1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Job tomó la palabra y dijo: |
2 επ' αληθειας οιδα οτι ουτως εστιν πως γαρ εσται δικαιος βροτος παρα κυριω | 2 Bien sé yo, en verdad, que es así: ¿cómo ante Dios puede ser justo un hombre? |
3 εαν γαρ βουληται κριθηναι αυτω ου μη υπακουση αυτω ινα μη αντειπη προς ενα λογον αυτου εκ χιλιων | 3 A quien pretenda litigar con él, no le responderá ni una vez entre mil. |
4 σοφος γαρ εστιν διανοια κραταιος τε και μεγας τις σκληρος γενομενος εναντιον αυτου υπεμεινεν | 4 Entre los más sabios, entre los más fuertes, ¿quién le hizo frente y salió bien librado? |
5 ο παλαιων ορη και ουκ οιδασιν ο καταστρεφων αυτα οργη | 5 El traslada los montes sin que se den cuenta, y los zarandea en su furor. |
6 ο σειων την υπ' ουρανον εκ θεμελιων οι δε στυλοι αυτης σαλευονται | 6 El sacude la tierra de su sitio, y se tambalean sus columnas. |
7 ο λεγων τω ηλιω και ουκ ανατελλει κατα δε αστρων κατασφραγιζει | 7 A su veto el sol no se levanta, y pone un sello a las estrellas. |
8 ο τανυσας τον ουρανον μονος και περιπατων ως επ' εδαφους επι θαλασσης | 8 El solo desplegó los Cielos, y holló la espalda de la Mar. |
9 ο ποιων πλειαδα και εσπερον και αρκτουρον και ταμιεια νοτου | 9 El hizo la Osa y Orión, las Cabrillas y las Cámaras del Sur. |
10 ο ποιων μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος | 10 Es autor de obras grandiosas, insondables, de maravillas sin número. |
11 εαν υπερβη με ου μη ιδω και εαν παρελθη με ουδ' ως εγνων | 11 Si pasa junto a mí, yo no le veo, si se desliza, no le advierto. |
12 εαν απαλλαξη τις αποστρεψει η τις ερει αυτω τι εποιησας | 12 Si en algo hace presa, ¿quién le estorbará? ¿quién le dirá: «¿Qué es lo que haces?» |
13 αυτος γαρ απεστραπται οργην υπ' αυτου εκαμφθησαν κητη τα υπ' ουρανον | 13 Dios no cede en su cólera: bajo él quedan postrados los esbirros de Ráhab. |
14 εαν δε μου υπακουσηται η διακρινει τα ρηματα μου | 14 ¡Cuánto menos podré yo defenderme y rebuscar razones frente a él! |
15 εαν τε γαρ ω δικαιος ουκ εισακουσεται μου του κριματος αυτου δεηθησομαι | 15 Aunque tuviera razón, no hallaría respuesta, ¡a mi juez tendría que suplicar! |
16 εαν τε καλεσω και υπακουση ου πιστευω οτι εισακηκοεν μου | 16 Y aunque le llame y me responda, aún no creo que escuchará mi voz. |
17 μη γνοφω με εκτριψη πολλα δε μου τα συντριμματα πεποιηκεν δια κενης | 17 ¡El, que me aplasta por un pelo, que multiplica sin razón mis heridas, |
18 ουκ εα γαρ με αναπνευσαι ενεπλησεν δε με πικριας | 18 y ni aliento recobrar me deja, sino que me harta de amargura! |
19 οτι μεν γαρ ισχυι κρατει τις ουν κριματι αυτου αντιστησεται | 19 Si se trata de fuerza, ¡es él el Poderoso! Si de justicia, ¿quién le emplazará? |
20 εαν γαρ ω δικαιος το στομα μου ασεβησει εαν τε ω αμεμπτος σκολιος αποβησομαι | 20 Si me creo justo, su boca me condena, si intachable, me declara perverso. |
21 ειτε γαρ ησεβησα ουκ οιδα τη ψυχη πλην οτι αφαιρειται μου η ζωη | 21 ¿Soy intachable? ¡Ni yo mismo me conozco, y desprecio mi vida! |
22 διο ειπον μεγαν και δυναστην απολλυει οργη | 22 Pero todo da igual, y por eso digo: él extermina al intachable y al malvado. |
23 οτι φαυλοι εν θανατω εξαισιω αλλα δικαιοι καταγελωνται | 23 Si un azote acarrea la muerte de improviso, él se ríe de la angustia de los inocentes. |
24 παραδεδονται γαρ εις χειρας ασεβους προσωπα κριτων αυτης συγκαλυπτει ει δε μη αυτος τις εστιν | 24 En un país sujeto al poder de un malvado, él pone un velo en el rostro de sus jueces: si no es él, ¿quién puede ser? |
25 ο δε βιος μου εστιν ελαφροτερος δρομεως απεδρασαν και ουκ ειδοσαν | 25 Mis días han sido más raudos que un correo, se han ido sin ver la dicha. |
26 η και εστιν ναυσιν ιχνος οδου η αετου πετομενου ζητουντος βοραν | 26 Se han deslizado lo mismo que canoas de junco, como águila que cae sobre la presa. |
27 εαν τε γαρ ειπω επιλησομαι λαλων συγκυψας τω προσωπω στεναξω | 27 Si digo: «Voy a olvidar mis quejas, mudaré de semblante para ponerme alegre», |
28 σειομαι πασιν τοις μελεσιν οιδα γαρ οτι ουκ αθωον με εασεις | 28 me asalta el temor de todos mis pesares, pues sé que tú no me tendrás por inocente. |
29 επειδη δε ειμι ασεβης δια τι ουκ απεθανον | 29 Y si me he hecho culpable, ¿para qué voy a fatigarme en vano? |
30 εαν γαρ απολουσωμαι χιονι και αποκαθαρωμαι χερσιν καθαραις | 30 Aunque me lave con jabón, y limpie mis manos con lejía, |
31 ικανως εν ρυπω με εβαψας εβδελυξατο δε με η στολη | 31 tú me hundes en el lodo, y mis propios vestidos tienen horror de mí. |
32 ου γαρ ει ανθρωπος κατ' εμε ω αντικρινουμαι ινα ελθωμεν ομοθυμαδον εις κρισιν | 32 Que él no es un hombre como yo, para que le responda, para comparecer juntos en juicio. |
33 ειθε ην ο μεσιτης ημων και ελεγχων και διακουων ανα μεσον αμφοτερων | 33 No hay entre nosotros árbitro que ponga su mano entre los dos, |
34 απαλλαξατω απ' εμου την ραβδον ο δε φοβος αυτου μη με στροβειτω | 34 y que de mí su vara aparte para que no me espante su terror. |
35 και ου μη φοβηθω αλλα λαλησω ου γαρ ουτω συνεπισταμαι | 35 Pero hablaré sin temerle, pues yo no soy así para mí mismo. |