Proverbi 16
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
DIODATI | VULGATA |
---|---|
1 Le disposizioni dell’animo son dell’uomo; Ma la risposta della lingua è dal Signore | 1 Hominis est animam præparare, et Domini gubernare linguam. |
2 Tutte le vie dell’uomo gli paiono pure; Ma il Signore pesa gli spiriti | 2 Omnes viæ hominis patent oculis ejus ; spirituum ponderator est Dominus. |
3 Rimetti le tue opere nel Signore, E i tuoi pensieri saranno stabiliti | 3 Revela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuæ. |
4 Il Signore ha fatto ogni cosa per sè stesso; Eziandio l’empio per lo giorno del male | 4 Universa propter semetipsum operatus est Dominus ; impium quoque ad diem malum. |
5 Chiunque è altiero d’animo è abbominevole al Signore; D’ora in ora egli non resterà impunito | 5 Abominatio Domini est omnis arrogans ; etiamsi manus ad manum fuerit, non est innocens. Initium viæ bonæ facere justitiam ; accepta est autem apud Deum magis quam immolare hostias. |
6 L’iniquità sarà purgata con benignità, e con verità; E per lo timor del Signore l’uomo si ritrae dal male | 6 Misericordia et veritate redimitur iniquitas, et in timore Domini declinatur a malo. |
7 Quando il Signore gradisce le vie dell’uomo, Pacifica con lui eziandio i suoi nemici | 7 Cum placuerint Domino viæ hominis, inimicos quoque ejus convertet ad pacem. |
8 Meglio vale poco con giustizia, Che grandi entrate senza dirittura | 8 Melius est parum cum justitia quam multi fructus cum iniquitate. |
9 Il cuor dell’uomo delibera della sua via; Ma il Signore dirizza i suoi passi | 9 Cor hominis disponit viam suam, sed Domini est dirigere gressus ejus. |
10 Indovinamento è nelle labbra del re; La sua bocca non falla nel giudicio | 10 Divinatio in labiis regis ; in judicio non errabit os ejus. |
11 La stadera, e le bilance giuste son del Signore; Tutti i pesi del sacchetto son sua opera | 11 Pondus et statera judicia Domini sunt, et opera ejus omnes lapides sacculi. |
12 Operare empiamente è abbominevole ai re; Perciocchè il trono sarà stabilito per giustizia | 12 Abominabiles regi qui agunt impie, quoniam justitia firmatur solium. |
13 Le labbra giuste son quelle che i re gradiscono; Ed essi amano chi parla dirittamente | 13 Voluntas regum labia justa ; qui recta loquitur diligetur. |
14 L’ira del re son messi di morte; Ma l’uomo savio la placherà. | 14 Indignatio regis nuntii mortis, et vir sapiens placabit eam. |
15 Nella chiarezza della faccia del re vi è vita; E la sua benevolenza è come la nuvola della pioggia della stagione della ricolta | 15 In hilaritate vultus regis vita, et clementia ejus quasi imber serotinus. |
16 Quant’è egli cosa migliore acquistar sapienza che oro! E quant’è egli cosa più eccellente acquistar prudenza che argento! | 16 Posside sapientiam, quia auro melior est, et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento. |
17 La strada degli uomini diritti è di stornarsi dal male; Chi osserva la sua via guarda l’anima sua | 17 Semita justorum declinat mala ; custos animæ suæ servat viam suam. |
18 La superbia viene davanti alla ruina, E l’alterezza dello spirito davanti alla caduta | 18 Contritionem præcedit superbia, et ante ruinam exaltatur spiritus. |
19 Meglio è essere umile di spirito co’ mansueti, Che spartir le spoglie con gli altieri | 19 Melius est humiliari cum mitibus quam dividere spolia cum superbis. |
20 Chi è intendente nella parola troverà bene; E beato chi si confida nel Signore | 20 Eruditus in verbo reperiet bona, et qui sperat in Domino beatus est. |
21 Il savio di cuore sarà chiamato intendente; E la dolcezza delle labbra aggiugnerà dottrina | 21 Qui sapiens est corde appellabitur prudens, et qui dulcis eloquio majora percipiet. |
22 Il senno è una fonte di vita in coloro che ne son dotati; Ma l’ammaestramento degli stolti è stoltizia | 22 Fons vitæ eruditio possidentis ; doctrina stultorum fatuitas. |
23 Il cuor dell’uomo savio rende avveduta la sua bocca, E aggiunge dottrina alle sue labbra | 23 Cor sapientis erudiet os ejus, et labiis ejus addet gratiam. |
24 I detti soavi sono un favo di miele, Dolcezza all’anima, e medicina alle ossa | 24 Favus mellis composita verba ; dulcedo animæ sanitas ossium. |
25 Vi è tal via che pare diritta all’uomo, Il fine della quale son le vie della morte | 25 Est via quæ videtur homini recta, et novissima ejus ducunt ad mortem. |
26 L’anima di chi si affatica si affatica per lui stesso; Perciocchè la sua bocca lo preme | 26 Anima laborantis laborat sibi, quia compulit eum os suum. |
27 L’uomo scellerato apparecchia del male; E in su le sue labbra vi è come un fuoco ardente. | 27 Vir impius fodit malum, et in labiis ejus ignis ardescit. |
28 L’uomo perverso commette contese; E chi va sparlando disunisce gli amici | 28 Homo perversus suscitat lites, et verbosus separat principes. |
29 L’uomo violento seduce il suo compagno, E lo conduce per una via che non è buona. | 29 Vir iniquus lactat amicum suum, et ducit eum per viam non bonam. |
30 Chi chiude gli occhi macchinando perversità, Dimena le labbra quando ha compiuto il male | 30 Qui attonitis oculis cogitat prava, mordens labia sua perficit malum. |
31 La canutezza è una corona gloriosa; Ella si troverà nella via della giustizia | 31 Corona dignitatis senectus, quæ in viis justitiæ reperietur. |
32 Meglio vale chi è lento all’ira, che il forte; E meglio vale chi signoreggia il suo cruccio, che un prenditor di città | 32 Melior est patiens viro forti, et qui dominatur animo suo expugnatore urbium. |
33 La sorte è gittata nel grembo; Ma dal Signore procede tutto il giudicio di essa | 33 Sortes mittuntur in sinum, sed a Domino temperantur. |