Proverbs 9

DOUAI-RHEIMS	LXX
1 Wisdom hath built herself a house, she hath hewn her out seven pillars.	1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα
2 She hath slain her victims, mingled her wine, and set forth her table.	2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν
3 She hath sent her maids to invite to the tower, and to the walls of the city:	3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα
4 Whosoever is a little one, let him come to me. And to the unwise she said:	4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν
5 Come, eat my bread, and drink the wine which I have mingled for you.	5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν
6 Forsake childishness, and live, and walk by the ways of prudence.	6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν
7 He that teacheth a scorner, doth an injury to himself: and he that rebuketh a wicked man, getteth himself a blot.	7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον
8 Rebuke not a scorner lest he hate thee. Rebuke a wise man, and he will love thee.	8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε
9 Give an occasion to a wise man, and wisdom shall be added to him. Teach a just man, and he shall make haste to receive it.	9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι
10 The fear of the Lord is the beginning of wisdom: and the knowledge of the holy is prudence.	10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης
11 For by me shall thy days be multiplied, and years of life shall be added to thee.	11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου
12 If thou be wise, thou shalt be so to thyself: and if a scorner, thou alone shalt bear the evil.	12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν
13 A foolish woman and clamorous, and full of allurements, and knowing nothing at all,	13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην
14 Sat at the door of her house, upon a seat, in a high place of the city,	14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις
15 To call them that pass by the way, and go on their journey:	15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων
16 He that is a little one, let him turn to me. And to the fool she said:	16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα
17 Stolen waters are sweeter, and hid den bread is more pleasant.	17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου
18 And he did not know that giants are there, and that her guests are in the depths of hell. The Parables of Solomon	18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης