Księga Psalmów 10

Biblia Tysiąclecia	BIBBIA TINTORI
1 Dlaczego z dala stoisz, o Panie, w czasach ucisku się kryjesz,	1 (Per la fine. Salmo di David)
2 gdy występny się pyszni, biedny jest w udręce i ulega podstępom, które tamten uknuł?	2 Io confido nel Signore; perchè dite all'anima mia: « Emigra ai monti come un passero? ».
3 Bo występny się chełpi swoim pożądaniem, bluźni drapieżca i pogardza Panem.	3 Ecco i malvagi han teso l'arco, han preparate nel turcasso le loro saette, per colpire nelle tenebre i retti di cuore.
4 W pysze swojej powiada występny: Nie pomści; nie ma Boga: oto jest całe jego myślenie.	4 Quello che hai fatto con tanta cura l'han distrutto; e il giusto che può fare?
5 Drogi jego układają się zawsze szczęśliwie; Twe wyroki zbyt są wzniosłe dla niego; parska na wszystkich swoich przeciwników.	5 Il Signore è nel suo santo tempio: Il Signore ha il suo trono nei cieli; i suoi occhi son rivolti al povero, le sue ciglia scrutano i figli degli uomini.
6 Myśli on sobie: Ja się nie zachwieję; nie zaznam niedoli w najdalsze pokolenia.	6 Il Signore scruta il giusto e l'empio; chi ama l'iniquità odia l'anima propria.
7 Usta jego pełne przekleństwa, zdrady i podstępu, na jego języku udręka i złośliwość.	7 Dio farà piovere dei lacci sopra i peccatori, il fuoco, lo zolfo, e il vento delle tempeste, porzione del loro calice;
8 Siedzi w zasadzce przy drogach i niewinnego zabija w ukryciu; oczy jego śledzą biedaka.	8 Perchè il Signore è giusto ed ama la giustizia, e all'equità è rivolta la sua faccia.
9 Zasadza się w kryjówce, jak lew w swej jaskini; zasadza się, by porwać ubogiego: porywa ubogiego i w sieć swoją wciąga.
10 Schyla się, przysiada na ziemi, a od jego przemocy pada ubogi.
11 Mówi w swym sercu: Bóg nie pamięta, odwraca swe oblicze, nigdy nie zobaczy.
12 Powstań, o Panie, wznieś swą rękę, Boże! Nie zapominaj o biednych!
13 Dlaczego występny gardzi Bogiem, mówi w swym sercu: Nie pomści?
14 A Ty widzisz trud i boleść, patrzysz, by je wziąć w swoje ręce. Tobie się biedny poleca, Tyś opiekunem sieroty!
15 Skrusz ramię występnego i złego: pomścij jego nieprawość, by już go nie było.
16 Pan jest królem na wieki wieków, z Jego ziemi zniknęli poganie.
17 Panie, usłyszałeś pragnienie pokornych, umocniłeś ich serca, nakłoniłeś ucha,
18 aby strzec praw sieroty i uciśnionego i aby człowiek [powstały] z ziemi nie siał już postrachu.