Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Sapientia 11


font
VULGATABIBBIA RICCIOTTI
1 Direxit opera eorum in manibus prophetæ sancti.
1 Diresse bene le loro imprese per mano di un santo profeta.
2 Iter fecerunt per deserta quæ non habitabantur,
et in locis desertis fixerunt casas.
2 Traversaron deserti disabitati, e in luoghi impraticabili drizzaron le tende.
3 Steterunt contra hostes,
et de inimicis se vindicaverunt.
3 Tennero testa ai nemici e fecer vendetta degli avversari.
4 Sitierunt, et invocaverunt te,
et data est illis aqua de petra altissima,
et requies sitis de lapide duro.
4 Assetati t‘invocarono, ed ebber acqua da una rupe scoscesa e ristoro alla sete da duro macigno.
5 Per quæ enim pœnas passi sunt inimici illorum
a defectione potus sui,
et in eis cum abundarent filii Israël lætati sunt :
5 Con ciò stesso con cui furon puniti i loro nemici, rimasti senza acque da bere, mentre godevano i figliuoli di Israele della loro abbondanza,
6 per hæc, cum illis deessent, bene cum illis actum est.
6 con ciò, essendo essi nel bisogno, furon beneficati.
7 Nam pro fonte quidem sempiterni fluminis,
humanum sanguinem dedisti injustis.
7 Invece infatti d’una fonte di fiume perenne, umano sangue tu desti agl'ingiusti;
8 Qui cum minuerentur in traductione infantium occisorum,
dedisti illis abundantem aquam insperate,
8 e mentre soffrivan costoro in pena degli uccisi bambini, tu desti a quelli acqua abbondante contro ogni speranza;
9 ostendens per sitim quæ tunc fuit,
quemadmodum tuos exaltares,
et adversarios illorum necares.
9 mostrando, con la sete d'allora, come tu esaltavi i tuoi e punivi i loro avversari.
10 Cum enim tentati sunt,
et quidem cum misericordia disciplinam accipientes,
scierunt quemadmodum cum ira judicati impii tormenta paterentur.
10 Durante tal prova, invero, benché castigati con misericordia, poterono intendere qual fosse stato il tormento degli empi, giudicati con ira.
11 Hos quidem tamquam pater monens probasti ;
illos autem tamquam durus rex interrogans condemnasti.
11 Gli uni tu provasti come un padre che ammonisce; gli altri, come un re severo che tortura, li condannasti.
12 Absentes enim, et præsentes, similiter torquebantur.
12 Assenti invero e presenti essi furono ugualmente tormentati.
13 Duplex enim illos acceperat tædium et gemitus,
cum memoria præteritorum.
13 Perchè una doppia tristezza li colse, e un gemito al ricordo del passato.
14 Cum enim audirent per sua tormenta bene secum agi,
commemorati sunt Dominum, admirantes in finem exitus.
14 Quando infatti appresero che dai loro tormenti traevan beneficio quegli [altri], riconobbero il Signore, meravigliati dell'esito degli avvenimenti.
15 Quem enim in expositione prava projectum deriserunt,
in finem eventus mirati sunt,
non similiter justis sitientes.
15 E colui che, esposto [già] barbaramente e buttato in [acqua], avevan schernito l'ammirarono alla fine degli eventi, quand’ebbero a soffrire una sete ben diversa da quella de' giusti.
16 Pro cogitationibus autem insensatis iniquitatis illorum,
quod quidam errantes colebant mutos serpentes
et bestias supervacuas,
immisisti illis multitudinem mutorum animalium in vindictam ;
16 In pena poi degli Insipienti pensieri della loro iniquità, per cui ingannati adoravano rettili irragionevoli e vili bestie, mandasti loro una moltitudine di bruti animali per punirli,
17 ut scirent quia per quæ peccat quis, per hæc et torquetur.
17 perchè imparassero come son le cose stesse, con cui uno pecca, con quelle è tormentato.
18 Non enim impossibilis erat omnipotens manus tua,
quæ creavit orbem terrarum ex materia invisa,
immittere illis multitudinem ursorum, aut audaces leones,
18 Non mancava modo, invero, alla onnipotente tua mano, che ha creato il mondo da informe materia, di mandar contro loro un branco di orsi o de' feroci leoni,
19 aut novi generis ira plenas ignotas bestias,
aut vaporem ignium spirantes,
aut fumi odorem proferentes,
aut horrendas ab oculis scintillas emittentes ;
19 o sconosciute fiere dì nuova creazione, piene di furore, o spiranti alito infocato, o esalanti lezzo di fumo, o lanelanti dagli occhi tremende scintille,
20 quarum non solum læsura poterat illos exterminare,
sed et aspectus per timorem occidere.
20 e tali, che non solo il loro morso poteva stritolarli, ma la stessa vista farli morir di spavento.
21 Sed et sine his uno spiritu poterant occidi,
persecutionem passi ab ipsis factis suis,
et dispersi per spiritum virtutis tuæ :
sed omnia in mensura, et numero et pondere disposuisti.
21 E anche senza di questo, potevan stramazzare per un soffio solo, perseguitati dalle lor proprie azioni, e dispersi dal soffio della tua potenza; ma tutto tu disponesti in misura, numero e peso.
22 Multum enim valere, tibi soli supererat semper :
et virtuti brachii tui quis resistet ?
22 Perchè grandeggiar di potenza è sempre in tua mano, e alla forza del tuo braccio chi potrebbe resistere?
23 Quoniam tamquam momentum stateræ,
sic est ante te orbis terrarum,
et tamquam gutta roris antelucani quæ descendit in terram.
23 Come un peso che fa traboccar la bilancia è il mondo tutto dinanzi a te, e come una stilla di rugiada mattutina caduta sulla terra!
24 Sed misereris omnium, quia omnia potes ;
et dissimulas peccata hominum, propter pœnitentiam.
24 Ma di tutti tu hai compassione, [appunto] perchè tutto puoi: e dissimuli i peccati degli uomini in attesa di penitenza.
25 Diligis enim omnia quæ sunt,
et nihil odisti eorum quæ fecisti ;
nec enim odiens aliquid constituisti aut fecisti.
25 Ami invero gli esseri tutti, e nulla abomini di quanto hai fatto. Perchè, se avessi odiato una cosa, non l’avresti prodotta nè fatta.
26 Quomodo autem posset aliquid permanere, nisi tu voluisses ?
aut quod a te vocatum non esset conservaretur ?
26 E come potrebbe sussistere alcunché se tu non l’avessi voluto? o conservarsi ciò che non fu da te chiamato [all’esistenza] ?
27 Parcis autem omnibus, quoniam tua sunt, Domine,
qui amas animas.
27 Ma tutti gli esseri tu risparmi, perchè son tuoi, o Signore, amico de’ viventi.