1 και απεκριθη κυριος ο θεος τω ιωβ και ειπεν | 1 Poi il Signore parlò a Giobbe, e disse: |
2 μη κρισιν μετα ικανου εκκλινει ελεγχων θεον αποκριθησεται αυτην | 2 Colui che litiga con l’Onnipotente lo correggerà egli? Colui che arguisce Iddio risponda a questo. |
3 υπολαβων δε ιωβ λεγει τω κυριω | 3 E Giobbe rispose al Signore, e disse: |
4 τι ετι εγω κρινομαι νουθετουμενος και ελεγχων κυριον ακουων τοιαυτα ουθεν ων εγω δε τινα αποκρισιν δω προς ταυτα χειρα θησω επι στοματι μου | 4 Ecco, io sono avvilito; che ti risponderei io? Io metto la mia mano in su la bocca. |
5 απαξ λελαληκα επι δε τω δευτερω ου προσθησω | 5 Io ho parlato una volta, ma non replicherò più; Anzi due, ma non continuerò più |
6 ετι δε υπολαβων ο κυριος ειπεν τω ιωβ εκ του νεφους | 6 E il Signore parlò di nuovo a Giobbe dal turbo, e disse: |
7 μη αλλα ζωσαι ωσπερ ανηρ την οσφυν σου ερωτησω δε σε συ δε μοι αποκριθητι | 7 Cingiti ora i lombi, come un valente uomo; Io ti farò delle domande, e tu insegnami. |
8 μη αποποιου μου το κριμα οιει δε με αλλως σοι κεχρηματικεναι η ινα αναφανης δικαιος | 8 Annullerai tu pure il mio giudicio, E mi condannerai tu per giustificarti? |
9 η βραχιων σοι εστιν κατα του κυριου η φωνη κατ' αυτον βροντας | 9 Hai tu un braccio simile a quel di Dio? O tuoni tu con la voce come egli? |
10 αναλαβε δη υψος και δυναμιν δοξαν δε και τιμην αμφιεσαι | 10 Adornati pur di magnificenza e di altezza; E vestiti di maestà e di gloria. |
11 αποστειλον δε αγγελους οργη παν δε υβριστην ταπεινωσον | 11 Spandi i furori dell’ira tua, E riguarda ogni altiero, ed abbassalo; |
12 υπερηφανον δε σβεσον σηψον δε ασεβεις παραχρημα | 12 Riguarda ogni altiero, ed atterralo; E trita gli empi, e spronfondali; |
13 κρυψον δε εις γην εξω ομοθυμαδον τα δε προσωπα αυτων ατιμιας εμπλησον | 13 Nascondili tutti nella polvere, E tura loro la faccia in grotte; |
14 ομολογησω αρα οτι δυναται η δεξια σου σωσαι | 14 Allora anch’io ti darò questa lode, Che la tua destra ti può salvare |
15 αλλα δη ιδου θηρια παρα σοι χορτον ισα βουσιν εσθιει | 15 Ecco l’ippopotamo, il quale io ho fatto teco; Egli mangia l’erba come il bue. |
16 ιδου δη ισχυς αυτου επ' οσφυι η δε δυναμις επ' ομφαλου γαστρος | 16 Ecco, la sua forza è ne’ lombi, E la sua possa nei muscoli del suo ventre. |
17 εστησεν ουραν ως κυπαρισσον τα δε νευρα αυτου συμπεπλεκται | 17 Egli rizza la sua coda come un cedro; Ed i nervi delle sue coscie sono intralciati. |
18 αι πλευραι αυτου πλευραι χαλκειαι η δε ραχις αυτου σιδηρος χυτος | 18 Le sue ossa son come sbarre di rame, Come mazze di ferro. |
19 τουτ' εστιν αρχη πλασματος κυριου πεποιημενον εγκαταπαιζεσθαι υπο των αγγελων αυτου | 19 Egli è la principale delle opere di Dio; Sol colui che l’ha fatto può accostargli la sua spada. |
20 επελθων δε επ' ορος ακροτομον εποιησεν χαρμονην τετραποσιν εν τω ταρταρω | 20 Perchè i monti gli producono il pasco, Tutte le bestie della campagna vi scherzano. |
21 υπο παντοδαπα δενδρα κοιμαται παρα παπυρον και καλαμον και βουτομον | 21 Egli giace sotto gli alberi ombrosi, In ricetti di canne e di paludi. |
22 σκιαζονται δε εν αυτω δενδρα μεγαλα συν ραδαμνοις και κλωνες αγνου | 22 Gli alberi ombrosi lo coprono con l’ombra loro; I salci de’ torrenti l’intorniano. |
23 εαν γενηται πλημμυρα ου μη αισθηθη πεποιθεν οτι προσκρουσει ο ιορδανης εις το στομα αυτου | 23 Ecco, egli può far forza ad un fiume, sì che non corra; Egli si fida di potersi attrarre il Giordano nella gola. |
24 εν τω οφθαλμω αυτου δεξεται αυτον ενσκολιευομενος τρησει ρινα | 24 Prenderallo alcuno alla sua vista? Foreragli egli il naso, per mettervi de’ lacci? |
25 αξεις δε δρακοντα εν αγκιστρω περιθησεις δε φορβεαν περι ρινα αυτου | |
26 ει δησεις κρικον εν τω μυκτηρι αυτου ψελιω δε τρυπησεις το χειλος αυτου | |
27 λαλησει δε σοι δεησει ικετηρια μαλακως | |
28 θησεται δε διαθηκην μετα σου λημψη δε αυτον δουλον αιωνιον | |
29 παιξη δε εν αυτω ωσπερ ορνεω η δησεις αυτον ωσπερ στρουθιον παιδιω | |
30 ενσιτουνται δε εν αυτω εθνη μεριτευονται δε αυτον φοινικων γενη | |
31 παν δε πλωτον συνελθον ου μη ενεγκωσιν βυρσαν μιαν ουρας αυτου και εν πλοιοις αλιεων κεφαλην αυτου | |
32 επιθησεις δε αυτω χειρα μνησθεις πολεμον τον γινομενον εν σωματι αυτου και μηκετι γινεσθω | |