Livre de Job 39

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Sais-tu quand les chamois font leurs petits? As-tu observé les biches en travail?	1 Γνωριζεις τον καιρον του τοκετου των αγριων αιγων του βραχου; δυνασαι να σημειωσης ποτε γεννωσιν αι ελαφοι;
2 As-tu compté les mois de leur portée et connais-tu l’époque de leur délivrance?	2 Δυνασαι να αριθμησης τους μηνας τους οποιους πληρουσιν; η γνωριζεις τον καιρον του τοκετου αυτων;
3 Alors elles s’accroupissent pour mettre bas: voici qu’elles déposent leurs petits.	3 Αυται συγκαμπτονται, γεννωσι τα παιδια αυτων, ελευθερονονται απο των ωδινων αυτων.
4 Ils prennent des forces, ils grandissent au désert, ils partent: ils ne reviendront plus vers elles.	4 Τα τεκνα αυτων ενδυναμουνται, αυξανουσιν εν τη πεδιαδι? εξερχονται και δεν επιστρεφουσι πλεον εις αυτας.
5 Qui a lâché en liberté l’âne sauvage et l’a allégé de ses liens?	5 Τις εξαπεστειλεν ελευθερον τον αγριον ονον; η τις ελυσε τους δεσμους αυτου;
6 Je ne lui ai donné de maison que la steppe, il demeure dans la plaine salée.	6 του οποιου οικιαν εκαμον την ερημον, και την αλμυριδα κατοικιαν αυτου.
7 Il se moque du trafic de la ville, il n’entend pas les cris de l’ânier,	7 Καταγελα του θορυβου της πολεως? δεν ακουει την κραυγην του εργοδιωκτου.
8 mais il explore la montagne, son pâturage, toujours à la recherche d’herbes vertes.	8 Κατασκοπευει τα ορη δια βοσκην αυτου, και υπαγει ζητων κατοπιν παντος ειδους χλοης.
9 Est-ce que le buffle voudra te servir et rester pour la nuit dans ton étable?	9 Θελει ευχαριστηθη ο μονοκερως να σε δουλευη, η θελει διανυκτερευσει εν τη φατνη σου;
10 Tu lui passeras peut-être une corde au cou, pour qu’il herse ton champ derrière toi?	10 Δυνασαι να δεσης τον μονοκερων με τον δεσμον αυτου προς αροτριασιν; η θελει ομαλιζει τας πεδιαδας οπισω σου;
11 Tu devrais lui faire confiance: il est si fort! il ferait bien la besogne à ta place.	11 Θελεις βαλει το θαρρος σου εις αυτον, διοτι η δυναμις αυτου ειναι μεγαλη; η θελεις αφησει την εργασιαν σου επ' αυτον;
12 Peux-tu compter sur lui au retour, pour qu’il dépose le grain sur ton aire.	12 Θελεις εμπιστευθη εις αυτον να σοι φερη τον σπορον σου και να συναξη αυτον εν τω αλωνιω σου;
13 L’aile de l’autruche est joyeuse, son pennage est de plumes gracieuses.	13 Εδωκας συ τας ωραιας πτερυγας εις τους ταωνας; η πτερυγας και πτερα εις την στρουθοκαμηλον;
14 Mais elle abandonne ses œufs sur la terre: - le sol se chargera de les chauffer! -	14 ητις αφινει τα ωα αυτης εις την γην και θαλπει αυτα επι του χωματος,
15 oubliant qu’un pied peut les écraser, qu’une bête des champs peut les briser.	15 και λησμονει οτι ο πους ενδεχεται να συντριψη αυτα, η το θηριον του αγρου να καταπατηση αυτα?
16 Elle traite ses petits comme s’ils n’étaient pas siens: peu lui importe qu’elle ait peiné pour rien!	16 σκληρυνεται κατα των τεκνων αυτης, ως να μη ησαν αυτης? ματαιως εκοπιασε, μη φοβουμενη?
17 C’est que Dieu l’a privée de sagesse, l’intelligence n’est pas son lot.	17 διοτι ο Θεος εστερησεν αυτην απο σοφιας και δεν εμοιρασεν εις αυτην συνεσιν?
18 Mais dès qu’elle se lève et s’élance, elle se rit du cheval et de son cavalier.	18 οσακις σηκονεται ορθιος, καταγελα του ιππου και του αναβατου αυτου.
19 Est-ce toi qui donnes au cheval sa vigueur, qui revêts son cou d’une crinière,	19 Συ εδωκας δυναμιν εις τον ιππον; περιενεδυσας τον τραχηλον αυτου με βροντην;
20 et le fais bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.	20 συ καμνεις αυτον να πηδα ως ακρις; το γαυριαμα των μυκτηρων αυτου ειναι τρομερον?
21 Il piaffe dans la vallée, joyeux de sa force, il s’élance au devant des armes.	21 ανασκαπτει εν τη κοιλαδι και αγαλλεται εις την δυναμιν αυτου? εξερχεται εις απαντησιν των οπλων?
22 Il se moque de la peur, il ne s’effraie pas et ne recule pas devant l’épée.	22 καταγελα του φοβου και δεν τρομαζει? ουδε στρεφει απο προσωπου ρομφαιας?
23 Il soutient les chocs du carquois, les étincelles de la lance et du javelot.	23 η φαρετρα κροταλιζει κατ' αυτου, η εξαστραπτουσα λογχη και το δορυ.
24 Frémissant d’impatience, il dévore l’espace, il ne tient plus en place s’il entend la trompette.	24 Καταπινει την γην εν αγριοτητι και μανια? και δεν πιστευει οτι ηχει σαλπιγξ?
25 Dès que sonne la trompe, pour lui c’est: “Allons-y!”, de loin il a flairé la bataille, le chambard des chefs et les cris de guerre.	25 αμα δε τη φωνη της σαλπιγγος, λεγει, Α, α και μακροθεν οσφραινεται την μαχην, την κραυγην των στρατηγων και τον αλαλαγμον.
26 Est-ce toi qui as prévu l’envol du faucon, lorsqu’il déploie ses ailes vers le midi?	26 Δια της σοφιας σου πετα ο ιεραξ και απλονει τας πτερυγας αυτου προς νοτον;
27 Est-ce sur ton ordre que l’aigle s’élève, ou qu’il a bâti son nid là-haut?	27 Εις την προσταγην σου ανυψουται ο αετος και καμνει την φωλεαν αυτου εν τοις υψηλοις;
28 Il s’installe sur son rocher, il y passe la nuit dans sa forteresse, sur une dent de roche.	28 Κατοικει επι βραχου και διατριβει, επι αποτομου βραχου και επι αβατων τοπων?
29 De là il guette sa proie; de loin ses yeux l’apercevront,	29 εκειθεν αναζητει τροφην? οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσι μακροθεν?
30 il nourrira de sang ses petits. Où que tombe le corps, aussitôt il est là.	30 και οι νεοσσοι αυτου αιμα πινουσι? και οπου πτωματα, εκει και αυτος.