Psalms 137

NEW JERUSALEM	LXX
1 By the rivers of Babylon we sat and wept at the memory of Zion.	1 τω δαυιδ εξομολογησομαι σοι κυριε εν ολη καρδια μου οτι ηκουσας τα ρηματα του στοματος μου και εναντιον αγγελων ψαλω σοι
2 On the poplars there we had hung up our harps.	2 προσκυνησω προς ναον αγιον σου και εξομολογησομαι τω ονοματι σου επι τω ελεει σου και τη αληθεια σου οτι εμεγαλυνας επι παν ονομα το λογιον σου
3 For there our gaolers had asked us to sing them a song, our captors to make merry, 'Sing us one ofthe songs of Zion.'	3 εν η αν ημερα επικαλεσωμαι σε ταχυ επακουσον μου πολυωρησεις με εν ψυχη μου εν δυναμει
4 How could we sing a song of Yahweh on alien soil?	4 εξομολογησασθωσαν σοι κυριε παντες οι βασιλεις της γης οτι ηκουσαν παντα τα ρηματα του στοματος σου
5 If I forget you, Jerusalem, may my right hand wither!	5 και ασατωσαν εν ταις οδοις κυριου οτι μεγαλη η δοξα κυριου
6 May my tongue remain stuck to my palate if I do not keep you in mind, if I do not count Jerusalem thegreatest of my joys.	6 οτι υψηλος κυριος και τα ταπεινα εφορα και τα υψηλα απο μακροθεν γινωσκει
7 Remember, Yahweh, to the Edomites' cost, the day of Jerusalem, how they said, 'Down with it! Raseit to the ground!'	7 εαν πορευθω εν μεσω θλιψεως ζησεις με επ' οργην εχθρων μου εξετεινας χειρα σου και εσωσεν με η δεξια σου
8 Daughter of Babel, doomed to destruction, a blessing on anyone who treats you as you treated us,	8 κυριος ανταποδωσει υπερ εμου κυριε το ελεος σου εις τον αιωνα τα εργα των χειρων σου μη παρης
9 a blessing on anyone who seizes your babies and shatters them against a rock!