Giobbe (ايوب) 20

SMITH VAN DYKE	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 فاجاب صوفر النعماتي وقال	1 וַיַּעַן צֹפַר הַנַּעֲמָתִי וַיֹּאמַר
2 من اجل ذلك هواجسي تجيبني ولهذا هيجاني فيّ.	2 לָכֵן שְׂעִפַּי יְשִׁיבוּנִי וּבַעֲבוּר חוּשִׁי בִי
3 تعيير توبيخي اسمع. وروح من فهمي يجيبني	3 מוּסַר כְּלִמָּתִי אֶשְׁמָע וְרוּחַ מִבִּינָתִי יַעֲנֵנִי
4 أما علمت هذا من القديم منذ وضع الانسان على الارض	4 הֲזֹאת יָדַעְתָּ מִנִּי־עַד מִנִּי שִׂים אָדָם עֲלֵי־אָרֶץ
5 ان هتاف الاشرار من قريب وفرح الفاجر الى لحظة.	5 כִּי רִנְנַת רְשָׁעִים מִקָּרֹוב וְשִׂמְחַת חָנֵף עֲדֵי־רָגַע
6 ولو بلغ السموات طوله ومسّ راسه السحاب.	6 אִם־יַעֲלֶה לַשָּׁמַיִם שִׂיאֹו וְרֹאשֹׁו לָעָב יַגִּיעַ
7 كجلّته الى الابد يبيد. الذين رأوه يقولون اين هو.	7 כְּגֶלֲלֹו לָנֶצַח יֹאבֵד רֹאָיו יֹאמְרוּ אַיֹּו
8 كالحلم يطير فلا يوجد ويطرد كطيف الليل.	8 כַּחֲלֹום יָעוּף וְלֹא יִמְצָאוּהוּ וְיֻדַּד כְּחֶזְיֹון לָיְלָה
9 عين ابصرته لا تعود تراه ومكانه لن يراه بعد.	9 עַיִן זָפַתּוּ וְלֹא תֹוסִיף וְלֹא־עֹוד תְּשׁוּרֶנּוּ מְקֹומֹו
10 بنوه يترضون الفقراء ويداه تردان ثروته.	10 בָּנָיו יְרַצּוּ דַלִּים וְיָדָיו תָּשֵׁבְנָה אֹונֹו
11 عظامه ملآنة شبيبة ومعه في التراب تضطجع.	11 עַצְמֹותָיו מָלְאוּ [עֲלוּמֹו כ] (עֲלוּמָיו ק) וְעִמֹּו עַל־עָפָר תִּשְׁכָּב
12 ان حلا في فمه الشر واخفاه تحت لسانه	12 אִם־תַּמְתִּיק בְּפִיו רָעָה יַכְחִידֶנָּה תַּחַת לְשֹׁונֹו
13 اشفق عليه ولم يتركه بل حبسه وسط حنكه	13 יַחְמֹל עָלֶיהָ וְלֹא יַעַזְבֶנָּה וְיִמְנָעֶנָּה בְּתֹוךְ חִכֹּו
14 فخبزه في امعائه يتحول. مرارة اصلال في بطنه.	14 לַחְמֹו בְּמֵעָיו נֶהְפָּךְ מְרֹורַת פְּתָנִים בְּקִרְבֹּו
15 قد بلع ثروة فيتقيأها. الله يطردها من بطنه.	15 חַיִל בָּלַע וַיְקִאֶנּוּ מִבִּטְנֹו יֹורִשֶׁנּוּ אֵל
16 سمّ الاصلال يرضع. يقتله لسان الافعى.	16 רֹאשׁ־פְּתָנִים יִינָק תַּהַרְגֵהוּ לְשֹׁון אֶפְעֶה
17 لا يرى الجداول انهار سواقي عسل ولبن.	17 אַל־יֵרֶא בִפְלַגֹּות נַהֲרֵי נַחֲלֵי דְּבַשׁ וְחֶמְאָה
18 يرد تعبه ولا يبلعه. كمال تحت رجع. ولا يفرح.	18 מֵשִׁיב יָגָע וְלֹא יִבְלָע כְּחֵיל תְּמוּרָתֹו וְלֹא יַעֲלֹס
19 لانه رضض المساكين وتركهم واغتصب بيتا ولم يبنه	19 כִּי־רִצַּץ עָזַב דַּלִּים בַּיִת גָּזַל וְלֹא יִבֶנֵהוּ
20 لانه لم يعرف في بطنه قناعة لا ينجو بمشتهاه.	20 כִּי ׀ לֹא־יָדַע שָׁלֵו בְּבִטְנֹו בַּחֲמוּדֹו לֹא יְמַלֵּט
21 ليست من اكله بقية لاجل ذلك لا يدوم خيره.	21 אֵין־שָׂרִיד לְאָכְלֹו עַל־כֵּן לֹא־יָחִיל טוּבֹו
22 مع ملء رغده يتضايق. تأتي عليه يد كل شقي.	22 בִּמְלֹאות פְקֹו יֵצֶר לֹו כָּל־יַד עָמֵל תְּבֹואֶנּוּ
23 يكون عندما يملأ بطنه ان الله يرسل عليه حمو غضبه ويمطره عليه عند طعامه.	23 יְהִי ׀ לְמַלֵּא בִטְנֹו יְשַׁלַּח־בֹּו חֲרֹון אַפֹּו וְיַמְטֵר עָלֵימֹו בִּלְחוּמֹו
24 يفر من سلاح حديد. تخرقه قوس نحاس.	24 יִבְרַח מִנֵּשֶׁק בַּרְזֶל תַּחְלְפֵהוּ קֶשֶׁת נְחוּשָׁה
25 جذبه فخرج من بطنه والبارق من مرارته مرق. عليه رعوب.	25 שָׁלַף וַיֵּצֵא מִגֵּוָה וּבָרָק מִמְּרֹרָתֹו יַהֲלֹךְ עָלָיו אֵמִים
26 كل ظلمة مختبأة لذخائره. تأكله نار لم تنفخ. ترعى البقية في خيمته.	26 כָּל־חֹשֶׁךְ טָמוּן לִצְפּוּנָיו תְּאָכְלֵהוּ אֵשׁ לֹא־נֻפָּח יֵרַע שָׂרִיד בְּאָהֳלֹו
27 السموات تعلن اثمه والارض تنهض عليه.	27 יְגַלּוּ שָׁמַיִם עֲוֹנֹו וְאֶרֶץ מִתְקֹומָמָה לֹו
28 تزول غلة بيته. تهراق في يوم غضبه.	28 יִגֶל יְבוּל בֵּיתֹו נִגָּרֹות בְּיֹום אַפֹּו
29 هذا نصيب الانسان الشرير من عند الله وميراث أمره من القدير	29 זֶה ׀ חֵלֶק־אָדָם רָשָׁע מֵאֱלֹהִים וְנַחֲלַת אִמְרֹו מֵאֵל׃ פ