Livre de Job 20

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Sofar de Nahama prit alors la parole:	1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει
2 Ceci justifie mes réflexions: je veux répondre et dire tout ce que je sens.	2 ουχ ουτως υπελαμβανον αντερειν σε ταυτα και ουχι συνιετε μαλλον η και εγω
3 Quand on me remet en place de façon humiliante, mes pensées m’inspirent une réponse.	3 παιδειαν εντροπης μου ακουσομαι και πνευμα εκ της συνεσεως αποκρινεται μοι
4 Ne sais-tu pas que depuis toujours, depuis que l’homme a été mis sur terre,	4 μη ταυτα εγνως απο του ετι αφ' ου ετεθη ανθρωπος επι της γης
5 le triomphe des méchants est de courte durée la joie de l’impie n’est que d’un instant.	5 ευφροσυνη γαρ ασεβων πτωμα εξαισιον χαρμονη δε παρανομων απωλεια
6 Sa taille a beau s’élever jusqu’au ciel, et sa tête toucher les nuages,	6 εαν αναβη εις ουρανον αυτου τα δωρα η δε θυσια αυτου νεφων αψηται
7 comme un fantôme il disparaît pour toujours, et ceux qui le voyaient demandent: “Où est-il?”	7 οταν γαρ δοκη ηδη κατεστηριχθαι τοτε εις τελος απολειται οι δε ιδοντες αυτον ερουσιν που εστιν
8 C’est comme un rêve envolé: on ne le trouve plus, comme un fantasme de la nuit: il a fui.	8 ωσπερ ενυπνιον εκπετασθεν ου μη ευρεθη επτη δε ωσπερ φασμα νυκτερινον
9 On s’était habitué à le voir: c’est fini, les lieux qu’il fréquentait ne le reverront plus.	9 οφθαλμος παρεβλεψεν και ου προσθησει και ουκετι προσνοησει αυτον ο τοπος αυτου
10 20:11 Sa carcasse était pleine de force juvénile, la voilà couchée avec lui dans la poussière!	10 τους υιους αυτου ολεσαισαν ηττονες αι δε χειρες αυτου πυρσευσαισαν οδυνας
11 20:12 Sa bouche savourait le mal, il le cachait sous sa langue,	11 οστα αυτου ενεπλησθησαν νεοτητος αυτου και μετ' αυτου επι χωματος κοιμηθησεται
12 20:13 il l’aimait tant qu’il ne le lâchait pas mais le gardait sous son palais…	12 εαν γλυκανθη εν στοματι αυτου κακια κρυψει αυτην υπο την γλωσσαν αυτου
13 20:14 Mais cette nourriture se change en ses entrailles, elle devient un poison dans son ventre:	13 ου φεισεται αυτης και ουκ εγκαταλειψει αυτην και συνεξει αυτην εν μεσω του λαρυγγος αυτου
14 20:15 le voici qui vomit les richesses dévorées, Dieu les fait ressortir de son ventre.	14 και ου μη δυνηθη βοηθησαι εαυτω χολη ασπιδος εν γαστρι αυτου
15 20:16 Il suçait du venin de serpent: c’est une morsure de vipère qui le tue!	15 πλουτος αδικως συναγομενος εξεμεσθησεται εξ οικιας αυτου εξελκυσει αυτον αγγελος
16 20:17 Il ne reverra pas les ruisseaux d’huile fraîche, les torrents de miel et de crème.	16 θυμον δε δρακοντων θηλασειεν ανελοι δε αυτον γλωσσα οφεως
17 20:18 Il lui faut rendre son gain: il n’a pu l’avaler; les fruits de son commerce ne seront pas pour lui.	17 μη ιδοι αμελξιν νομαδων μηδε νομας μελιτος και βουτυρου
18 20:19 C’est qu’il opprimait les pauvres, il volait la maison au lieu de la bâtir.	18 εις κενα και ματαια εκοπιασεν πλουτον εξ ου ου γευσεται ωσπερ στριφνος αμασητος ακαταποτος
19 20:10 Ses fils rembourseront les pauvres, de ses mains, peut-être, il redonnera sa fortune.	19 πολλων γαρ αδυνατων οικους εθλασεν διαιταν δε ηρπασεν και ουκ εστησεν
20 Sa cupidité n’était jamais satisfaite, on ne se sauvait pas de son appétit:	20 ουκ εστιν αυτου σωτηρια τοις υπαρχουσιν εν επιθυμια αυτου ου σωθησεται
21 il dévorait et nul n’y échappait. C’est pourquoi son bonheur n’a pas duré.	21 ουκ εστιν υπολειμμα τοις βρωμασιν αυτου δια τουτο ουκ ανθησει αυτου τα αγαθα
22 En pleine réussite, les problèmes l’assaillent, et le malheur le frappe à coups redoublés.	22 οταν δε δοκη ηδη πεπληρωσθαι θλιβησεται πασα δε αναγκη επ' αυτον επελευσεται
23 Alors qu’il est en train de se remplir le ventre, Dieu décharge sur lui sa colère et fait pleuvoir sur lui ses flèches.	23 ει πως πληρωσαι γαστερα αυτου επαποστειλαι επ' αυτον θυμον οργης νιψαι επ' αυτον οδυνας
24 Échappe-t-il à la lame de fer? l’arc de bronze le transperce!	24 και ου μη σωθη εκ χειρος σιδηρου τρωσαι αυτον τοξον χαλκειον
25 La flèche est ressortie par son dos, la pointe a traversé son foie: le voilà sous le coup d’une angoisse de mort,	25 διεξελθοι δε δια σωματος αυτου βελος αστραπαι δε εν διαιταις αυτου περιπατησαισαν επ' αυτω φοβοι
26 et son destin, ce sont les ténèbres. Un feu que nul n’a allumé le dévore et consume les survivants de sa tente.	26 παν δε σκοτος αυτω υπομειναι κατεδεται αυτον πυρ ακαυστον κακωσαι δε αυτου επηλυτος τον οικον
27 Les cieux ont dévoilé ses crimes, et la terre se soulève contre lui.	27 ανακαλυψαι δε αυτου ο ουρανος τας ανομιας γη δε επανασταιη αυτω
28 L’inondation emporte sa maison: ce sont les eaux de la colère de Dieu.	28 ελκυσαι τον οικον αυτου απωλεια εις τελος ημερα οργης επελθοι αυτω
29 Voilà le sort que Dieu réserve au méchant, l’héritage que Dieu lui promet.	29 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου και κτημα υπαρχοντων αυτω παρα του επισκοπου