1 Una risposta gentile allontana la collera, una parola pungente fa crescere l'ira. | 1 οργη απολλυσιν και φρονιμους αποκρισις δε υποπιπτουσα αποστρεφει θυμον λογος δε λυπηρος εγειρει οργας |
2 La lingua dei saggi produce la scienza, la bocca degli stolti produce stoltezza. | 2 γλωσσα σοφων καλα επισταται στομα δε αφρονων αναγγελει κακα |
3 Gli occhi del Signore sono in ogni luogo per osservare buoni e cattivi. | 3 εν παντι τοπω οφθαλμοι κυριου σκοπευουσιν κακους τε και αγαθους |
4 Una lingua benevola è un albero di vita, una lingua perversa distrugge lo spirito. | 4 ιασις γλωσσης δενδρον ζωης ο δε συντηρων αυτην πλησθησεται πνευματος |
5 Lo stolto disprezza la correzione di suo padre, chi apprezza il rimprovero è saggio. | 5 αφρων μυκτηριζει παιδειαν πατρος ο δε φυλασσων εντολας πανουργοτερος |
6 Nella casa del giusto c'è molta ricchezza, nei proventi dell'empio c'è insicurezza. | 6 εν πλεοναζουση δικαιοσυνη ισχυς πολλη οι δε ασεβεις ολορριζοι εκ γης ολουνται οικοις δικαιων ισχυς πολλη καρποι δε ασεβων απολουνται |
7 Le labbra del giusto diffondono la scienza, ma non così il cuore degli stolti. | 7 χειλη σοφων δεδεται αισθησει καρδιαι δε αφρονων ουκ ασφαλεις |
8 Il sacrificio degli empi è abominio al Signore, della preghiera dei retti egli si compiace. | 8 θυσιαι ασεβων βδελυγμα κυριω ευχαι δε κατευθυνοντων δεκται παρ' αυτω |
9 Obbrobrio per il Signore è la via del peccatore, egli ama chi cerca la giustizia. | 9 βδελυγμα κυριω οδοι ασεβους διωκοντας δε δικαιοσυνην αγαπα |
10 Correzione severa a chi abbandona il sentiero, chi odia il rimprovero, muore. | 10 παιδεια ακακου γνωριζεται υπο των παριοντων οι δε μισουντες ελεγχους τελευτωσιν αισχρως |
11 Inferi e abisso sono davanti al Signore, quanto più i cuori degli uomini! | 11 αδης και απωλεια φανερα παρα τω κυριω πως ουχι και αι καρδιαι των ανθρωπων |
12 L'insolente non ama chi lo ammonisce, egli non vuol frequentare i sapienti. | 12 ουκ αγαπησει απαιδευτος τους ελεγχοντας αυτον μετα δε σοφων ουχ ομιλησει |
13 Un cuore gioioso distende la faccia, nella tristezza del cuore si deprime lo spirito. | 13 καρδιας ευφραινομενης προσωπον θαλλει εν δε λυπαις ουσης σκυθρωπαζει |
14 Un cuore intelligente cerca la scienza, la bocca degli stolti si pasce di stoltezza. | 14 καρδια ορθη ζητει αισθησιν στομα δε απαιδευτων γνωσεται κακα |
15 Tutti i giorni del misero sono cattivi, per un cuore contento è sempre una festa. | 15 παντα τον χρονον οι οφθαλμοι των κακων προσδεχονται κακα οι δε αγαθοι ησυχαζουσιν δια παντος |
16 Un po' di felicità nel timore del Signore val più di un grande tesoro con l'inquietudine. | 16 κρεισσων μικρα μερις μετα φοβου κυριου η θησαυροι μεγαλοι μετα αφοβιας |
17 Val più una porzione di legumi dove c'è amore che un bue grasso dove c'è l'odio. | 17 κρεισσων ξενισμος λαχανων προς φιλιαν και χαριν η παραθεσις μοσχων μετα εχθρας |
