Livre de Job 36

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Élihou continua et dit:	1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει
2 Encore un moment de patience, je veux t’instruire; j’ai plus à dire en faveur de Dieu.	2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις
3 Je veux donner raison à mon Créateur, et publier ce que je sais aussi loin que possible.	3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω
4 Car cette fois, ce sont des paroles qui valent, celui qui te parle est un homme entendu.	4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις
5 Comprends donc! Dieu est très fort, mais il ne méprise pas l’homme au cœur pur;	5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας
6 il ne laisse pas vivre le méchant, alors qu’il fait justice aux malheureux;	6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει
7 il ne détourne pas ses yeux des justes. S’il place des rois sur le trône, il les met pour qu’ils y restent. Mais s’ils tombent dans l’orgueil,	7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται
8 ils se retrouvent liés avec des chaînes, pris dans les cordes du malheur.	8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας
9 Dieu leur montre alors leur conduite, et toutes ces fautes dont ils se glorifiaient.	9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν
10 Il leur donne ainsi un avertissement, un ordre de se détourner du mal.	10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας
11 S’ils écoutent et le servent, leur vie s’achèvera dans le bonheur, ce seront des années plaisantes.	11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις
12 S’ils n’écoutent pas, il les envoie vers la sortie: il leur faut mourir puisqu’ils n’ont pas compris.	12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν
13 Ce sont des cœurs déloyaux: ils se rebellent au lieu de supplier quand Dieu les enchaîne;	13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους
14 ils meurent en pleine jeunesse, leur vie s’achève après l’adolescence.	14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων
15 Dieu sauve les pauvres par leur pauvreté, il les enseigne à travers leur misère.	15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει
16 Vois, il t’arrachera aux crocs de la détresse: à la place ce sera l’abondance sans limites, ta table regorgera de bonnes choses.	16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος
17 Tu feras alors le procès des méchants, entre tes mains seront la justice et le droit.	17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα
18 Ne te laisse donc pas mener par la colère, ne te laisse pas séduire par la richesse.	18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις
19 Fais rendre compte au grand comme au sans-avoir, au puissant comme au faible.	19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν
20 N’écrase pas ceux qui ne te sont rien, pour mettre à leur place des gens de ta famille.	20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων
21 Tu te garderas de dévier vers le mal, car c’est pour cela que le malheur t’a frappé.	21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας
22 Vois, Dieu est souverain dans sa force, quel maître pourrait l’égaler?	22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης
23 Qui lui fera rendre compte, et lui dira: “Tu as mal agi”?	23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα
24 Pense donc à glorifier son œuvre, que tant d’hommes ont déjà chantée.	24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες
25 Tout humain en a le spectacle, chacun la contemple de loin.	25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι
26 Oui, Dieu est grand, au-delà de ce qu’on en sait, quel nombre d’années! nul n’en fera le compte.	26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος
27 Il attire les gouttes d’eau, les vapeurs qui se feront pluie.	27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην
28 Les nuages déversent la pluie et la répartissent sur le monde des hommes.	28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος
29 36:31 C’est ainsi qu’il nourrit les peuples et leur donne en très grand la nourriture.	29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου
30 36:29 Qui comprendra le déploiement des nues, et le tonnerre qui gronde dans le ciel?	30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν
31 36:30 Voici qu’il déploie les nuées pour en couvrir la mer immense.	31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι
32 Il brandit l’éclair à deux mains et lui dit où il doit frapper.	32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι
33 Il en avertit les bergers, tout comme le troupeau qui flaire la tempête.	33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας