Giobbe (ايوب) 20

SMITH VAN DYKE	LXX
1 فاجاب صوفر النعماتي وقال	1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει
2 من اجل ذلك هواجسي تجيبني ولهذا هيجاني فيّ.	2 ουχ ουτως υπελαμβανον αντερειν σε ταυτα και ουχι συνιετε μαλλον η και εγω
3 تعيير توبيخي اسمع. وروح من فهمي يجيبني	3 παιδειαν εντροπης μου ακουσομαι και πνευμα εκ της συνεσεως αποκρινεται μοι
4 أما علمت هذا من القديم منذ وضع الانسان على الارض	4 μη ταυτα εγνως απο του ετι αφ' ου ετεθη ανθρωπος επι της γης
5 ان هتاف الاشرار من قريب وفرح الفاجر الى لحظة.	5 ευφροσυνη γαρ ασεβων πτωμα εξαισιον χαρμονη δε παρανομων απωλεια
6 ولو بلغ السموات طوله ومسّ راسه السحاب.	6 εαν αναβη εις ουρανον αυτου τα δωρα η δε θυσια αυτου νεφων αψηται
7 كجلّته الى الابد يبيد. الذين رأوه يقولون اين هو.	7 οταν γαρ δοκη ηδη κατεστηριχθαι τοτε εις τελος απολειται οι δε ιδοντες αυτον ερουσιν που εστιν
8 كالحلم يطير فلا يوجد ويطرد كطيف الليل.	8 ωσπερ ενυπνιον εκπετασθεν ου μη ευρεθη επτη δε ωσπερ φασμα νυκτερινον
9 عين ابصرته لا تعود تراه ومكانه لن يراه بعد.	9 οφθαλμος παρεβλεψεν και ου προσθησει και ουκετι προσνοησει αυτον ο τοπος αυτου
10 بنوه يترضون الفقراء ويداه تردان ثروته.	10 τους υιους αυτου ολεσαισαν ηττονες αι δε χειρες αυτου πυρσευσαισαν οδυνας
11 عظامه ملآنة شبيبة ومعه في التراب تضطجع.	11 οστα αυτου ενεπλησθησαν νεοτητος αυτου και μετ' αυτου επι χωματος κοιμηθησεται
12 ان حلا في فمه الشر واخفاه تحت لسانه	12 εαν γλυκανθη εν στοματι αυτου κακια κρυψει αυτην υπο την γλωσσαν αυτου
13 اشفق عليه ولم يتركه بل حبسه وسط حنكه	13 ου φεισεται αυτης και ουκ εγκαταλειψει αυτην και συνεξει αυτην εν μεσω του λαρυγγος αυτου
14 فخبزه في امعائه يتحول. مرارة اصلال في بطنه.	14 και ου μη δυνηθη βοηθησαι εαυτω χολη ασπιδος εν γαστρι αυτου
15 قد بلع ثروة فيتقيأها. الله يطردها من بطنه.	15 πλουτος αδικως συναγομενος εξεμεσθησεται εξ οικιας αυτου εξελκυσει αυτον αγγελος
16 سمّ الاصلال يرضع. يقتله لسان الافعى.	16 θυμον δε δρακοντων θηλασειεν ανελοι δε αυτον γλωσσα οφεως
17 لا يرى الجداول انهار سواقي عسل ولبن.	17 μη ιδοι αμελξιν νομαδων μηδε νομας μελιτος και βουτυρου
18 يرد تعبه ولا يبلعه. كمال تحت رجع. ولا يفرح.	18 εις κενα και ματαια εκοπιασεν πλουτον εξ ου ου γευσεται ωσπερ στριφνος αμασητος ακαταποτος
19 لانه رضض المساكين وتركهم واغتصب بيتا ولم يبنه	19 πολλων γαρ αδυνατων οικους εθλασεν διαιταν δε ηρπασεν και ουκ εστησεν
20 لانه لم يعرف في بطنه قناعة لا ينجو بمشتهاه.	20 ουκ εστιν αυτου σωτηρια τοις υπαρχουσιν εν επιθυμια αυτου ου σωθησεται
21 ليست من اكله بقية لاجل ذلك لا يدوم خيره.	21 ουκ εστιν υπολειμμα τοις βρωμασιν αυτου δια τουτο ουκ ανθησει αυτου τα αγαθα
22 مع ملء رغده يتضايق. تأتي عليه يد كل شقي.	22 οταν δε δοκη ηδη πεπληρωσθαι θλιβησεται πασα δε αναγκη επ' αυτον επελευσεται
23 يكون عندما يملأ بطنه ان الله يرسل عليه حمو غضبه ويمطره عليه عند طعامه.	23 ει πως πληρωσαι γαστερα αυτου επαποστειλαι επ' αυτον θυμον οργης νιψαι επ' αυτον οδυνας
24 يفر من سلاح حديد. تخرقه قوس نحاس.	24 και ου μη σωθη εκ χειρος σιδηρου τρωσαι αυτον τοξον χαλκειον
25 جذبه فخرج من بطنه والبارق من مرارته مرق. عليه رعوب.	25 διεξελθοι δε δια σωματος αυτου βελος αστραπαι δε εν διαιταις αυτου περιπατησαισαν επ' αυτω φοβοι
26 كل ظلمة مختبأة لذخائره. تأكله نار لم تنفخ. ترعى البقية في خيمته.	26 παν δε σκοτος αυτω υπομειναι κατεδεται αυτον πυρ ακαυστον κακωσαι δε αυτου επηλυτος τον οικον
27 السموات تعلن اثمه والارض تنهض عليه.	27 ανακαλυψαι δε αυτου ο ουρανος τας ανομιας γη δε επανασταιη αυτω
28 تزول غلة بيته. تهراق في يوم غضبه.	28 ελκυσαι τον οικον αυτου απωλεια εις τελος ημερα οργης επελθοι αυτω
29 هذا نصيب الانسان الشرير من عند الله وميراث أمره من القدير	29 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου και κτημα υπαρχοντων αυτω παρα του επισκοπου