1 Então Sofar de Naama tomou a palavra nestes termos: | 1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει |
2 Ficará sem resposta o que fala muito, dar-se-á razão ao grande falador? | 2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος |
3 Tua loquacidade fará calar a gente; zombarás sem que ninguém te repreenda? | 3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι |
4 Dizes: Minha opinião é a verdadeira, sou puro a teus olhos. | 4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου |
5 Oh! Se Deus pudesse falar, e abrir seus lábios para te responder, | 5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου |
6 revelar-te os mistérios da sabedoria que são ambíguos para o espírito, saberias então que Deus esquece uma parte de tua iniqüidade. | 6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας |
7 Pretendes sondar as profundezas divinas, atingir a perfeição do Todo-poderoso? | 7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ |
8 Ela é mais alta do que o céu: que farás? É mais profunda que os infernos: como a conhecerás? | 8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας |
9 É mais longa que a terra, mais larga que o mar. | 9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης |
10 Se ele surge para aprisionar, se apela à justiça, quem o impedirá? | 10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας |
11 Pois ele conhece os malfeitores, descobre a iniqüidade, presta atenção. | 11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται |
12 Diante disso, uma cabeça oca poderia compreender, um asno tornar-se-ia razoável. | 12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη |
13 Se voltares teu coração para Deus, e para ele estenderes os braços; | 13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον |
14 se afastares de tuas mãos o mal, e não abrigares a iniqüidade debaixo de tua tenda, | 14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω |
15 então poderás erguer a fronte sem mancha; serás estável, sem mais nenhum temor. | 15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης |
16 Esquecerás daí por diante as tuas penas: como águas que passaram, serão apenas uma lembrança; | 16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση |
17 o futuro te será mais brilhante do que o meio-dia, as trevas se mudarão em aurora; | 17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη |
18 terás confiança e ficarás cheio de esperança: olhando em volta de ti, dormirás tranqüilo; | 18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη |
19 repousarás sem que ninguém te inquiete muitos acariciarão teu rosto, | 19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται |
20 mas os olhos dos maus serão consumidos; para eles, nenhum refúgio; não terão outra esperança senão em seu último suspiro. | 20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται |