1 Toi donc, Job, entends mes arguments, sois attentif à toutes mes paroles. | 1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου |
2 J’ai commencé et je parle. | 2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου |
3 Ce sera pour dire des paroles de science, je ne dirai rien qui ne soit vrai. | 3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει |
4 33:5 Réponds-moi donc si tu le peux; prépare tes arguments et donne la réplique. | 4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με |
5 33:6 Devant Dieu je ne suis pas plus que toi, moi aussi j’ai été pétri d’argile; | 5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε |
6 33:4 fait par le souffle de Dieu, je suis vivant grâce à l’esprit du Puissant. | 6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα |
7 Tu n’as pas à craindre, comme avec sa terreur, tu ne sentiras pas le poids de ma main. | 7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι |
8 Du as donc dit devant moi, et je l’ai bien entendu: | 8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα |
9 “Je suis innocent et sans fautes, je suis pur de tout crime. | 9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα |
10 C’est Dieu qui me cherche des prétextes et qui me traite en ennemi. | 10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον |
11 Il a mis des entraves à mes pieds, il surveille tous mes pas.” | 11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους |
12 Je te réponds: Tu as tort de parler ainsi, car Dieu est bien plus grand qu’un humain. | 12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων |
13 Pourquoi lui fais-tu ce reproche qu’il laisse sans réponse toutes tes paroles? | 13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα |
14 Car Dieu parle, mais il ne le répète pas deux fois. | 14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον |
15 Ce peut être un rêve, une vision dans la nuit: tandis que l’homme repose sur sa couche, il tombe dans un état de torpeur, | 15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης |
16 et Dieu alors parle à l’oreille des humains, il les effraie par des apparitions. | 16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν |
17 Il veut arrêter l’homme dans son projet et le guérir de son orgueil. | 17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο |
18 C’est ainsi qu’il épargne à son âme la tombe et l’empêche de descendre au séjour des morts. | 18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω |
19 Il corrige aussi l’être humain par la douleur, quand il est en proie aux frissons de la fièvre: | 19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν |
20 quand il prend en dégoût son pain, et perd tout son appétit; | 20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει |
21 quand il maigrit à vue d’œil, et déjà n’a plus que la peau sur les os; | 21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα |
22 lorsque son âme approche de la fosse, et que sa vie aboutit au séjour des morts. | 22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη |
23 Mais alors un ange se penche sur lui, un parmi des milliers, un de ceux qui rappellent aux humains leur devoir. | 23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη |
24 Il prend pitié de lui et il implore: “Ne l’oblige pas à descendre dans la fosse, j’ai trouvé le moyen de racheter sa vie!” | 24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου |
25 Sa chair alors reprend vie: c’est une jeunesse! il revient aux jours de son adolescence; | 25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις |
26 Il se tourne vers Dieu qui le prend en grâce, il va le visiter et fait éclater sa joie, proclamant aux humains la justice de Dieu. | 26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην |
27 Il reconnaît devant les humains: “J’avais péché, commis l’injustice, et je n’en ai pas été puni. | 27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον |
28 Il m’a racheté, arraché à la fosse, et je vois encore la lumière!” | 28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται |
29 Oui, voilà comment Dieu agit, deux fois, trois fois pour la même personne. | 29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος |
30 C’est ainsi qu’il le ramène de la fosse, pour que brille sur lui la lumière des vivants. | 30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον |
31 Sois donc attentif, Job, écoute-moi, tais-toi un peu, que je parle. | 31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω |
32 S’il y a quelque chose à redire, dis-le, parle, j’aimerais que tu aies raison. | 32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε |
33 Sinon, tais-toi, écoute-moi, fais silence, que je t’enseigne la sagesse. | 33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν |