαδα και εσπερον και αρκτουρον και ταμιεια νοτου	9 Qui facit Arcturum et Oriona, et Hyadas et interiora austri.
10 ο ποιων μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος	10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
11 εαν υπερβη με ου μη ιδω και εαν παρελθη με ουδ' ως εγνων	11 Si venerit ad me, non videbo eum ; si abierit, non intelligam.
12 εαν απαλλαξη τις αποστρεψει η τις ερει αυτω τι εποιησας	12 Si repente interroget, quis respondebit ei ? vel quis dicere potest : Cur ita facis ?
13 αυτος γαρ απεστραπται οργην υπ' αυτου εκαμφθησαν κητη τα υπ' ουρανον	13 Deus, cujus iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
14 εαν δε μου υπακουσηται η διακρινει τα ρηματα μου	14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo ?
15 εαν τε γαρ ω δικαιος ουκ εισακουσεται μου του κριματος αυτου δεηθησομαι	15 qui etiam si habuero quippiam justum, non respondebo : sed meum judicem deprecabor.
16 εαν τε καλεσω και υπακουση ου πιστευω οτι εισακηκοεν μου	16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
17 μη γνοφω με εκτριψη πολλα δε μου τα συντριμματα πεποιηκεν δια κενης	17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea, etiam sine causa.
18 ουκ εα γαρ με αναπνευσαι ενεπλησεν δε με πικριας	18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
19 οτι μεν γαρ ισχυι κρατει τις ουν κριματι αυτου αντιστησεται	19 Si fortitudo quæritur, robustissimus est ; si æquitas judicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
20 εαν γαρ ω δικαιος το στομα μου ασεβησει εαν τε ω αμεμπτος σκολιος αποβησομαι	20 Si justificare me voluero, os meum condemnabit me ; si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
21 ειτε γαρ ησεβησα ουκ οιδα τη ψυχη πλην οτι αφαιρειται μου η ζωη	21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
22 διο ειπον μεγαν και δυναστην απολλυει οργη	22 Unum est quod locutus sum : et innocentem et impium ipse consumit.
23 οτι φαυλοι εν θανατω εξαισιω αλλα δικαιοι καταγελωνται	23 Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
24 παραδεδονται γαρ εις χειρας ασεβους προσωπα κριτων αυτης συγκαλυπτει ει δε μη αυτος τις εστιν	24 Terra data est in manus impii ; vultum judicum ejus operit. Quod si non ille est, quis ergo est ?
25 ο δε βιος μου εστιν ελαφροτερος δρομεως απεδρασαν και ουκ ειδοσαν	25 Dies mei velociores fuerunt cursore ; fugerunt, et non viderunt bonum.
26 η και εστιν ναυσιν ιχνος οδου η αετου πετομενου ζητουντος βοραν	26 Pertransierunt quasi naves poma portantes ; sicut aquila volans ad escam.
27 εαν τε γαρ ειπω επιλησομαι λαλων συγκυψας τω προσωπω στεναξω	27 Cum dixero : Nequaquam ita loquar : commuto faciem meam, et dolore torqueor.
28 σειομαι πασιν τοις μελεσιν οιδα γαρ οτι ουκ αθωον με εασεις	28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
29 επειδη δε ειμι ασεβης δια τι ουκ απεθανον	29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi ?
30 εαν γαρ απολουσωμαι χιονι και αποκαθαρωμαι χερσιν καθαραις	30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimæ manus meæ,
31 ικανως εν ρυπω με εβαψας εβδελυξατο δε με η στολη	31 tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
32 ου γαρ ει ανθρωπος κατ' εμε ω αντικρινουμαι ινα ελθωμεν ομοθυμαδον εις κρισιν	32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo ; nec qui mecum in judicio ex æquo possit audiri.
33 ειθε ην ο μεσιτης ημων και ελεγχων και διακουων ανα μεσον αμφοτερων	33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
34 απαλλαξατω απ' εμου την ραβδον ο δε φοβος αυτου μη με στροβειτω	34 Auferat a me virgam suam, et pavor ejus non me terreat.
35 και ου μη φοβηθω αλλα λαλησω ου γαρ ουτω συνεπισταμαι	35 Loquar, et non timebo eum ; neque enim possum metuens respondere.