Księga Psalmów 22

¹ Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni: Łania o świcie. Psalm. Dawidowy.

² Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku.

³ Boże mój, wołam przez dzień, a nie odpowiadasz, wołam i nocą, a nie zaznaję pokoju.

⁴ A przecież Ty mieszkasz w świątyni, Chwało Izraela!

⁵ Tobie zaufali nasi przodkowie, zaufali, a Tyś ich uwolnił;

⁶ do Ciebie wołali i zostali zbawieni, Tobie ufali i nie doznali wstydu.

⁷ Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu.

⁸ Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, rozwierają wargi, potrząsają głową:

⁹ Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje.

¹⁰ Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona; Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi mej matki.

¹¹ Tobie mnie poruczono przed urodzeniem, Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki,

¹² Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko, a nie ma wspomożyciela.

¹³ Otacza mnie mnóstwo cielców, osaczają mnie byki Baszanu.

¹⁴ Rozwierają przeciwko mnie swoje paszcze, jak lew drapieżny i ryczący.

¹⁵ Rozlany jestem jak woda i rozłączają się wszystkie moje kości; jak wosk się staje moje serce, we wnętrzu moim topnieje.

¹⁶ Moje gardło suche jak skorupa, język mój przywiera do podniebienia, kładziesz mnie w prochu śmierci.

¹⁷ Bo sfora psów mnie opada, osacza mnie zgraja złoczyńców. Przebodli ręce i nogi moje,

¹⁸ policzyć mogę wszystkie moje kości. A oni się wpatrują, sycą mym widokiem;

¹⁹ moje szaty dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię.

²⁰ Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka; Pomocy moja, spiesz mi na ratunek!

²¹ Ocal od miecza moje życie, z psich pazurów wyrwij moje jedyne dobro,

²² wybaw mnie od lwiej paszczęki i od rogów bawolich - wysłuchaj mnie!

²³ Będę głosił imię Twoje swym braciom i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:

²⁴ Chwalcie Pana wy, co się Go boicie, sławcie Go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się Go, całe potomstwo Izraela!

²⁵ Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka, ani nie ukrył przed nim swojego oblicza i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego.

²⁶ Dzięki Tobie moja pieśń pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu. Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego.

²⁷ Ubodzy będą jedli i nasycą się, chwalić będą Pana ci, którzy Go szukają. Niech serca ich żyją na wieki.

²⁸ Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi; i oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie,

²⁹ bo władza królewska należy do Pana i On panuje nad narodami.

³⁰ Tylko Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi, przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują. A moja dusza będzie żyła do Niego,

³¹ potomstwo moje Jemu będzie służyć, opowie o Panu pokoleniu

³² przyszłemu, a sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi: Pan to uczynił.