18 Un uomo irascibile suscita contese, l'uomo paziente smorza le liti. | 18 ανηρ θυμωδης παρασκευαζει μαχας μακροθυμος δε και την μελλουσαν καταπραυνει [18α] μακροθυμος ανηρ κατασβεσει κρισεις ο δε ασεβης εγειρει μαλλον |
19 La strada del pigro è come una siepe spinosa, il sentiero dei retti invece è scorrevole. | 19 οδοι αεργων εστρωμεναι ακανθαις αι δε των ανδρειων τετριμμεναι |
20 Un figlio sapiente allieta il padre, l'uomo stolto disprezza sua madre. | 20 υιος σοφος ευφραινει πατερα υιος δε αφρων μυκτηριζει μητερα αυτου |
21 La stoltezza allieta chi è privo di senno, chi è intelligente va dritto per la sua strada. | 21 ανοητου τριβοι ενδεεις φρενων ανηρ δε φρονιμος κατευθυνων πορευεται |
22 I progetti vanno all'aria per mancanza di discussione, si realizzano quando molti discutono. | 22 υπερτιθενται λογισμους οι μη τιμωντες συνεδρια εν δε καρδιαις βουλευομενων μενει βουλη |
23 E' una gioia per l'uomo una risposta della sua bocca; una parola a suo tempo com'è deliziosa! | 23 ου μη υπακουση ο κακος αυτη ουδε μη ειπη καιριον τι και καλον τω κοινω |
24 C'è un sentiero di vita, in alto, per il saggio, perché si allontani dagli inferi in basso. | 24 οδοι ζωης διανοηματα συνετου ινα εκκλινας εκ του αδου σωθη |
25 Il Signore abbatte la casa dei superbi, consolida invece il confine della vedova. | 25 οικους υβριστων κατασπα κυριος εστηρισεν δε οριον χηρας |
26 Il Signore detesta i disegni malvagi, invece sono pure le parole benevole. | 26 βδελυγμα κυριω λογισμος αδικος αγνων δε ρησεις σεμναι |
27 Sconvolge la sua casa chi ammassa rapine, chi disprezza i regali avrà la vita. | 27 εξολλυσιν εαυτον ο δωρολημπτης ο δε μισων δωρων λημψεις σωζεται [27α] ελεημοσυναις και πιστεσιν αποκαθαιρονται αμαρτιαι τω δε φοβω κυριου εκκλινει πας απο κακου |
28 Il cuore del giusto riflette alle sue risposte, la bocca degli empi vomita malvagità. | 28 καρδιαι δικαιων μελετωσιν πιστεις στομα δε ασεβων αποκρινεται κακα [28α] δεκται παρα κυριω οδοι ανθρωπων δικαιων δια δε αυτων και οι εχθροι φιλοι γινονται |
29 Il Signore sta lontano dagli empi, ascolta invece la preghiera dei giusti. | 29 μακραν απεχει ο θεος απο ασεβων ευχαις δε δικαιων επακουει [29α] κρεισσων ολιγη λημψις μετα δικαιοσυνης η πολλα γενηματα μετα αδικιας [29β] καρδια ανδρος λογιζεσθω δικαια ινα υπο του θεου διορθωθη τα διαβηματα αυτου |
30 Uno sguardo lucente dà gioia al cuore, una buona notizia ingrassa le ossa. | 30 θεωρων οφθαλμος καλα ευφραινει καρδιαν φημη δε αγαθη πιαινει οστα |
31 L'orecchio che ascolta l'ammonizione di vita avrà dimora in mezzo ai sapienti. | 31 - |
32 Chi rigetta la correzione disprezza se stesso, ma chi ascolta il rimprovero acquista senno. | 32 ος απωθειται παιδειαν μισει εαυτον ο δε τηρων ελεγχους αγαπα ψυχην αυτου |
33 Il timore del Signore è saggia disciplina e prima della gloria c'è l'umiltà. | 33 φοβος θεου παιδεια και σοφια και αρχη δοξης αποκριθησεται αυτη |