Livre des Proverbes 12

JERUSALEM	LXX
1 Qui aime la discipline aime le savoir, qui hait la réprimande est stupide.	1 ο αγαπων παιδειαν αγαπα αισθησιν ο δε μισων ελεγχους αφρων
2 L'homme de bien attire la faveur de Yahvé, mais l'homme malintentionné, celui-ci le condamne.	2 κρεισσων ο ευρων χαριν παρα κυριω ανηρ δε παρανομος παρασιωπηθησεται
3 On ne s'affermit pas par la méchanceté, mais rien n'ébranle la racine des justes.	3 ου κατορθωσει ανθρωπος εξ ανομου αι δε ριζαι των δικαιων ουκ εξαρθησονται
4 Une maîtresse femme est la couronne de son mari, mais une femme indigne est comme une cariedans ses os.	4 γυνη ανδρεια στεφανος τω ανδρι αυτης ωσπερ δε εν ξυλω σκωληξ ουτως ανδρα απολλυσιν γυνη κακοποιος
5 Les desseins du juste sont équité, les machinations du méchant, tromperie.	5 λογισμοι δικαιων κριματα κυβερνωσιν δε ασεβεις δολους
6 Les paroles des méchants sont des pièges de sang, mais la bouche des hommes droits les délivre.	6 λογοι ασεβων δολιοι στομα δε ορθων ρυσεται αυτους
7 Jetés bas, les méchants ne sont plus, la maison des justes subsiste.	7 ου εαν στραφη ασεβης αφανιζεται οικοι δε δικαιων παραμενουσιν
8 On fait l'éloge d'un homme selon son bon sens, le coeur tortueux est en butte aux affronts.	8 στομα συνετου εγκωμιαζεται υπο ανδρος νωθροκαρδιος δε μυκτηριζεται
9 Mieux vaut un homme du commun qui a un serviteur qu'un homme qui se glorifie et manque depain.	9 κρεισσων ανηρ εν ατιμια δουλευων εαυτω η τιμην εαυτω περιτιθεις και προσδεομενος αρτου
10 Le juste connaît les besoins de ses bêtes, mais les entrailles du méchant sont cruelles.	10 δικαιος οικτιρει ψυχας κτηνων αυτου τα δε σπλαγχνα των ασεβων ανελεημονα
11 Qui cultive sa terre sera rassasié de pain, qui poursuit des chimères est dépourvu de sens.	11 ο εργαζομενος την εαυτου γην εμπλησθησεται αρτων οι δε διωκοντες ματαια ενδεεις φρενων [11α] ος εστιν ηδυς εν οινων διατριβαις εν τοις εαυτου οχυρωμασιν καταλειψει ατιμιαν
12 L'impie se plaît au filet des méchants, mais la racine des justes rapporte.	12 επιθυμιαι ασεβων κακαι αι δε ριζαι των ευσεβων εν οχυρωμασιν
13 Dans le forfait des lèvres, il y a un piège funeste, mais le juste se tire de la détresse.	13 δι' αμαρτιαν χειλεων εμπιπτει εις παγιδας αμαρτωλος εκφευγει δε εξ αυτων δικαιος [13α] ο βλεπων λεια ελεηθησεται ο δε συναντων εν πυλαις εκθλιψει ψυχας
14 Par le fruit de sa bouche l'homme se rassasie de ce qui est bon, on reçoit la récompense de sesoeuvres.	14 απο καρπων στοματος ψυχη ανδρος πλησθησεται αγαθων ανταποδομα δε χειλεων αυτου δοθησεται αυτω
15 Le chemin du fou est droit à ses propres yeux, mais le sage écoute le conseil.	15 οδοι αφρονων ορθαι ενωπιον αυτων εισακουει δε συμβουλιας σοφος
16 Le fou manifeste son dépit sur l'heure, mais l'homme habile dissimule le mépris.	16 αφρων αυθημερον εξαγγελλει οργην αυτου κρυπτει δε την εαυτου ατιμιαν πανουργος
17 Celui qui révèle la vérité proclame la justice, le faux témoin n'est que tromperie.	17 επιδεικνυμενην πιστιν απαγγελλει δικαιος ο δε μαρτυς των αδικων δολιος
18 Tel qui parle étourdiment blesse comme une épée, la langue des sages guérit.	18 εισιν οι λεγοντες τιτρωσκουσιν μαχαιρα γλωσσαι δε σοφων ιωνται
19 La lèvre sincère est affermie pour jamais, mais pour un instant la langue trompeuse.	19 χειλη αληθινα κατορθοι μαρτυριαν μαρτυς δε ταχυς γλωσσαν εχει αδικον
20 Au coeur qui médite le mal: la fraude; aux conseillers pacifiques: la joie.	20 δολος εν καρδια τεκταινομενου κακα οι δε βουλομενοι ειρηνην ευφρανθησονται
21 Au juste n'échoit nul mécompte, mais les méchants sont comblés de malheur.	21 ουκ αρεσει τω δικαιω ουδεν αδικον οι δε ασεβεις πλησθησονται κακων
22 Abomination pour Yahvé: des lèvres menteuses; il aime ceux qui pratiquent la vérité.	22 βδελυγμα κυριω χειλη ψευδη ο δε ποιων πιστεις δεκτος παρ' αυτω
23 L'homme avisé cèle son savoir, le coeur des sots publie sa folie.	23 ανηρ συνετος θρονος αισθησεως καρδια δε αφρονων συναντησεται αραις
24 A la main diligente le commandement, la main nonchalante aura la corvée.	24 χειρ εκλεκτων κρατησει ευχερως δολιοι δε εσονται εις προνομην
25 Une peine au coeur de l'homme le déprime, mais une bonne parole le réjouit.	25 φοβερος λογος καρδιαν ταρασσει ανδρος δικαιου αγγελια δε αγαθη ευφραινει αυτον
26 Un juste montre la voie à son compagnon, la voie des méchants les égare.	26 επιγνωμων δικαιος εαυτου φιλος εσται αι δε γνωμαι των ασεβων ανεπιεικεις αμαρτανοντας καταδιωξεται κακα η δε οδος των ασεβων πλανησει αυτους
27 L'indolence ne rôtit pas son gibier, mais la diligence est une précieuse ressource de l'homme.	27 ουκ επιτευξεται δολιος θηρας κτημα δε τιμιον ανηρ καθαρος
28 Sur le sentier de la justice: la vie; le chemin des pervers mène à la mort.	28 εν οδοις δικαιοσυνης ζωη οδοι δε μνησικακων εις θανατον