Salmi 104
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LA SACRA BIBBIA | VULGATA |
---|---|
1 Benedici il Signore, anima mia. Signore, mio Dio, quanto sei grande! Splendore e maestà è il tuo vestito, | 1 Alleluja. Confitemini Domino, et invocate nomen ejus ; annuntiate inter gentes opera ejus. |
2 avvolto di luce come di un manto. Egli fissa i cieli come una tenda, | 2 Cantate ei, et psallite ei ; narrate omnia mirabilia ejus. |
3 costruisce sulle acque le sue stanze; fa delle nubi il suo carro, cammina sulle ali del vento; | 3 Laudamini in nomine sancto ejus ; lætetur cor quærentium Dominum. |
4 fa dei venti i suoi messaggeri, delle fiamme guizzanti i suoi ministri. | 4 Quærite Dominum, et confirmamini ; quærite faciem ejus semper. |
5 Fondò la terra sui suoi basamenti, mai vacillerà, in eterno. | 5 Mementote mirabilium ejus quæ fecit ; prodigia ejus, et judicia oris ejus : |
6 L'abisso l'avvolgeva come un manto; le acque coprivano le montagne. | 6 semen Abraham servi ejus ; filii Jacob electi ejus. |
7 Alla tua minaccia fuggirono, al fragore della tua ira s'avviarono precipitose | 7 Ipse Dominus Deus noster ; in universa terra judicia ejus. |
8 salendo per monti, discendendo per valli verso il luogo che tu loro assegnasti. | 8 Memor fuit in sæculum testamenti sui ; verbi quod mandavit in mille generationes : |
9 Tracciasti ad esse un limite da non oltrepassare, sì che non tornassero a ricoprire la terra. | 9 quod disposuit ad Abraham, et juramenti sui ad Isaac : |
10 Tu facesti scaturire sorgenti nelle valli; esse scorrono fra i monti; | 10 et statuit illud Jacob in præceptum, et Israël in testamentum æternum, |
11 procurano da bere a tutte le bestie del campo; gli ònagri vi estinguono la loro sete. | 11 dicens : Tibi dabo terram Chanaan, funiculum hæreditatis vestræ : |
12 Lungo il loro corso vivono gli uccelli del cielo, di mezzo alle fronde fanno sentire la loro voce. | 12 cum essent numero brevi, paucissimi, et incolæ ejus. |
13 Dalle sue stanze superiori dà acqua alle montagne; con l'umidità dei tuoi serbatoi si sazia la terra. | 13 Et pertransierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum. |
14 Fai crescere il fieno per il bestiame, l'erba per la servitù dell'uomo perché tragga dal suolo il suo cibo: | 14 Non reliquit hominem nocere eis : et corripuit pro eis reges. |
15 il vino, che allieta il cuore dell'uomo, l'olio, che fa brillare il suo volto, il pane, che sostiene il suo vigore. | 15 Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari. |
16 Si saziano le piante del Signore, i cedri del Libano che egli piantò. | 16 Et vocavit famem super terram, et omne firmamentum panis contrivit. |
17 Là gli uccelli fanno il loro nido e la cicogna sui cipressi ha la sua casa. | 17 Misit ante eos virum : in servum venumdatus est, Joseph. |
18 Le alte montagne sono per i camosci; le rocce, un rifugio per gli iràci. | 18 Humiliaverunt in compedibus pedes ejus ; ferrum pertransiit animam ejus : |
19 Fece la luna per segnare le stagioni, il sole che conosce il suo tramonto. | 19 donec veniret verbum ejus. Eloquium Domini inflammavit eum. |
20 Tu poni le tenebre perché segua la notte, in essa vagolano tutte le fiere della selva. | 20 Misit rex, et solvit eum ; princeps populorum, et dimisit eum. |
21 Ruggiscono i leoncelli in cerca di preda, chiedono a Dio il loro cibo. | 21 Constituit eum dominum domus suæ, et principem omnis possessionis suæ : |
22 Fai spuntare il sole ed essi si ritirano, e rimangono tranquilli nelle loro tane; | 22 ut erudiret principes ejus sicut semetipsum, et senes ejus prudentiam doceret. |
23 allora esce l'uomo per il suo lavoro, per la sua fatica fino alla sera. | 23 Et intravit Israël in Ægyptum, et Jacob accola fuit in terra Cham. |
24 Quanto sono numerose le tue opere, Signore! Tutte le hai fatte con sapienza; è piena la terra delle tue creature. | 24 Et auxit populum suum vehementer, et firmavit eum super inimicos ejus. |
25 Ecco il mare, grande e spazioso; lì vi sono rettili senza numero: animali piccoli insieme ai grandi. | 25 Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus, et dolum facerent in servos ejus. |
26 Lo percorrono le navi e il Leviatàn che per trastullarsi tu hai plasmato. | 26 Misit Moysen servum suum ; Aaron quem elegit ipsum. |
27 Tutti da te aspettano che dia loro il cibo a tempo opportuno. | 27 Posuit in eis verba signorum suorum, et prodigiorum in terra Cham. |
28 Tu lo provvedi ed essi lo raccolgono; apri la tua mano e si saziano di beni. | 28 Misit tenebras, et obscuravit ; et non exacerbavit sermones suos. |
29 Copri il tuo volto ed essi vengono meno; togli il loro spirito ed essi muoiono, ritornando alla loro polvere. | 29 Convertit aquas eorum in sanguinem, et occidit pisces eorum. |
30 Mandi il tuo spirito ed essi sono creati, e rinnovi così la faccia della terra. | 30 Edidit terra eorum ranas in penetralibus regum ipsorum. |
31 La gloria del Signore duri per sempre; s'allieti il Signore per le sue opere. | 31 Dixit, et venit c?nomyia et ciniphes in omnibus finibus eorum. |
32 Egli guarda la terra e questa sussulta; tocca i monti e questi fumano. | 32 Posuit pluvias eorum grandinem : ignem comburentem in terra ipsorum. |
33 Inneggerò al Signore finché avrò vita, canterò al mio Dio finché dura la mia esistenza. | 33 Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum, et contrivit lignum finium eorum. |
34 Giunga a lui gradita la mia meditazione; nel Signore sarà la mia gioia. | 34 Dixit, et venit locusta, et bruchus cujus non erat numerus : |
35 Spariscano dalla terra i peccatori, e non ci siano più gli empi. Benedici il Signore, anima mia. Alleluia. | 35 et comedit omne f?num in terra eorum, et comedit omnem fructum terræ eorum. |
36 Et percussit omne primogenitum in terra eorum, primitias omnis laboris eorum. | |
37 Et eduxit eos cum argento et auro, et non erat in tribubus eorum infirmus. | |
38 Lætata est Ægyptus in profectione eorum, quia incubuit timor eorum super eos. | |
39 Expandit nubem in protectionem eorum, et ignem ut luceret eis per noctem. | |
40 Petierunt, et venit coturnix, et pane cæli saturavit eos. | |
41 Dirupit petram, et fluxerunt aquæ : abierunt in sicco flumina. | |
42 Quoniam memor fuit verbi sancti sui, quod habuit ad Abraham puerum suum. | |
43 Et eduxit populum suum in exsultatione, et electos suos in lætitia. | |
44 Et dedit illis regiones gentium, et labores populorum possederunt : | |
45 ut custodiant justificationes ejus, et legem ejus requirant. |