Livre de Job 17

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Mon souffle s’est épuisé, mes jours s’éteignent et la tombe m’attend.	1 Το πνευμα μου φθειρεται, αι ημεραι μου σβυνονται, οι ταφοι ειναι ετοιμοι δι' εμε.
2 Ne suis-je pas entouré de moqueurs? Leurs insolences empoisonnent mes nuits.	2 Δεν ειναι χλευασται πλησιον μου; και δεν διανυκτερευει ο οφθαλμος μου εν ταις πικριαις αυτων;
3 Garde, Seigneur, auprès de toi ma caution puisqu’aucun ami ne s’engage pour moi.	3 Ασφαλισον με, δεομαι? γενου εις εμε εγγυητης πλησιον σου? τις ηθελεν εγγυηθη εις εμε;
4 Tu leur as obscurci la raison, et pas un d’eux ne se risque:	4 Διοτι συ εκρυψας την καρδιαν αυτων απο συνεσεως? δια τουτο δεν θελεις υψωσει αυτους.
5 “On ne fait pas, disent-ils, des cadeaux aux amis, pour ensuite laisser ses fils dans la gêne.”	5 Του λαλουντος με απατην προς τους φιλους, και οι οφθαλμοι των τεκνων αυτου θελουσι τηκεσθαι.
6 Me voici devenu la risée des gens, l’individu à qui l’on crache au visage.	6 Και με κατεστησε παροιμιαν των λαων? και ενωπιον αυτων κατεσταθην ονειδος.
7 Mes yeux s’obscurcissent de chagrin, je ne suis plus que l’ombre de moi-même.	7 Και ο οφθαλμος μου εμαρανθη υπο της θλιψεως, και παντα τα μελη μου εγειναν ως σκια.
8 Les hommes droits en restent stupéfaits, les bons voient en moi un méchant et moralisent.	8 Οι ευθεις θελουσι θαυμασει εις τουτο, και ο αθωος θελει διεγερθη κατα του υποκριτου.
9 Quel exemple pour le juste! il s’encourage, et les gens honnêtes en sont ragaillardis.	9 Ο δε δικαιος θελει κρατει την οδον αυτου, και ο καθαρος τας χειρας θελει επαυξησει την δυναμιν αυτου.
10 Mais non, venez tous, reprenez-vous donc! vous verrez qu’aucun de vous n’est un sage. …	10 σεις δε παντες επιστραφητε, και ελθετε τωρα? διοτι ουδενα συνετον θελω ευρει μεταξυ σας.
11 Mes jours ont passé, mes plans ont été brisés; mon cœur désire	11 Αι ημεραι μου παρηλθον, εκοπησαν οι σκοποι μου, αι επιθυμιαι της καρδιας μου.
12 la nuit quand c’est le jour, et quand il fait noir l’approche du jour.	12 Την νυκτα μετεβαλον εις ημεραν? το φως ειναι πλησιον του σκοτους.
13 Je n’ai plus à attendre ma maison chez les morts: déjà j’ai mis mon lit dans leurs ténèbres.	13 Εαν προσμενω, ο ταφος ειναι η κατοικια μου? εστρωσα την κλινην μου εν τω σκοτει.
14 Je dis au tombeau: “Tu es mon père!” et à la vermine: “C’est toi ma mère et ma sœur!”	14 Εβοησα προς την φθοραν, Εισαι, πατηρ μου? προς τον σκωληκα, Μητηρ μου και αδελφη μου εισαι.
15 Alors, où est mon espérance, mon bonheur, voyez-vous quelque chose?	15 Και που τωρα η ελπις μου; και την ελπιδα μου τις θελει ιδει;
16 Vont-ils descendre avec moi au monde d’en-bas, pour qu’ensemble nous nous trouvions dans la poussière?	16 εις το βαθος του αδου θελει καταβη? βεβαιως θελει αναπαυθη μετ' εμου εν τω χωματι.