Job 11

KING JAMES BIBLE	LXX
1 Then answered Zophar the Naamathite, and said,	1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει
2 Should not the multitude of words be answered? and should a man full of talk be justified?	2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος
3 Should thy lies make men hold their peace? and when thou mockest, shall no man make thee ashamed?	3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι
4 For thou hast said, My doctrine is pure, and I am clean in thine eyes.	4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου
5 But oh that God would speak, and open his lips against thee;	5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου
6 And that he would shew thee the secrets of wisdom, that they are double to that which is! Know therefore that God exacteth of thee less than thine iniquity deserveth.	6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας
7 Canst thou by searching find out God? canst thou find out the Almighty unto perfection?	7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ
8 It is as high as heaven; what canst thou do? deeper than hell; what canst thou know?	8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας
9 The measure thereof is longer than the earth, and broader than the sea.	9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης
10 If he cut off, and shut up, or gather together, then who can hinder him?	10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας
11 For he knoweth vain men: he seeth wickedness also; will he not then consider it?	11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται
12 For vain man would be wise, though man be born like a wild ass's colt.	12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη
13 If thou prepare thine heart, and stretch out thine hands toward him;	13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον
14 If iniquity be in thine hand, put it far away, and let not wickedness dwell in thy tabernacles.	14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω
15 For then shalt thou lift up thy face without spot; yea, thou shalt be stedfast, and shalt not fear:	15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης
16 Because thou shalt forget thy misery, and remember it as waters that pass away:	16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση
17 And thine age shall be clearer than the noonday; thou shalt shine forth, thou shalt be as the morning.	17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη
18 And thou shalt be secure, because there is hope; yea, thou shalt dig about thee, and thou shalt take thy rest in safety.	18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη
19 Also thou shalt lie down, and none shall make thee afraid; yea, many shall make suit unto thee.	19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται
20 But the eyes of the wicked shall fail, and they shall not escape, and their hope shall be as the giving up of the ghost.	20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται